اولین در جهان: تحریک عمیق مغزی به بیمار فلج کمک کرد تا دوباره راه برود
یک حادثه اسکی در سال ۲۰۰۶ باعث شد تا ولفگانگ جگر ۵۴ ساله دچار فلج شود. او از آن زمان تاکنون به دلیل آسیب به نخاع، به ویلچر محدود شده بود.
اما به لطف یک درمان جدید، او به آرامی قابلیت حرکت خود را بازیابی می‌کند - از طریق توانایی راه رفتن در مسافت‌های کوتاه.
جگر در آزمایش بالینی آسیب های نخاعی (SCI) که توسط EPFL و بیمارستان دانشگاه لوزان (CHUV) انجام می‌شد، شرکت کرد.
در این آزمایش بالینی، شرکت کنندگان تحریک عمیق مغزی (DBS) را در بخش شگفت‌انگیزی از مغز به نام هیپوتالاموس جانبی (LH) دریافت کردند.
این بخش برای مدت طولانی به عنوان بخشی که تنها در وظایف ابتدایی همچون بیداری و تغذیه نقش دارد شناخته می‌شد. اما اکنون کشف شده است که با کنترل حرکت پاها و حتی بازیابی حرکتی نیز مرتبط است.
نتایج به طور شگفت‌آوری بهبود قابل توجهی در عملکرد اندام تحتانی در افراد با آسیب نخاعی جزئی نشان داد.
این درمان بدون نیاز به وسیله‌های کمکی، توانایی راه رفتن شرکت‌کنندگان را بهبود بخشید.
جگر گفت: "سال گذشته در تعطیلات، مشکلی برای قدم زدن به سمت دریا و بازگشت وجود نداشت، با استفاده از تحریک."
او اضافه کرد: "من همچنین می‌توانم به اشیا در کابینت‌های آشپزخانه‌ام دست پیدا کنم."
احیای فیبرهای عصبی باقی‌مانده در مغز
DBS یک تکنیک جراحی مغزی است که برای درمان اختلالات حرکتی مانند بیماری پارکینسون استفاده می‌شود. این روش شامل کاشت الکترودها برای تعدیل فعالیت عصبی به منظور کنترل حرکتی است.
این رویکرد جدید شامل استفاده از DBS بر روی هیپوتالاموس جانبی برای درمان فلج جزئی است.
با تحریک این ناحیه با DBS، محققان توانسته‌اند مسیرهای عصبی خاموش را بیدار کنند.
اثرات DBS هم فوری و هم طولانی مدت بود. به عنوان مثال، درمان بلافاصله توانایی راه رفتن را در طول بازیابی بهبود بخشید. به علاوه، بهبودی‌های پایداری در عملکرد حرکتی به دنبال داشت.
این درمان به سازماندهی مجدد
