ارتباط پیری تهاجمی با تجمع آنتی‌بادی درون بدن، مطالعه‌ای شگفت‌آور کشف شد
با پیر شدن، بدن هایمان تحت یک سری تغییرات قرار می گیرد. در حالی که برخی از این تغییرات قابل مشاهده هستند، برخی دیگر در سطح سلولی رخ می دهند.
تحقیقات جدید ارتباط شگفت انگیزی بین یک نوع آنتی بادی معمول و فرآیند پیری را کشف کرده است.
ایمونوگلوبولین G (IgG) یک آنتی‌بادی کلیدی است که به سیستم ایمنی ما کمک می‌کند تا از عفونت‌ها مقابله کند. با این حال، این مطالعه جدید نشان می‌دهد که IgG بیش از حد می‌تواند به پیری سلولی و التهاب مزمن کمک کند.
محققان در مقاله تحقیقاتی خود نوشتند: “ایمونوگلوبولین G (IgG) در سراسر بافت های کهنه در هر دو جنس نر و ماده از موش‌ها تجمع پیدا کرده و پدیده مشابهی در بافت‌های انسانی نیز مشاهده شد، که نشانگر این است که ممکن است افزایش غیرطبیعی ایمونوگلوبین‌ها به ویژگی محافظه‌کاری تکاملی در پیری باشد.”
تیم تحقیقاتی شامل محققانی از آکادمی علوم چین، تحقیقات BGI، دانشگاه پزشکی سرمایه پکن، چندین بیمارستان در چین و Altos Labs San Diego Institute of Science در ایالات متحده بوده است.
تجمع در بافت‌ها
بدن‌های ما در برابر بیماری‌زاها با تولید پروتئین‌های محافظ به نام ایمونوگلوبین‌ها یا آنتی‌بادی‌ها دفاع می‌کنند. IgG، رایج‌ترین آنتی‌بادی در جریان خون ما، می‌تواند سموم، ویروس‌ها و باکتری‌ها را خنثی کند.
این مطالعه اخیر به تأثیرات پیری بر یکپارچگی بافت‌های بدن و عملکرد ارگان‌ها پرداخته است.
محققان بافت‌های نُه گانه از موش‌های نر در مراحل مختلف زندگی بررسی کردند. این بافت‌ها شامل بافت‌های مغز، نخاع، قلب، ریه‌ها، کبد، روده کوچک، طحال‌ها، گره‌های لنفاوی، و بیضه‌ها بودند.
با بررسی نُه بافت موش، محققان مناطق خاصی - که به نام نقطه‌های حساس به پیری (SSSs) شناخته می‌شوند - را شناسایی کردند که با بی‌نظمی سلولی و تجمع ایمونوگلوبین‌ها مشخص می‌شود.
این تجمع می‌تواند یک واکنش زنجیره‌ای را تحریک کند که منجر به پیری سلولی شود، جایی که سلول‌ها از تقسیم باز می‌ایستند و شروع به رهاسازی مواد التهابی می‌کنند.
آن‌ها همچنین نمونه‌های بافت انسانی جمع‌آوری‌شده از عمل‌های جراحی و افراد فوت‌شده را بررسی کردند.
این مطالعه نشان داد که سطح IgG با افزایش سن در هر دو جنس نر و ماده از موش‌ها و همچنین در بافت‌های انسانی افزایش یافت.
آن‌ها همچنین ذکر کردند که سطح بالای IgG می‌تواند یک حالت التهابی-پیری در ماکروفاژها (سلول‌های ایمنی که وظیفه پاکسازی زباله‌ها را دارند) و سلول‌های مغزی درگیر در توسعه عصبی تحریک کند.
محققان نوشتند: “علاوه بر این، مشاهده کردیم که IgG می‌تواند یک حالت پیش‌پیری در ماکروفاژها و میکروگلیا القا کند و به این ترتیب پیری بافت را تشدید کند.”
درمان‌های ضد پیری
جالب توجه است که کاهش سطح IgG در موش‌ها تأثیرات پیری را در چندین بافت کاهش داد.
محققان بر این باورند که یافته‌هایشان درباره نقش IgG در پیری می‌تواند به درمان‌های جدیدی که بر تجمع IgG هدف می‌گیرد منجر شود.
یکی از رویکردهای ممکن حذف سلول‌هایی است که مسئول تولید این آنتی‌بادی‌ها هستند. با این کار، آن‌ها امیدوارند سطح IgG در بدن کاهش یابد و شاید فرآیند پیری کند شود. این می‌تواند راه‌های جدیدی برای توسعه درمان‌های ضد پیری باز کند.
Gu Ying، نویسنده همکار مقاله، به South China Morning Post (SCMP) گفت: “کشف IgG به عنوان یک نشانگر زیستی به یک هدف مداخله‌ای احتمالی اشاره دارد. در آینده، ممکن است بتوانیم سطح IgG مرتبط با پیری و التهاب در انسان را کاهش دهیم.”
گفته شده است که این یافته‌ها می‌تواند به توسعه ابزاری که سطح IgG را برای تخمین سن بیولوژیکی اندازه‌گیری می‌کند، کمک کند.
محققان بیان کردند که درک بهتر از فرآیند پیری ارگان‌های فردی می‌تواند به افراد کمک کند انتخاب‌های سلامت‌مندتری انجام دهند.
یافته‌ها در مجله Cell منتشر شد.
