پاسخ به منشأ حیات بر روی زمین ممکن است در سراسر منظومه شمسی پراکنده باشد. به همین دلیل ناسا در سال ۲۰۱۶ مأموریتی به آستروید نزدیک به زمین به نام بنو فرستاد.
در سال ۲۰۲۰، مأموریت OSIRIS-REx با موفقیت نمونه‌ای از این آستروید جمع‌آوری کرد. این اولین بازگشت نمونه از آستروید برای ایالات متحده بود، امری که در نزدیک به 50 سال از مأموریت‌های آپولو انجام نشد.
و در سپتامبر ۲۰۲۳، آن بار ارزشمند بازگشت. جامعه فضایی مشتاقانه منتظر تحلیل این نمونه‌ها بود تا شاید اسرار بنو و شاید آغاز حیات را کشف کنند.
اکنون، بررسی این نمونه‌ها بینشی جدید در مورد حیات بر روی زمین فراهم کرده است.
دانشمندان مجموعه منحصربه‌فردی از مواد معدنی که از آب تبخیر شده در نمونه‌های بنو تشکیل شده بود را کشف کردند. این مواد معدنی به اوایل منظومه شمسی برمی‌گردند و ترکیباتی را شامل می‌شوند که تاکنون در نمونه‌های خارج از زمین دیده نشده بودند.
محققان از موزه ملی تاریخ طبیعی اسمیتسونیان این مطالعه را انجام دادند.
“ما اکنون از بنو می‌دانیم که مواد خام حیاط به روش‌های بسیار جالب و پیچیده‌ای در جسم مادری بنو ترکیب شده بودند. ما آن قدم بعدی در مسیر به سوی زندگی را کشف کرده‌ایم،” تیم مک‌کوی، متصدی شهاب‌سنگ‌های موزه و هم‌نویسنده ارشد گفت.
جسم مادری بنو ۴.۵ میلیارد سال پیش شکل گرفت و زمانی حاوی جیب‌های آب مایع بود. با تبخیر آب، نمکهای مشابه نمک‌زارهای زمین باقی ماندند.
استفاده از میکروسکوپ الکترونی
مدار نزدیک به زمین بنو و ترکیب غنی از کربن آن را به هدفی برای علاقه‌مندان به علم تبدیل کرده است. گفته شده که این آستروید حاوی آب و مولکول‌های آلی بود. بنو و سایر آسترویدهای مشابه ممکن است مسئول تحویل مواد سازنده حیات به زمین اولیه بوده باشند.
به این دلایل، ناسا مأموریتی برای جمع‌آوری نمونه‌هایی از این آستروید فرستاد.
برخی از نمونه‌های آن به محققان در سراسر جهان "قرض داده شد،" از جمله به تیمی در موزه تاریخ طبیعی.
محققان از میکروسکوپ الکترونی قوی‌تری برای بررسی ویژگی‌های بسیار کوچک (کمتر از یک میکرومتر، یا ۱/۱۰۰ عرض یک موی انسان) در قطعات آستروید بنو استفاده کردند.
حضور سدیم کربنات
این نمک‌زار شامل ترکیباتی است که قبلاً در نمونه‌های خارج از زمین دیده نشده‌اند، از جمله ترکیبات سدیم کربنات حاوی آب، که به طور معمول به عنوان خاکسودا شناخته می‌شوند.
سدیم کربنات‌ها به طور طبیعی در زمین در دریاچه‌های تبخیر شده غنی از سدیم مانند دریاچه سورلز در صحرای موهاوی یافت می‌شوند.
کشف غیرمنتظره سدیم کربنات در نمونه‌های بنو محققان را به تحقیق بیشتر وا داشت.
مک‌کوی مواد معدنی مشابه در مجموعه موزه را بررسی کرد و با همکارانی که در حال مطالعه سایر نمونه‌های بنو بودند مشورت کرد. این تلاش مشترک ۱۱ ماده معدنی را آشکار کرد که احتمالاً در محیط نمکی بر روی آستروید مادری بنو تشکیل شده‌اند.
ترکیب معدنی نمک‌زار بنو از زمین متمایز است.
نمکهای بنو دارای مواد معدنی و عنصرهای جالب هستند، اما معلوم نیست که آیا می‌توانند مولکول‌های آلی پیچیده‌ای تشکیل دهند یا نه.
هنوز مشخص نیست که آیا این محیط به راستی قادر به ایجاد حیات است، اما کشف این نمک‌زارها گامی مهم به جلو است. این پیشنهاد می‌کند که شرایط مشابه ممکن است در سایر اجرام آسمانی مانند سیاره کوتوله سرس یا قمر زحل انسلادوس وجود داشته باشد. جالب است که سدیم کربنات در سرس و انسلادوس شناسایی شده است.
“ما اکنون می‌دانیم که اجزای سازنده اولیه برای حرکت در این مسیر به سوی حیات را داریم، اما نمی‌دانیم این محیط تا چه حد می‌تواند اجازه ترقی دهد”، مک‌کوی در بیانیه مطبوعاتی گفت.
یافته‌ها در مجله Nature منتشر شد.
