تشخیص هویت مهاجران گمشده در دریا با بهره‌گیری از شناسایی چهره و اسکن‌های سه‌بعدی
به جرات می‌توان گفت یکی از جدی‌ترین فجایع انسانی قرن بیست و یکم، بحران مهاجرت است که علاوه بر خود بحران، چالش‌های مهمی از جمله دشواری در شناسایی هزاران مهاجری که تلاش می‌کنند به اروپا برسند و جان خود را از دست می‌دهند، به همراه دارد.
در ده سال گذشته، تخمین زده می‌شود که نزدیک به ۲۵,۰۰۰ نفر در دریای مدیترانه غرق شده‌اند، با این حال، تنها حدود یک‌چهارم از پیکر آن‌ها به طور رسمی شناسایی شده‌اند. این عدم قطعیت، خانواده‌های زیادی را در وضعیت نگرانی طولانی مدت قرار داده است.
در پاسخ به این چالش انسانی، یک ابتکار جدید به نام اقدام شناسایی قربانیان فاجعه مهاجرتی (MDVI) در نوامبر سال گذشته آغاز شد. به رهبری پروفسور کارولین ویلکینسون از دانشگاه جان مورز لیورپول، این شبکه به جمع‌آوری کارشناسان از سراسر اروپا برای مقابله با افزایش تعداد مرگ و میرهای ناشناخته مهاجران می‌پردازد.
رویارویی با بحران فزاینده
این مساله فراتر از مدیترانه است. در حالی که کانال انگلیسی کشتار کمتری داشته، اما تعداد کشته‌ها مهم و احتمالاً کمتر گزارش شده است. مطالعه‌ای جدید توسط openDemocracy دست کم ۳۹۱ فوت در این مسیر بین سال‌های ۱۹۹۹ تا ۲۰۲۳ شناسایی کرده است.
جولیا بلک از پروژه مهاجران ناپدید شده IOM در گفتگویی با گاردین بر دشواری ردیابی دقیق چنین تراژدی هایی تأکید کرد، به ویژه زمانی که قایق‌ها بی‌رد پا ناپدید می‌شوند. “اگر آن‌ها بدون رد پا ناپدید شوند، به‌طورواقع‌بینانه، تنها خانواده‌ها می‌دانند که آن‌ها ناپدید شده‌اند.”
برخلاف سایر سناریوهای فاجعه، مهاجران اغلب فاقد گذرنامه یا سایر شناسایی‌ها هستند و این مسئله برای مقامات در تایید هویت آن‌ها کاری دشوار می‌سازد. ترس از عواقب مهاجرتی نیز می‌تواند بستگان را از همکاری با محققان منصرف کند.
به طور تاریخی، مرگ مهاجران به عنوان موارد شناسایی قربانیان فاجعه (DVI) در نظر گرفته نمی‌شد و این محدودیت‌های موجود در منابع برای تحقیقات را به همراه داشت. با این حال، اخیراً تغییراتی صورت گرفته و اینترپل در حال کار بر روی ادغام پرونده‌های مربوط به مهاجرت در چارچوب DVI خود است. ابتکار MDVI Action ویلکینسون در خط مقدم این تلاش‌ها قرار دارد و هدفی دارد تا با تشکیل همکاری‌های تحقیقاتی و گسترش جامعه کارشناسان قانونی، در شناسایی این هویت‌ها تخصص پیدا کند.
پیشرفت در تکنیک‌های شناسایی
MDVI Action در حال بررسی فناوری‌های نوآورانه برای افزایش میزان شناسایی است. یکی از رویکردهای امیدبخش استفاده از “شناسایی ثانویه” همچون ویژگی های چهره، علائم تولد، تتوها یا سوراخ‌ها است. در حالی که سوابق دندانی، DNA و آثار انگشت تنها روش‌های قانونی شناخته شده‌اند، این جایگزین‌ها می‌توانند در مواقعی که شناسایی کننده‌های سنتی در دسترس نیستند بسیار مفید باشند.
در تحقیقی که در اوت منتشر شد، تیم ویلکینسون توانستند ۸۵٪ دقت در تطبیق تصاویر پس از مرگ مهاجران فوت شده با عکس هایی که در طول زندگی آن‌ها گرفته شده بود، بدست آورند. این روش‌ها بر روی تصاویر عمومی قابل دسترس از جمله آن‌هایی که در طول سفرهای مهاجرتی بر روی شبکه‌های اجتماعی منتشر شده‌اند، متکی هستند.
یکی دیگر از نوآوری‌ها توسعه اسکنرهای سه‌بعدی دستی است که به گرفتن تصاویر دقیق از افراد فوت شده پیش از شروع تجزیه کمک می‌کند.
تلاش‌هایی نیز برای مکان‌یابی اجساد گم شده در دریا در حال انجام است. دکتر توماش دابرواسکی از انستیتوی دریایی ایرلند نرم‌افزاری توسعه داده است که با استفاده از الگوهای جریان اقیانوس و باد، محل احتمال یافتن اجساد یا بازماندگان را پیش‌بینی می‌کند. هرچند که هنوز به طور گسترده‌ایی به کار برده نشده، این فناوری توسط مقامات ایرلندی استفاده شده است و می‌تواند برای عملیات جستجو در کانال و فراتر از آن گسترش یابد.
ایجاد آرامش برای خانواده‌های سوگوار
با وجود این پیشرفت‌ها، کارهای بسیاری باقی مانده است تا اطمینان حاصل شود که مرگ و میر مهاجران با کرامت و منابعی که شایسته آن هستند، رسیدگی شود.
“این کار در نهایت درباره افرادی است که پشت سر گذاشته شده‌اند. آن‌ها نمی‌توانند به درستی غم خود را شستشوی سریع دهند تا زمانی که پاسخ مناسب درباره عزیز خود دریافت کنند،” جان مارسدن، هماهنگ کننده ملی شناسایی قربانیان فاجعه بریتانیا گفت.
همانطور که اروپا با چالش مداوم مرگ‌های ناشناخته مهاجران روبرو است، تلاش‌هایی مانند MDVI Action امیدواری می‌دهند که روزی بیشتر خانواده‌ها بتوانند به شوکت خود نزدیک شوند.
