محققان نتیجه‌گیری کرده‌اند که بازیافت باتری‌های لیتیوم-یونی به بازیابی فلزات حیاتی کمک می‌کند. ادعا می‌شود که این فرآیند تأثیرات زیست‌محیطی کمتری نسبت به استخراج فلزات اولیه دارد. محققان دانشگاه استنفورد تأکید کرده‌اند که در مقیاس وسیع، بازیافت می‌تواند به کاهش عدم اطمینان عرضه طولانی مدت - از نظر فیزیکی و ژئوپلیتیکی - مواد معدنی باتری حیاتی کمک کند. آنها همچنین بر این باورند که تأثیرات زیست‌محیطی بازیافت به شدت به موقعیت تأسیسات پردازش و منبع برق وابسته است. این مطالعه که در نشریه Nature Communications منتشر شده، می‌گوید تبدیل باتری‌های لیتیوم-یونی جریان مختلط به مواد درجه باتری تأثیرات زیست‌محیطی را حداقل ۵۸٪ کاهش می‌دهد. بازیافت باتری‌ها به محصولات فلزی مختلط به جای نمک‌های جداگانه تأثیرات زیست‌محیطی را بیشتر کاهش می‌دهد. این مطالعه همچنین اعلام کرده است که بازیافت باتری‌ها ۵۸٪ تا ۸۱٪ کمتر از گازهای گلخانه‌ای منتشر می‌کند، از ۷۲٪ تا ۸۸٪ کمتر آب مصرف می‌کند و از ۷۷٪ تا ۸۹٪ کمتر انرژی مصرف می‌کند. محققان تأکید کرده‌اند که بازیافت‌کنندگان باتری‌های لیتیوم-یونی از دو جریان اصلی مواد تهیه می‌کنند: مواد قراضه معیوب از تولیدکنندگان باتری و باتری‌های به اصطلاح «مرده» که بیشتر از محیط‌های کاری جمع‌آوری می‌شوند. فرآیند بازیافت لیتیوم، نیکل، کبالت، مس، منگنز و آلومینیوم را از این منابع استخراج می‌کند. سامانتا بانک، دانشجوی دکتری در استنفورد و یکی از محققان اصلی این مطالعه، اظهار داشت که یک کارخانه بازیافت باتری در مناطقی که به شدت به برق تولیدشده از سوخت زغال سنگ متکی هستند، کاهش مزیت اقلیمی کمتری خواهد دید. از طرف دیگر، کمبود آب شیرین در مناطقی با برق پاک، نگرانی بزرگی است. ویلیام تارپ، استادیار مهندسی شیمی در دانشکده مهندسی و نویسنده اصلی مطالعه، به یاد می‌آورد که اخیراً راننده‌ای در یک خودروی الکتریکی Uber از او پرسیده بود آیا خودروهای الکتریکی واقعاً برای محیط‌زیست «خوب» هستند زیرا اخیراً شنیده بود که شاید نباشند. او گفت که خودروهای الکتریکی مطمئناً برای محیط‌زیست خوب هستند و اکنون روش‌های جدیدی را پیدا کرده‌ایم تا آنها را حتی بهبودیافته‌تر کنیم. تارپ گفت: «این مطالعه به نظر من به ما می‌گوید که می‌توانیم آینده بازیافت باتری را طراحی کنیم تا مزایای زیست‌محیطی بهینه شود. ما می‌توانیم این سناریو را بنویسیم.» این مطالعه ردپای زیست‌محیطی این فرآیند بازیافت را کمیت‌بندی کرد و دریافت که کمتر از نیمی از گازهای گلخانه‌ای استخراج و پالایش این فلزات را منتشر می‌کند و حدود یک‌چهارم آب و انرژی استخراج فلزات جدید را استفاده می‌کند. مزایای زیست‌محیطی حتی برای جریان قراضه بیشتر است که حدود ۹۰٪ از عرضه بازیافت شده را تشکیل می‌دهد و در ۱۹٪ گازهای گلخانه‌ای استخراج و پردازش، ۱۲٪ استفاده از آب و ۱۱٪ استفاده از انرژی می‌باشد. در حالی که به‌طور خاص اندازه‌گیری نشده، کاهش استفاده از انرژی نیز با کاهش آلاینده‌های هوای مانند دوده و گوگرد هم‌بستگی دارد.
بازیافت باتری‌ها بهتر از استخراج مواد معدنی اولیه است، تولید گازهای گلخانه‌ای را تا ۸۱٪ کاهش می‌دهد: مطالعه
