محققان مؤسسه مهندسی سیستم‌ها و اطلاعات دانشگاه تسوکوبا در ژاپن روشی نوآورانه برای تجربه محبت حیوانات و ارزیابی تأثیر آن بر سلامت روانی و رفاه ایجاد کرده‌اند.
با الهام از رفتاری خاص و سنتی گربه‌ها به نام مالش‌دادن، که در آن گربه‌ها سر خود را به اشیاء یا انسان‌ها می‌مالند، دانشمندان ژاپنی نمونه‌های رباتیکی با توانایی تقلید از این حرکت را توسعه داده‌اند.
باتوجه به اهمیت تماس فیزیکی در تعاملات درمانی بین حیوانات خانگی و صاحبان آن‌ها، محققان فرض می‌کنند که ربات‌های مالش‌دهنده ممکن است اثرات آرام‌بخش و حمایتی مشابهی برای کاربران ارائه دهند.
گردن ربات قابل تنظیم حرکت گربه‌ای را زنده می‌کند
برای تقلید از حرکت مالش‌دادن، گردن ربات باید هم انعطاف‌پذیر بوده و هم توانایی تنظیم سختی خود را در حین حرکت داشته باشد. محققان رباتی طراحی کردند که مکانیزم تغییر سختی را داراست و با تنظیم کشش سیم‌ها، سختی گردن را تغییر می‌دهد. تیم آزمایش‌هایی را با سه تنظیم سختی گردن - کم، زیاد و متغیر - با شرکت ۲۲ دانشجوی دانشگاه انجام داد و هر آزمایش شامل ۴۰ ثانیه حرکت مالش‌دادن بود.
شرکت‌کنندگان حرکت مالش‌دادن را با استفاده از یک پرسشنامه مقیاس روحیه موقتی برای اندازه‌گیری تغییرات روحیه ارزیابی کردند. نتایج نشان داد که تنش میان شرکت‌کنندگان پس از تعامل با ربات به‌طور قابل توجهی کاهش یافته است.
«نتایج نشان می‌دهد که تنش روانی شرکت‌کنندگان، که با مقیاس روحیه موقتی (TMS) اندازه‌گیری شد، پس از تعامل با ربات به‌طور قابل توجهی کاهش یافت (p <0.001)،» محققان در مطالعه خود منتشر شده در ژورنال ACM Transactions on Human-Robot Interaction نوشتند.
در حالی که تنظیم تغییر سختی بیشترین کاهش در تنش را نشان داد، تفاوت‌های آماری قابل توجهی بین سه تنظیم یافت نشد. با این حال، برخی از شرکت‌کنندگان اثربخشی تنظیم تغییر سختی را برجسته کردند و به مزایای احتمالی آن اشاره کردند.
«در مقایسه با حیوانات همدم، رفتار تماس این ربات‌های شبه‌حیوانی با انسان هنوز محدود است. وقتی یک حیوان با یک شیء تماس برقرار می‌کند، حیوان می‌تواند سختی مفاصل را تنظیم کند و بسته به شرایط تماس، درجه انتقال نیرو را به صورت داینامیک تغییر دهد،» در مقاله آمده بود.
فناوری جدید حرکات طبیعی را بازتولید می‌کند
قبلاً دانشمندان ژاپنی در دانشگاه اوساکا فناوری پیشرفتهای در سنتز حرکات صورت توسعه دادند که از «حرکات موجی» برای شبیه‌سازی حرکات طبیعی مانند تنفس، پلک زدن و خمیازه کشیدن به عنوان الگوها استفاده می‌کند.
این موج‌ها به بخش‌های خاصی از صورت منتقل شده و به‌صورت بلادرنگ ترکیب می‌شوند تا حرکات پیچیده چهره تولید کنند. تیم تحقیقاتی دانشگاه اوساکا نشان داد که این روش نیاز به داده‌های گسترده و متنوع از عمل‌ها را حذف می‌کند و در عین حال انتقال‌های حرکتی بی‌وقفه و بدون وقفه آشکار را تضمین می‌کند.
در گذشته، ربات‌هایی با ویژگی‌های چهره‌ای بسیار متحرک، مانند اندرویدها، به یک روش «ابتکاری» متکی بودند تا بتوانند برای مدت طولانی‌تری حالات چهره را حفظ کنند. این روش شامل از پیش برنامه‌ریزی کردن سناریوهای مختلف عمل و جابجایی بین آن‌ها برای جلوگیری از حرکات غیرطبیعی بود.
پیشرفتهای تحقیقاتی در سنتز حرکات دینامیک صورت، به ربات‌ها امکان می‌دهد حرکات پیچیده چهره‌ای انجام دهند و به آن‌ها توانایی نمایش حالات چهره با زندگی بیشتر و تطبیق با شرایط محیطی، از جمله تعاملات انسانی، را می‌دهد. این توسعه می‌تواند به‌طور قابل توجهی ارتباط عاطفی بین انسان و ربات را بهبود بخشد.
