شناسایی سرطان: آزمایش داروی بینی برای تومورهای مهلک پانکراس توسط دانشمندان

روش ابداعی پیشرو، به سرپرستی تیمی از دانشمندان از جمله شیمیدان دانشگاه رایس، جیمز تور، پتانسیل انقلاب در عرصه درمان سرطان پانکراس، یکی از کشنده‌ترین انواع سرطان‌ها با گزینه‌های درمانی محدود، را دارد.

محققان روشی هدفمند برای تحویل داروی بینی توسعه داده‌اند که دارویی به نام WR-2721 یا امیفوستین را، که به‌طور سنتی به صورت داخل وریدی تجویز می‌شود، به چالش‌های درمان سرطان پانکراس اختصاص می‌دهد.

سرطان پانکراس به خاطر طبیعت تجاوزگرانه‌اش شناخته شده است، و طبق گزارش انجمن سرطان آمریکا، سالانه نزدیک به 52000 نفر در ایالات متحده جان خود را از دست می‌دهند.

نزدیکی آن به ارگان‌های حیاتی مانند روده کوچک، استراتژی‌های درمانی را دشوار می‌سازد، زیرا رادیوتراپی با دوز بالا اغلب به عوارض جدی گوارشی منجر می‌شود.

شناسایی سرطان

برای بیمارانی که تومورهای غیرقابل جراحی دارند، گزینه‌ها به شدت محدودند. این تحقیق جدید که به مراحل 1 و 2 آزمایشات بالینی پیشرفته است، به دنبال محافظت از بافت‌های سالم در برابر آسیب‌های پرتویی است، بدین ترتیب نتایج بیمار را در حوزه‌ای که به شدت نیازمند نوآوری است بهبود می‌بخشد.

تور، که به عنوان استاد شیمی T.T و W.F. Chao در دانشگاه رایس خدمت می‌کند، درباره سفر تحقیقاتی اظهار داشت: «ما مرزهای درمان پرتویی را گسترش می‌دهیم در حالی که از بافت سالم محافظت می‌کنیم. این پیشرفت امیدوارکننده به زودی به بیماران کمک خواهد کرد که پیش از این گزینه‌های درمانی محدودی داشتند.»

پایه و اساس این کار نوآورانه را می‌توان به نزدیک به دو دهه قبل بازگرداند، زمانی که تحقیقاتی توسط آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی (DARPA) در زمینه راه‌حل‌های نانوذرات برای شرایط مسمومیت پرتویی مرتبط با سقوط هسته‌ای صورت گرفت.

همان‌طور که پروژه تکامل یافت، مسیر برای استفاده مجدد از امیفوستین، دارویی که در سال‌های 1970 در مرکز پزشکی والتر رید توسعه یافت، هموار شد.

امیفوستین که توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) برای استفاده درون‌وریدی تأیید شده است، بافت سالم اطراف را در طی درمان پرتویی برای تومورها محافظت می‌کند.

اگرچه تجویز درون‌وریدی امیفوستین مؤثر است، عوارض جانبی همراه با آن مانند تهوع و افت فشار خون از پذیرش گسترده‌تر توسط پزشکان و بیماران جلوگیری کرده است.

تیم تور دریافت که امیفوستین تجویز شده خوراکی می‌تواند به صورت انتخابی دستگاه گوارش را در برابر پرتوها محافظت کند در حالی که عوارض منفی را به حداقل می‌رساند.

با این حال، چالش این بود که اغلب اسیدهای معده دارو را قبل از رسیدن به روده تجزیه می‌کنند.

داروی بینی

بعد از مواجه شدن با چالش‌های مالی که پیشرفت آنها را متوقف کرده بود، پروژه از طریق تلاش‌های مشترک در مرکز سرطان MD Anderson با محقق بازنشسته کاترین میسون و انکولوژیست پرتوی درگذشته کالن تانیگوچی دوباره به رشد رسید.

مطالعات پیش‌بالینی انجام شده بر روی مدل‌های موش نشان داد که نتایج چشمگیر: موش‌هایی که امیفوستین خوراکی به همراه درمان پرتویی شبیه‌سازی شده دریافت کردند، نرخ بقای 100 درصدی بعد از ده روز داشتند، در حالی که همتایان درمان نشده زنده نماندند.

علاوه بر این، ترکیب امیفوستین با رادیوتراپی بدن استریوکتاتیک در یک مدل تومور پانکراس تقریبا زمان بقا را سه برابر کرد و نشان داد که نتایج انسانی مشابه می‌تواند به طور قابل توجهی پیش‌بینی بیمار را بهبود بخشد.

روش تحویل نوآورانه‌ای که مورد بررسی قرار گرفته است، از لوله ناسودودنال یا یک قرص خوراکی پوشش‌دهی‌شده خاص برای دور زدن اسیدهای معده استفاده می‌کند و امیفوستین را به‌طور مستقیم به دوازدهه، بخش بالایی دستگاه گوارش، منتقل می‌کند.

هدف‌ گیری این ناحیه حیاتی از سلول‌های سالم در برابر آسیب پرتویی حفاظت می‌کند بدون اینکه عوارض جانبی سیستمیک ایجاد کند.

«دوازدهه به خصوص در طول درمان پرتویی برای سرطان پانکراس آسیب‌پذیر است،» گفت گای یاشین، هم‌بنیانگذار و مدیرعامل شرکت بیوتکنولوژیکی Xerient که با رایس و MD Anderson همکاری می‌کند.

«رویکرد ما این ناحیه را محافظت می‌کند در حالی که امکان درمان تهاجمی‌تر تومورهای پانکراس را فراهم می‌کند.»

از لحاظ تاریخی، پرتوی با دوز بالا به عنوان مفید برای بهبود نرخ بقا در بیمارانی با سرطان پانکراس غیرقابل جراحی در نظر گرفته شده است.

با این حال، کاربرد اغلب محدود شده است به خاطر نگرانی‌ها درباره سمیت گوارشی در دوزهای بیش از 45 Gy. این تحقیق جدید نشان می‌دهد که دوزهای بالاتر ممکن است برای ریشه‌کنی مؤثر تومور ضروری باشد و در نتیجه رفع یک شکاف قدیمی در گزینه‌های درمانی باشد.

یاشین افزود، «پرتوی با دوز بالا همیشه نظری بوده است، اما ما ابزارهای لازم برای محافظت از بافت‌های سالم اطراف نداشتیم. این نوآوری ممکن است بالاخره آن نظریه را به عمل تبدیل کند.»

به‌طور هیجان‌انگیزی، با تأیید FDA در افق، تیم تحقیقاتی آماده است تا فاز 1 و 2 آزمایشات بالینی را راه‌اندازی کند.

این آزمایشات به‌طور دقیق به ارزیابی ایمنی و اثرگذاری روش تحویل ناسودودنال می‌پردازد، اطمینان از تحویل دقیق دارو به دوازدهه و تسریع در انتقال آن به استفاده کلینیکی.

با در نظر گرفتن چالش‌های پیچیده‌ درمان سرطان پانکراس، این رویکرد تازه وعده بهبود قابل‌توجهی در نرخ بقا برای بیمارانی را دارد که با یکی از دشوارترین مبارزات با سرطان مواجه هستند.