برنامه بریتانیا برای دفن ۱۴۰ تن پلوتونیوم رادیواکتیو در قبرستان هسته‌ای عمیق
حرکت عمده‌ای برای تضمین ایمنی و امنیت بلندمدت ۱۴۰ تن پلوتونیوم انباشته‌ی بریتانیا توسط دولت این کشور اعلام شد.
این ابتکار توسط گروه سازمان دفع هسته‌ای (NDA) استقبال شده که این تصمیم را ملی کردن مواد پلوتونیوم دانسته و آنها را برای ذخیره‌سازی امن در یک تاسیسات دفع زمین‌شناختی (GDF) مناسب می‌سازد.
دیوید پیتی، مدیرعامل گروه سازمان دفع هسته‌ای، اظهار داشت: "ما از تصمیم سیاستی دولت درباره تثبیت آینده پلوتونیوم استقبال می‌کنیم که راه را برای سرمایه‌گذاری قابل‌توجه در غرب کامبریا باز می‌کند."
وی افزود: "این امر فرصت‌هایی در زمینه‌هایی مانند تحقیق و توسعه، برنامه‌ریزی پروژه، ساخت، مهندسی و عملیات باز می‌کند."
آینده‌ای امن‌تر برای مدیریت پلوتونیوم
برای بیش از یک دهه، بریتانیا بزرگترین حجم پلوتونیوم را در جهان انبار کرده است که نتیجه مستقیم کارخانه پردازش سوخت هسته‌ای در تاسیسات سلَفیلد کامبریا است.
مواد اولیه با هدف تبدیل به سوخت هسته‌ای جدید ذخیره شدند، اما نگرانی‌های امنیتی و هزینه‌های نگهداری و پیچیدگی‌های دست‌کاری مواد را نیز به همراه داشتند.
فرآیند تثبیت شامل تبدیل پلوتونیوم به شکلی مانند سرامیک یا سنگ می‌شود که از دسترس بودن محصولات شکافت دور می‌کند و خطرات را به شدت کاهش می‌دهد.
کارشناس زباله‌های هسته‌ای، کلر کورکهیل به بی‌بی‌سی نیوز گفت: "این مواد بر پایه موادی است که در طبیعت یافت می‌شود - مواد معدنی طبیعی که می‌دانیم برای میلیاردها سال اورانیوم را در خود نگهداشته‌اند."
یک توسعه مثبت برای کامبریا
تغییر به تثبیت باعث می‌شود رشد اقتصادی و شغلی زیادی در منطقه سلَفیلد حاصل شود. گروه NDA اکنون بر روی تحقیق و توسعه کار می‌کند تا تعیین کند کدام فناوری برای این تغییر مناسب‌تر است.
اگر دولت موافقت کند، یک کارخانه پیشرفته برای پردازش و ذخیره موقت مواد هسته‌ای در سلَفیلد ساخته خواهد شد که با تکنیک‌های مدریت و نگهداری مناسب برای دوره‌ای که تا بازگشایی GDF خواهد بود، همراه خواهد بود.
پیتی اشاره کرد: "این به ما اجازه می‌دهد به تعهد خود برای برخورد امن، مطمئن و پایدار با میراث هسته‌ای مدنی بریتانیا ادامه دهیم." این سیاست به احتمال قوی زنجیره تامین منطقه‌ای را تقویت کرده و توسعه زیرساخت‌ها را تقویت خواهد کرد و سلَفیلد را به مرکز کارهای دفع هسته‌ای بریتانیا تبدیل می‌کند.
گام‌های بعدی
در کوتاه‌مدت، تثبیت به حل مشکل مدیریت ذخیره پلوتونیوم کمک می‌کند چون به نظر می‌رسد قوی‌تر و ساده‌تر از روش‌های دفع بلندمدت است. پیش‌بینی می‌شود ساخت GDF پس از سال ۲۰۵۰ آغاز شود و بریتانیا هنوز مکان مناسبی را انتخاب نکرده است.
فعلاً مواد در سلَفیلد باقی خواهند ماند و منتظر حمل به یک اتاق مخصوص ساخته شده خواهند بود که در آن تحت نظارت شدید قرار خواهد گرفت.
دولت با تعهد به یک استراتژی بلندمدت که ایمنی، پایداری و توسعه اقتصادی را ترکیب می‌کند، راهی نو برای مدیریت یکی از پیچیده‌ترین مسائل در سیاست هسته‌ای مدرن می‌گذارد.
این تصمیم نه تنها سلامت عمومی و محیط زیستی را تضمین می‌کند، بلکه نوآوری و رشد را نیز پرورش داده و بریتانیا را به عنوان یک پیشرو در مواجهه با چالش‌های هسته‌ای جهانی معرفی می‌کند.
