بقایای فسیلی که به ۷۰ میلیون سال پیش بازمی‌گردد، در جنوب چین کشف شده است.
تحلیل‌ها نشان می‌دهد که این اسکلت به قبیله لامبئوسورینی از دایناسورهای منقار اردکی تعلق دارد، گروهی که پیش‌تر در رکوردهای فسیلی چین کم یافت می‌شد.
کشف فسیل‌های دایناسور منقار اردکی نشان می‌دهد که این موجودات احتمالاً از آمریکای شمالی به جنوب چین مهاجرت کرده‌اند.
در سال ۲۰۰۹، یک اسکلت دایناسور تکه‌تکه، شامل مهره‌ها، استخوان‌های اندام و استخوان‌های لگن، در تشکیل دالانگشان کرتاسه بالایی شهر سه‌گوی شهر، استان گوانگدونگ، چین کشف شد. به گزارش‌ها، یک شکارچی فسیل آماتور در چین این فسیل‌ها را در یک پروژه ساختمانی کشف کرده و آنها را به یک موزه محلی داده است.
اولین مورد از نوع خود در چین
پالئونتولوژیست‌ها سال‌ها صرف پاکسازی و ترمیم دقیق فسیل‌ها کردند تا به تدریج گذشته این دایناسور را کشف کنند. تخمین زده می‌شود که فسیل متعلق به فردی به طول ۸ متر باشد.
در سال ۲۰۲۰، تیمی از پالئونتولوژیست‌ها از چین و کانادا اسکلت را به عنوان متعلق به قبیله لامبئوسورینی، که شامل دایناسورهای منقار اردکی است که در دوره کرتاسه بالایی زندگی می‌کردند، شناسایی کردند. این قبیله زیرخانواده‌ای از هادروسارویدا است.
مطالعه اشاره کرد که "این اولین هادروسوروید از حوضه سان‌شوئی و اولین لامبئوسورین از جنوب چین را نشان می‌دهد."
این غول‌های گیاهخوار هزاران دندان داشتند که به آنها در خوردن گیاهان سخت آن زمان کمک می‌کردند.
دایناسورهای لامبئوسورینی به خاطر کرست‌های متمایز جمجمه‌ای خود که در اندازه و شکل گونه‌های مختلف متفاوت بود، شناخته شده‌اند. دانشمندان باور دارند که این کرست‌ها برای ارتباط، نمایش‌های بصری و حتی تقویت صداها استفاده می‌شدند.
ساختار جمجمه، با استخوان‌های باریک و توخالی بینی، احتمالاً به آنها اجازه می‌داد تا برای ارتباط صداهای شبیه به شیپور تولید کنند.
پژوهشگران از دانشگاه علوم زمین چین نیز حضور نادر ستون‌های عصبی بلند و باریک را در فسیل شناسایی کردند.
با این حال، وضعیت تکه‌تکه و ضعیف حفظ شده فسیل مقدار اطلاعاتی را که می‌توان به دست آورد، به خصوص در مورد ساختار جمجمه، محدود می‌کند.
مهاجرت از طریق تنگه برینگ
فسیل به عنوان یک دایناسور لامبئوسورینی پیشرفته‌تر شناسایی شده است. این دایناسور احتمالاً از لامبئوسورینی‌های آمریکای شمالی که از طریق تنگه برینگ به آسیا مهاجرت کرده‌اند، به وجود آمده است.
محققان در مقاله مطالعاتی نوشتند که "لانه‌سازی نمونه SHS در این سلسله نشان می‌دهد که این سلسله مشتق‌تر لامبئوسورین‌ها از آمریکای شمالی به آسیا، احتمالاً از طریق تنگه برینگ مهاجرت کرده است."
به گزارش‌ها، قطعه کلیدی شواهدی که به منشاء آمریکای شمالی اشاره دارد، حضور ستون‌های باریک و بلند بر روی فسیل است. ستون‌های عصبی پروجکشن‌های استخوانی هستند که از مهره‌ها به بالا امتداد می‌یابند.
این شباهت رابطه تکاملی نزدیکی بین لامبئوسورین‌های چینی و همتایان آمریکای شمالی آنها را نشان می‌دهد.
احتمالاً این مهاجرت در کرتاسه بالایی اتفاق افتاده است.
این کشف جدید لامبئوسورینی، به همراه کشف‌های قبلی دندان‌های تیرانوسوروید در همان منطقه، تأیید می‌کند که لوراسیا در کرتاسه بالایی یک اکوسیستم کلاسیک دایناسوری داشت. این اکوسیستم توسط هادروسوریدهای گیاهخوار (مانند لامبئوسورین‌ها)، سراپسیدها و تیرانوسورویدهای گوشتخوار مشخص می‌شد.
این کشف ممکن است بینش‌های ارزشمندی درباره اکوسیستم‌های منطقه‌ای درست قبل از انقراض جمعی کرتاسه ارائه دهد.
یافته‌ها در مجله زیست‌شناسی تاریخی. منتشر شده است.
