در 25 دسامبر 2021، پس از سال‌ها تأخیر، آزمایش و هزینه‌های بیشتر از انتظار، تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) سرانجام به فضا پرتاب شد. این انتظارات برای اخترشناسان، اخترفیزیک‌دانان، کیهان‌شناسان، مهندسان و علاقه‌مندان به فضا ارزشمند بود. این تلسکوپ فضایی نسل جدید بزرگ‌ترین، پیچیده‌ترین و حساس‌ترین رصدخانه فروسرخ است که تا به حال ساخته شده است.
آنچه که از زمان شروع عملیات علمی خود در جولای 2022 فاش کرده است، چیزی کمتر از شگفت‌انگیز نبوده است.
به‌عنوان یک مأموریت جاگزین برای هابل و اسپیتزر این تلسکوپ فضایی، JWST مجهز به تصویربردارها و طیف‌سنج‌های با وضوح بالا است که به آن اجازه می‌دهد تا اشیایی را مشاهده کند که برای ماموریت‌های قبلی بسیار دور یا کم‌نور بودند. این امکان تحقیقات در بسیاری از زمینه‌های نجوم و کیهان‌شناسی را فراهم می‌سازد، از جمله مشاهده اولین ستاره‌ها و کهکشان‌ها در جهان، سامانه‌های ستاره‌ای جوان و سیاراتی که هنوز در حال شکل‌گیری هستند، و بررسی سیارات فراخورشیدی که ممکن است قابل سکونت باشند.
بسیاری از این یافته‌ها به اندازه‌ای که شگفت‌انگیز بودند، آشکارساز نیز بودند، اما برخی غیرمنتظره بودند.
اهداف اصلی وب شامل حل برخی از عمیق‌ترین معماهای کیهانی بود، مانند نرخ گسترش جهان ما و چگونگی تشکیل اولین کهکشان‌ها. با این حال، به‌جای حل این معماها، مشاهدات وب آن‌ها را بیشتر عمیق‌تر کرده است.
بعد از بیش از دو سال مشاهدات و انتشار داده‌ها، ممکن است زمان آن باشد که ارزیابی کنیم JWST چه مواردی را به ما نشان داده است.
شکافی در پرده
یکی از اهداف اصلی JWST شاهد تشکیل اولین ستاره‌ها و کهکشان‌ها بود، که تقریباً ۳۸۰،۰۰۰ سال بعد از بیگ بنگ آغاز شد. این با آنچه کیهان‌شناسان به‌عنوان
