تاخیر در زیردریایی‌های هسته‌ای نسل بعدی آمریکا با هزینه‌هایی که به بیش از 130 میلیارد دلار می‌رسد
یک گزارش جدید از دفتر حسابرسی دولتی آمریکا (GAO)، یک نهاد ناظر غیرحزبی که عملیات‌های دولتی را برای کنگره بررسی می‌کند، مشکلات مربوط به ساخت زیردریایی‌های جدید را برجسته کرده‌است.
GAO اشاره کرد که هر دو هدف هزینه‌ای و زمانی برای زیردریایی پیشرو به طور دائمی از دست رفته‌اند، بر اساس گزارش منتشر شده در روز دوشنبه توسط Gizmodo .
GAO گفت، "تحلیل مستقل ما برآوردهای هزینه‌ای را که بیش از شش برابر بیشتر از تخمین‌های Electric Boat و تقریباً پنج برابر بیشتر از نیروی دریایی است، محاسبه کرده‌است. در نتیجه، دولت ممکن است به خاطر صدها میلیون دلار اضافی هزینه‌های ساخت برای زیردریایی پیشرو مسئول باشد،" در گزارش خود.
طرح های نیروی دریایی برای جایگزینی زیردریایی‌های قدیمی کلاس اوهایو
سلاح‌های هسته‌ای کشور از طریق سه روش به کار گرفته می‌شوند: موشک‌های بالستیک بین‌قاره‌ای که از سیلوها پرتاب می‌شوند، بمب‌هایی که از بمب‌افکن‌های استراتژیک پرتاب می‌شوند، و موشک‌هایی که از زیردریایی‌های پنهان پرتاب می‌شوند.
این ترکیب که به عنوان سه‌گانه هسته‌ای شناخته می‌شود، برای دفاع ملی اساسی است. از میان این سه، زیردریایی‌ها به دلیل توانایی‌های استتار خود، که تقریباً آنها را غیرقابل شناسایی می‌کند و قادر به حمل تعداد زیادی از سرهای هسته‌ای هستند، که می‌تواند شهرها را به‌کل تسطیح کند، حیاتی‌ترین هستند.
زیردریایی‌های کلاس اوهایو که در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ ساخته شده‌اند و اولین بار در سال ۱۹۸۱ عملیاتی شدند، اکنون قدیمی شده‌اند و هزینه‌های نگهداری آنها هر ساله افزایش می‌یابد. نیروی دریایی پیشنهاد جایگزینی آنها با زیردریایی‌های پیشرفته کلاس کلمبیا را با هدف راه‌اندازی در سال ۲۰۲۷ با هزینه تخمینی ۹ میلیارد دلار برای هر یک از ناوگان ۱۲ نفره داده است.
General Dynamics Electric Boat در حال حاضر اولین زیردریایی کلاس کلمبیا را می‌سازد، اما ساخت و ساز با چالش‌های بزرگی مواجه است. بر اساس گزارش GAO، این برنامه با مسائل جاری مانند تأخیر در مواد و محصولات طراحی مواجه شده است، باوجود تلاش‌های سال‌ها برای رسیدگی به این مشکلات. گزارش همچنین اظهار داشت که اقدامات سریع و عمده‌ای برای بهبود عملکرد ساخت و ساز نیاز است.
ساخت زیردریایی با کمبود نیروی کار ماهر مواجه است
برخی از چالش‌ها سیستمی هستند، زیرا تعداد کمی از کارگران ماهر در ایالات متحده قادر به ساخت زیردریایی‌های هسته‌ای هستند. بین دهه‌های ۱۹۸۰ و ۲۰۲۰، پایگاه تأمین‌کنندگان زیردریایی که قطعات و مواد حیاتی را فراهم می‌کردند، به طور چشمگیری از حدود ۱۷۰۰۰ تأمین‌کننده به تنها ۳۵۰۰ تأمین‌کننده کاهش یافته است.
این امر باعث شده است که سازندگان کشتی‌های کلاس کلمبیا بیشتر به تأمین‌کنندگان منبع یکنواخت وابسته شوند و رقابت برای قراردادها محدود شود، بنابر GAO.
همانطور که Defense One نوشته است ، نیروی دریایی و سازندگان کشتی "تامین مالی توسعه تامین‌کننده" را برای حمایت از این تامین‌کنندگان حیاتی ارائه می‌دهند. این تامین مالی به دو دسته تقسیم می‌شود: "سرمایه‌گذاری مستقیم در تامین‌کنندگان" که شامل هزینه‌هایی نظیر تجهیزات، ارتقاء کارخانه و توسعه نیروی کار است، و "خریدهای تخصصی برای نشان دادن تقاضا" که شامل قرار دادن سفارشاتی برای اطمینان از این است که تأمین‌کنندگان قادر و متعهد به تولید باقی بمانند، حتی زمانی که محصولات آنها بلافاصله مورد نیاز نیستند.
با این حال، GAO یافته است که نیروی دریایی به طور مناسب بررسی نکرده است که آیا سرمایه‌گذاری‌های مالی آن در پایگاه تامین‌کنندگان به طور مؤثری استفاده شده‌اند. گزارش GAO شرح داده است که نیروی دریایی به طور متناقض اطلاعات لازم را برای ارزیابی اینکه آیا این سرمایه‌گذاری‌ها منجر به افزایش تولید یا صرفه‌جویی در هزینه شده‌اند و چگونه این نتایج با اهداف برنامه هماهنگ است تعریف کرده‌است.
