تولید سلاح توسط نئاندرتال‌ها با چسب؛ کشف غار 60,000 ساله دانشمندان را شگفت‌زده کرد
برای قرن‌ها، نئاندرتال‌ها اغلب به عنوان موجودات بدوی و وحشیانه به تصویر کشیده شده‌اند. اما یک کشف جدید این استریوتایپ دیرینه را به چالش کشیده است.
یک ساختار تولید چسب نئاندرتال در غار ونگارد در جبل الطارق کشف شده است.
باستان‌شناسان یک کانون خاص یا "ساختار سوختن" را پیدا کردند که باور دارند برای ایجاد یک چسب فوق العاده پیش از تاریخ: قطران توسکا به کار می‌رفته است.
این کشف شواهدی از تکنیک‌های پیشرفته استفاده از آتش توسط آن‌ها ارائه می‌دهد و نشان می‌دهد نئاندرتال‌ها از آنچه که قبلاً تصور می‌شد، باهوش‌تر بوده‌اند.
محققان در مقاله تحقیقاتی خود نوشتند: "نئاندرتال‌ها قادر به ساخت کانون‌های لایه‌ای و پیچیده با اهداف تکنولوژیکی خاص بودند که می‌توانست شامل تولید ابزار، دارو و/یا سلاح باشد."
استفاده از چسب برای ساخت ابزار و سلاح
این کشف در یک لایه رسوبی با تاریخ‌گذاری 60,000 تا 67,000 سال پیش انجام شد.
محققان در مقاله تحقیقاتی خود نوشتند: "ما شواهد چندگانه‌ای از یک نوع جدید کانون نئاندرتالی در غار ونگارد (VC) (جبل الطارق) ارائه می‌دهیم که به 65 هزار سال قبل بازمی‌گردد و با آثار سنگی پارینه‌سنگی میانه مرتبط است."
این مکان شامل چندین غار انسانی ماقبل تاریخ است. این غارها از آخرین مکان‌های اقامت نئاندرتال‌ها در اروپا بودند و پیش از انقراض آنان.
محققان پیشنهاد می‌دهند که نئاندرتال‌ها ساختار کشف‌شده را برای یک هدف خاص مورد استفاده قرار داده‌اند: گرم کردن گیاهان سرو در شرایط کنترل‌شده. برای تحقق این امر، آن‌ها گیاهان و بوته‌ها را روی لایه‌ای از کود مخلوط با ماسه می‌سوزانده‌اند.
محیط کنترل‌شده با اکسیژن محدود، برای فرآیند استخراج قطران توسکا از گیاهان سرو حیاتی بوده است.
قطران توسکا، ماده‌ای چسبناک و تیره، به عنوان یک چسب قوی خدمت می‌کرده و اجازه می‌داده نئاندرتال‌ها ابزار و سلاح را با دقت بسازند.
نئاندرتال‌ها وظایف پیچیده‌ای انجام دادند
تیم تحقیقاتی کانون را براساس باقی‌مانده‌های آن در این غار ساحلی شناسایی کرد.
کانون دایره‌ای با دو کانال و پوشش دیوار ضخیم خود از طراحی معمولی گودال‌های آتش پخت‌وپز منحرف شده است.
علاوه بر این، کانون نشان‌دهنده شواهدی از سوزاندن گیاهان صمغی است، از جمله چوب سوخته و ترکیبات گیاهی خاص مرتبط با تولید قطران از پوست توسکا. این نشان می‌دهد که استفاده‌ای فراتر از پخت‌وپز ساده بوده است.
تیم تحقیقاتی پیشنهاد می‌دهد که ساختار برای گرم کردن گیاهان سرو در شرایط کنترل‌شده مورد استفاده قرار گرفته است.
نویسندگان گفتند: "ما پیشنهاد می‌دهیم که ساختار برای گرم کردن درختان سرو (Cistaceae) در شرایط بی‌اکسیژن با سوزاندن گیاهان و بوته، بر روی لایه‌ای از کود مخلوط با ماسه مورد استفاده قرار گرفته باشد."
محققان یک ساختار مشابه با آنچه در سایت باستان‌شناسی یافت شد ساختند و سعی داشتند فرآیند تولید قطران توسکا را بازسازی کنند. آن‌ها با موفقیت مقدار کافی قطران از برگ‌های سرو تولید کردند.
این کشف نشان می‌دهد که نئاندرتال‌ها قادر به انجام کارهای پیچیده بودند، و این باور قدیمی را به چالش می‌کشد. علاوه بر این، آن‌ها احتمالاً فهم عمیقی از مواد و تکنیک‌ها داشتند.
در یک توسعه اخیر دیگر، مشخص شده که این انسان‌های پیشاتاریخی مایل به جمع‌آوری فسیل‌های دریایی بودند. حدود 15 فسیل، که به نظر می‌رسد به دقت انتخاب و نگهداری شده‌اند، در غاری در اسپانیا پیدا شد.
این مورد نیز بیشتر شواهدی ارائه می‌دهد که نئاندرتال‌ها آنچنان که تصور می‌شد بی‌فهم نبوده‌اند.
این مطالعه جدید در مجله Quaternary Science Reviews. منتشر شد.
چکیده
اینجا ما شواهد چندگانه‌ای از یک نوع جدید کانون نئاندرتالی در غار ونگارد (VC) (جبل الطارق) ارائه می‌دهیم که به 65 هزار سال پیش بازمی‌گردد و با آثار سنگی پارینه‌سنگی میانه مرتبط است. ساختار کانون با پیش‌بینی‌های مطالعات نظری که نیاز به استفاده از ساختارهای گرمایشی برای به دست آوردن قطران توسکا، که معمولاً در چسباندن استفاده می‌شود، همخوانی دارد. ما پیشنهاد می‌دهیم که ساختار برای گرم کردن درختان سرو (Cistaceae) در شرایط بی‌اکسیژن با سوزاندن گیاهان و بوته، بر لایه‌ای از کود مخلوط با ماسه مورد استفاده قرار گرفته باشد. ما این تئوری را به صورت تجربی با موفقیت آزمایش کردیم. حضور مواد شیمیایی لوگلوکوسان و ریتن در ماتریکس ساختار، به سوزش مواد گیاهی با ریشه صمغی بالاتر اشاره دارد. نتایج ما درک ما از رفتار نئاندرتال‌ها را پیشرفت می‌دهد، به طوری که قادر به سازماندهی فعالیت‌های مرتبط با استفاده از آتش بودند.
