استخوان‌های کودک خردسال نشان می‌دهد که آمریکایی‌های باستان ممکن است ماموت‌ها را تا حد انقراض خورده باشند
۱۳,۰۰۰ سال پیش، آمریکای شمالی جهانی متفاوت بود که توسط مردم کلاویس سکونت داشت.
اکنون، استخوان‌های یک کودک خردسال ترجیحات غذایی شگفت‌انگیز آمریکایی‌های باستان را آشکار کرده‌اند. این‌طور به نظر می‌رسد که این انسان‌های باستان از ماموت‌ها و دیگر حیوانات بزرگ تغذیه می‌کردند.
محققان از دانشگاه آلاسکا فربنکس و دانشگاه مک‌مستر ادعا میکنند که اولین شواهد مستقیم از رژیم غذایی باستانی را یافته‌اند.
این مطالعه رابطه بین گسترش انسان و منقرض شدن غول‌های عصر یخبندان را نشان می‌دهد.
«تمرکز بر روی ماموت‌ها به توضیح این کمک می‌کند که چگونه مردم کلاویس می‌توانند در عرض چند صد سال در سراسر آمریکای شمالی و جنوبی پراکنده شوند» جیمز چترز، نویسنده مشترک از دانشگاه مک‌مستر گفت.
تحلیل ایزوتوپی از استخوان‌های کودک
برای دهه‌ها، دانشمندان اطلاعاتی در مورد رژیم‌های غذایی آمریکاییان اولیه از طریق ابزارهای سنگی و بقایای حیوانی جمع‌آوری کرده‌اند. این تحقیق جدید رویکردی متفاوت اتخاذ می‌کند.
آن‌ها ایزوتوپ‌های اثر انگشت غذایی یک کودک در سایت دفن کلاویس ۱۳,۰۰۰ ساله در مونتانا را تحلیل کردند. ایزوتوپ‌ها مانند یک رکورد غذایی عمل میکنند و نشان می‌دهند که فرد چه غذایی خورده است.
یافته‌ها کارآمدی کشنده مردم کلاویس به عنوان شکارچیان حیوانات بزرگ را نشان می‌دهد. ۱۳,۰۰۰ سال پیش، ماموت‌ها بصوتی معمول در آسیا و آمریکا شمالی دیده می‌شدند.
برای رمزگشایی از رژیم غذایی مردم کلاویس، محققان به بقایای anzick-1، کودکی ۱۸ ماهه توجه کردند.
برای این کار، آن‌ها ایزوتوپ‌های موجود در استخوان‌های کودک را تحلیل کردند. با این حال، چون کودک هنوز به مادرش وابسته بود، محققان باید رژیم غذایی مادر را نیز ارزیابی می‌کردند. با بررسی مواد غذایی که کودک از طریق شیر گرفتن دریافت می‌کرد، رژیم غذایی مادرشان را تخمین زدند.
«ایزوتوپ‌ها یک اثر انگشت شیمیایی از رژیم غذایی مصرف‌کننده ارائه می‌دهند و می‌توانند با موارد بالقوه رژیم مقایسه شوند تا سهم نسبی مؤلفه‌های مختلف رژیم غذایی تخمین زده شود»، مات وولر، نویسنده تحقیق و مدیر آزمایشگاه ایزوتوپ‌های پایداری آلاسکا در uaf گفت.
محققان اثر انگشت ایزوتوپی مادر کلاویس را با منابع غذایی مختلف مقایسه کردند.
مادر کودک، و احتمالاً کل جمعیت کلاویس، به شدت به ماموت‌ها وابسته بودند — نه فقط حیوانات کوچک و گیاهان همانطور که قبلاً تصور می‌شد.
حدود ۴۰٪ از ماموت‌ها تهیه می‌شد، سایر گیاه‌خواران بزرگ مانند الک و بایسون بقیه را پر کردند.
مشخص شد که رژیم غذایی مادر مشترک با گربه شمشیری — شکارچی تخصصی ماموت بوده است.
انقراض ماموت‌ها
پس از این تحلیل جامع، محققان این سوال را مطرح میکنند: آیا انسان‌ها باعث انقراض حیوانات بزرگ عصر یخی شدند؟ شواهد نشان می‌دهد که ممکن است این‌گونه باشد.
مطالعه نشان می‌دهد که ورود انسان‌ها به آمریکا همزمان با کاهش و نهایتاً انقراض بسیاری از حیوانات بزرگ بوده است.
این حیوانات با تهدیداتی از جمله تغییرات آب و هوا، از دست دادن زیستگاه و شکار بی‌رویه روبرو شدند.
«اگر آب و هوا به گونه‌ای تغییر کند که زیستگاه مناسب برای برخی از این مگافوناها کاهش یابد، این وضعیت آن‌ها را برای شکار انسانی پتانسیلی آسیب‌پذیرتر می‌کند. این مردم شکارچیان بسیار مؤثری بودند»، بن پاتر، استاد باستان‌شناسی در دانشگاه آلاسکا فربنکس و نویسنده مشترک گفت.
تمرکز بر روی ماموت‌ها توضیح می‌دهد که چرا مردم کلاویس به سرعت در سراسر آمریکای شمالی و جنوبی پراکنده شدند. ماموت‌ها منبع غنی از چربی و پروتئین بودند، که برای این شکارچیان بسیار قابل حرکت مناسب بود.
«جالب توجه است که این مسئله بسیاری از داده‌ها از سایت‌های دیگر را تأیید می‌کند. برای مثال، قطعات حیوانی باقی‌مانده در سایت‌های کلاویس عمدتاً توسط مگافونا تسلط آمده است و نقاط پرتابه بزرگ هستند که به دارت‌ها متصل شده‌اند و به عنوان سلاح‌های کمکی کارآمد بودند»، پاتر گفت.
شکار ماموت‌ها به مردم کلاویس امکان حرکت زیاد را داده بود زیرا آن‌ها می‌توانستند به مناطق جدیدی بروند بدون نیاز به وابستگی به منابع محلی خاص. طبق بیانیه مطبوعاتی ، این مردم باستان قادر بودند تا سنگ های ابزار شکار به بیش از صدها مایل حمل کنند.
مطالعه در مجله Science Advances منتشر شده است.
