مطالعه‌ای نشان داد که موش‌ها نقشه‌های ذهنی از مکان‌های مرتبط با تهدیدات ایجاد می‌کنند و زمانی که نشانه‌های اضطراب نشان می‌دهند، این مکان‌ها را در ذهن خود دوباره بازبینی می‌کنند.
تحقیقات انجام شده توسط تیمی در دانشگاه مینه‌سوتا نشان داد که چگونه موش‌ها به تهدیدات و پاداش‌ها با استفاده از یک ربات شکارچی واکنش نشان می‌دهند.
آن‌ها دریافتند که مغز موش‌ها مکان‌های خطر را نقشه‌برداری می‌کند که ممکن است به اضطراب کمک کند. علاوه بر این، داروی دیازپام اضطراب را کاهش داده و فعالیت مغزی را تغییر داده و نشان می‌دهد که تغییر این نقشه‌های مغزی ممکن است بتواند به درمان اضطراب کمک کند.
به گفته تیم، یافته‌ها می‌توانند بر علم اعصاب پایه‌ای اختلالات روان‌پزشکی معمول مانند اضطراب نور بیاندازند.
پاسخ‌های اضطراب موش‌ها
محققان از موش‌ها در یک مسیر L شکل استفاده کردند تا پایه‌های عصبی این پدیده را بررسی کنند.
رباتی با چنگک‌هایی در جلو و دمی شبیه به عقرب، شبیه به ترکیبی از یک سوسک پرنده و یک عقرب، به طور نیمه پنهان در گوشه مسیر قرار داشت، در حالی که موش‌ها وارد یکی از انتها و غذا در انتهای دیگر قابل دسترسی بود.
ربات گاهی به جلو جهش و چنگک‌های خود را به هم کوبیده و دمی را به نحوی خم می‌کرد که شبیه یک حمله باشد هنگامی که موش‌ها به غذا نزدیک‌تر می‌شدند.
محققان فرض می‌کنند که اقدامات اجتنابی موش‌ها، مانند تردید یا بازگشت به مکان امن، به اضطراب آن‌ها در مورد ربات مربوط می‌شود. این رفتارها پس از این حملات آغاز شد.
هیپوکامپوس، منطقه‌ای از مغز که اعتقاد بر این است که در حافظه و یادگیری بسیار مهم است، با کاشت پروب‌ها در برخی از موش‌های آزمایش مورد نظارت قرار گرفت.
فعالیت نورون‌هایی که به عنوان "سلول‌های محل" شناخته می‌شوند و زمانی که یک حیوان به مکانی خاص می‌رود در هم آتش می‌گیرند، تمرکز اصلی محققان بود. محققان توانستند با دقت فعالیت آن‌ها را دنبال کنند و نقشه برداری کنند که کدام یک از سلول‌های محل به مکان غذا یا ربات مرتبط است.
هیپوکامپوس اضطراب را رمزگذاری می‌کند
محققان دریافتند که سلول‌های محل مرتبط با مکان‌های ربات و غذا فعال‌تر بودند هنگامی که موش‌ها در نزدیکی غذا مکث کردند.
بنابراین ممکن است این موضوع به نمایندگی از معضل بین نگرانی در مورد ربات و میل به غذا باشد. با این حال، سلول‌های مکان فعال عمدتاً با مکان ربات مرتبط بودند هنگامی که موش‌ها در نیمه راه مسیر عقب‌نشینی کردند.
سلول‌های مکان معمولاً فقط هنگامی فعال هستند که مکان سلول‌ها به طور مستقیم در مقابل یا نزدیک حیوان باشد. با این حال، سلول‌های مکان موش‌ها که به ربات دور مرتبط بودند همچنان عملکرد خود را حفظ کردند حتی زمانی که آن‌ها دور زدند و به انتهای امن مسیر بازگشتند.
معلوم است که هیپوکامپوس و سلول‌های مکان نقشی در توانایی تصویری کردن شرایط دارند که به اضطراب مرتبط است. محققان ممکن است با بررسی فعالیت سلول‌های مکان مربوط به تجربیات ناخوشایند، به ویژه زمانی که این سلول‌ها در مکان‌های دور از مکان‌های مرتبطشان قرار دارند، درک بهتری از نوروبیولوژی اضطراب به دست آورند.
برای پشتیبانی از این ارتباط، محققان دریافتند که وقتی به موش‌ها دیازپام، یک داروی ضد اضطراب که به عنوان والیوم نیز بازاریابی می‌شود، داده شد، رفتارهای مرتبط با نگرانی به طور قابل توجهی کاهش یافتند. علاوه بر این، این دارو فعالیت هیپوکامپال را تغییر داد و الگوهای نورونی مرتبط با این رفتارهای مشابه اضطراب را کاهش داد.
"نگرانی در مورد آینده نیاز به نمایندگی‌های ذهنی از نتایج منفی آینده دارد. موش‌هایی که با یک ربات شبیه به شکارچی مواجه می‌شوند که یک منبع غذایی را مخصوص کرده، نمایندگی‌های ذهنی جدیدی از مکان ربات ایجاد کردند، که باعث شد موش‌ها به طور موقت در مورد مکان ربات پیش از جستجو در غذا فکر کنند،" محققان در یک اظهارنامه بیان کردند.
جزئیات تحقیقات تیم در ژورنال PLOS Biology منتشر شده است.
-
-
-
-
