هیچ جایی روی زمین شرایط دقیقی که ما در مریخ مشاهده می‌کنیم را ندارد. دانشمندان معتقدند که سیاره سرخ زمانی رودخانه‌هایی با آب روان داشته است. اما امروزه، سطح سیاره به یک بیابان خشک تبدیل شده است و جو آن هفتاد برابر نازک‌تر از جو زمین است.
با این حال، برخی مناطق زمین می‌توانند به عنوان نماینده‌ای تقریبی از محیط‌های افسارگسیخته مریخی خدمت کنند. شاید نزدیک‌ترین آن‌ها به مریخ، بیابان آتاکاما در شیلی باشد، که خشک‌ترین بیابان غیرقطبی روی زمین است و تقریباً هیچ بارانی نمی‌بیند.
یک دانشمند به نام دکتر دیریک شولتز-ماکوچ، که استاد زیست‌قابل‌زیست‌شناسی و اخترزیست‌شناسی در دانشگاه فناوری برلین است، سال‌ها در این کویر مطالعه کرده است. او معتقد است که آنچه او یاد گرفته می‌تواند تأثیرات بزرگی در جستجوی حیات بیگانه داشته باشد.
در حقیقت، شولتز-ماکوچ معتقد است که ناسا ممکن است قبلاً با کاوشگرهای وایکینگ خود در دهه 1970 حیات در مریخ را شناسایی کرده باشد. همان‌طور که حیات میکروبی در بیابان آتاکاما با آبیاری زیاد از بین می‌رود، آژانس فضایی ممکن است این حیات را با آزمایش‌های تشخیص حیات با آب مایع کشته باشد. به عبارت دیگر، در تلاش برای یافتن حیات روی مریخ، ناسا ممکن است آن را نابود کرده باشد.
با این حال، همه امیدها از دست نرفته است. به گفته شولتز-ماکوچ، این فرضیه به راهی جدید برای تحقیقات اشاره می‌کند:
