اسپیس‌ایکس در سال ۲۰۲۸ هلیکوپتر هسته‌ای ناسا را به بزرگ‌ترین قمر زحل می‌فرستد
اسپیس‌ایکس، تحت مدیریت ایلان ماسک، برای راه‌اندازی مأموریت بلندپروازانه ناسا به نام درگون‌فلای در سال ۲۰۲۸ انتخاب شده است.
راکت قدرتمند فالکن هوی، فضاپیمای درگون‌فلای را در سفری چند ساله به بزرگ‌ترین قمر زحل یعنی تایتان پرتاب خواهد کرد.
این مأموریت با ارزش 3.35 میلیارد دلار، یک فرودگر هلیکوپتری هسته‌ای را به تایتان ارسال خواهد کرد تا به بررسی قابلیت زیست‌پذیری آن بپردازد.
«مأموریت درگون‌فلای در حال حاضر یک دوره پرتاب هدفمند بین ۵ ژوئیه ۲۰۲۸ تا ۲۵ ژوئیه ۲۰۲۸ دارد که از مجتمع پرتاب ۳۹A در مرکز فضایی کندی ناسا در فلوریدا انجام خواهد شد»، این بیانیه توسط سازمان فضایی ایالات متحده اعلام شد.
برای این منظور، ناسا قراردادی با قیمت ثابت به ارزش ۲۵۶.۶ میلیون دلار با اسپیس‌ایکس به امضا رسانده است. این قرارداد هزینه پرتاب مأموریت درگون‌فلای را به یکی از راکت‌های اسپیس‌ایکس، همچنین هزینه‌های مرتبط دیگر را پوشش می‌دهد.
مأموریت فرودگر روتورکرافت
این قمر مرموز جهانی است که منحصر به فرد است. تایتان تنها قمری در سامانه خورشیدی ما است که دارای جوی معنادار می‌باشد. طبق ناسا، فراتر از زمین، تایتان تنها جهانی است که به داشتن رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و دریاهایی از مایعات شناخته شده است.
تایتان پتانسیل میزبانی حیات در اشکال مختلف را دارد. آب زیرسطحی آن می‌تواند حیات را حمایت کند، در حالی که دریاچه‌ها و دریاهای هیدروکربنی آن ممکن است میزبان اشکال حیات عجیب با فرآیندهای شیمیایی متفاوت باشند. با این حال، همچنین امکان دارد که تایتان جهانی بدون حیات باشد.
هنگامی که درگون‌فلای به تایتان می‌رسد، اولین روتورکرافتی خواهد بود که در جهان دیگری پرواز می‌کند. این فرودگر روتورکرافت در موقعیت‌های متنوعی پرواز و فرود خواهد آمد تا نمونه‌هایی را جمع‌آوری کند و تحلیل نماید.
این رویکرد نوآورانه به آن امکان می‌دهد تا انواع مختلفی از زمین‌ها، از دشت‌های یخی گرفته تا گردش دریایی بلند را کاوش کند.
درگون‌فلای به اندازه یک خودرو، به علامت‌هایی از شیمی پیش‌زیستی تایتان نگاه خواهد کرد و در جستجوی ساختارهای پایه برای حیات خواهد بود. آن مناطق خاصی را در تایتان بررسی خواهد کرد که ممکن است شرایط برای توسعه حیات در آن‌ها مساعد بوده باشد.
این مناطق احتمالاً شامل مخلوطی از مواد غنی کربنی و آب مایع خواهند بود، که جزء ضروری برای حیات درصورتی که به عنوان ما آن را بشناسیم می‌باشد.
این مأموریت به منظور تحلیل ترکیب شیمیایی این مناطق برای جستجوی نشانه‌های حیات گذشته یا حاضر انجام خواهد شد.
شش سال برای رسیدن به تایتان
اما سفر به این قمر طبیعی شگفت‌انگیز در سامانه خورشیدی ما سفری طولانی خواهد بود. زمین و تایتان توسط فاصله ۷۴۶ میلیون مایلی (۱.۲ میلیارد کیلومتر) جدا شده‌اند. بنابراین، تقریباً شش سال زمان برای رسیدن به تایتان لازم است.
پس از ورود، انتظار می‌رود که دست کم دو سال را برای بررسی تایتان صرف کند. فضاپیما دارای ابزار علمی مختلفی خواهد بود تا داده‌ها را جمع‌آوری و به ماموریت‌های مبتنی بر زمین بفرستد.
"با همکاری شرکای جهانی، مجموعه علمی درگون‌فلای قابلیت زیست‌پذیری محیط تایتان را توصیف خواهد کرد"، ناسا در بیانیه مطبوعاتی بیان داشت.
در نهایت، آن به ما کمک خواهد کرد تا پتانسیل حیات فراتر از زمین را درک کنیم.
ماموریت اصلی در نظر داشت در سال 2025 راه‌اندازی شود، اما با تأخیر به دلیل محدودیت‌های بودجه مواجه شد.
جدای از ارسال و بازگرداندن فضانوردان از ایستگاه فضایی بین‌المللی، ناسا به اسپیس‌ایکس با چندین مأموریت فضایی پرطرفدار اعتماد کرده است.
پیشتر، همان راکت ناسا روانه پژوهنده سیارکی سایکی در اکتبر 2023 و کاوشگر اروپا کلیپر در اکتبر 2024 فرستاده شده است.
