ادعای چین: میدان مغناطیسی که به تشخیص رادار کمک می‌کند در حال تضعیف بر فراز آمریکای شمالی
دانشمندان در چین ادعا کردند که سپر مغناطیسی بر فراز آمریکای شمالی به سرعت ضعیف می‌شود. میدان ژئومغناطیسی، که نوعی سد طبیعی است، زمین را از تابش کیهانی محافظت می‌کند که می‌تواند در سیستم جوی اختلال ایجاد کند.
علت از دست رفتن قدرت سپر مغناطیسی 'بسیار سریع' هنوز تعیین نشده است. با این حال، در ابتدا به جابهجایی قطب‌های ژئومغناطیسی از نیمکره غربی به شرقی مرتبط است.
دانشمندانی که به رهبری پروفسور فنگ هانژیان از دانشگاه فناوری دفاع ملی چین فعالیت می‌کنند، همچنین نشان دادند که میدان مغناطیسی بر فراز نیمکره شرقی، از جمله چین، در حال تقویت است.
برعکس عمده‌ای در ۳۰ سال گذشته رخ داده است
دانشمندان چینی ماه گذشته مقاله‌ای که توسط کارشناسان داوری شده بود منتشر کردند که ضعیف شدن سپرهای مغناطیسی را برجسته کرد.
تیم فنگ آخرین مدل‌ها و داده‌ها را برای بازسازی تغییرات قدرت میدان مغناطیسی زمین از سال ۱۹۰۰ به کار بردند. آن‌ها دریافتند که از سال ۱۹۳۰ تا ۱۹۹۰، قدرت میدان مغناطیسی در آمریکای شمالی افزایش یافت و بیشتر از بسیاری از مناطق دیگر جهان بود، گزارش داده شده توسط SCMP.
اما دانشمندان چینی ادعا کردند که در ۳۰ سال گذشته برعکسی عمده رخ داده است: تا سال ۲۰۲۰، قدرت میدان مغناطیسی در این منطقه به سطحی که به سختی بالاتر از میانگین جهانی است کاهش یافت.
دانشمندان حفظ می‌کنند که این تغییر از دیدگاه جهانی استثنایی است.
مگنتوسفر نقش دروازه‌بان را ایفا می‌کند
یک میدان بزرگ مغناطیسی، که به نام مگنتوسفر شناخته می‌شود، زمین را احاطه کرده است. این میدان که توسط نیروهای قوی و پویا تولید می‌شود، ما را از فرسایش جو توسط باد خورشیدی (ذرات بارداری که خورشید به ما پرتاب می‌کند)، فرسایش و تابش ذره‌مانند از برافشانی توده تاجی و اشعه‌های کیهانی از فضای عمیق محافظت می‌کند.
ناسا ادعا می‌کند که مگنتوسفر نقش دروازه‌بان را ایفا می‌کند، انرژی‌های ناخواسته‌ای که برای زندگی بر روی زمین مضر هستند را دفع می‌کند، و بیشتر آن را در فاصله‌ای امن از سطح زمین در مناطق دوگانه‌ای به نام کمربند ون آلن به دام می‌اندازد.
میدان مغناطیسی اصلی در نیمکره شرقی روند افزایش نشان می‌دهد
پیش از این ادعا شده بود که نیروهایی که میدان مغناطیسی زمین را تولید می‌کنند به طور مداوم در حال تغییر هستند؛ خود میدان نیز دائماً در جریان است و قدرت آن به مرور زمان افزایش و کاهش می‌یابد.
به گفته ناسا، این موضوع باعث می‌شود که مکان قطب‌های مغناطیسی شمال و جنوب زمین به تدریج تغییر کند و تقریباً هر ۳۰۰,۰۰۰ سال یکبار مکان‌ها را به‌طور کامل جابجا کند.
مطالعه‌ای که در مجله علمی چینی بررسی فیزیک ژئوفیزیکی و سیاره‌ای منتشر شده است، ادعا می‌کند که میدان مغناطیسی اصلی در نیمکره شرقی روند افزایش نشان می‌دهد.
همزمان، نوسانات آن در نیمکره غربی متنوع‌تر هستند. در طول ۱۲۰ سال گذشته، لحظه‌ای قطبی زمین کاهش یافته، در حالی که لحظه‌ای غیر قطبی افزایش یافته است، که به معنای کاهش (افزایش) سهم از میدان دوقطبی نسبت به میدان غیر دوقطبی است.
در مطالعه اخیر خود، دانشمندان چینی نیز ادعا کردند که قطب‌های مغناطیسی نسبت به قطب‌های ژئومغناطیسی سریع‌تر تغییر می‌کنند.
جهت و سرعت حرکت در نیمکره شمالی و جنوبی متفاوت است. در نیمکره شمالی، قطب‌های مغناطیسی از نیمکره غربی به نیمکره شرقی منتقل شده‌اند، در حالی که در نیمکره جنوبی به سمت عرض‌های جغرافیایی پایین‌تر حرکت کرده‌اند.
در قرن گذشته، قطب مغناطیسی در نیمکره شمالی به سمت شرق با سرعت حدود ۶.۲ مایل در سال حرکت کرده است.
با این حال، این فرآیند اخیراً به طور قابل توجهی تسریع شده است. ارتش می‌تواند از میدان مغناطیسی زمین برای ارتباطات فوق‌العاده دور و تشخیص رادار استفاده کند. فضاپیماها و ماهواره‌ها به عنوان چتر حفاظت‌کننده از آن استفاده می‌کنند تا از توفان‌های خورشیدی ویرانگر دوری کنند. برخی موشک‌ها حتی می‌توانند با استفاده از میدان مغناطیسی زمین هدایت شوند، به گزارش SCMP.
فنگ در مطالعه ذکر کرد که پس از سال ۲۰۰۰، سرعت بیش از ۳۱ مایل در سال تجاوز کرد که به مراتب بیشتر از سرعت حرکت قطب مغناطیسی در نیمکره جنوبی است.
