جنگ سبز می‌شود: تانک‌ها و کشتی‌های جنگی با موتورهای هیدروژنی برای نجات سیاره

در جریان حرکت جهانی به سوی انتقال از سوخت‌های فسیلی به انرژی پایدار، انرژی هیدروژنی به عنوان پیشتاز آینده ظهور کرده است.

دولت‌ها، شرکت‌ها و کارشناسان انرژی جهانی در حال همکاری برای یافتن راه‌حل‌های ممکن برای بحران گرم شدن جهانی با استفاده از انرژی هیدروژنی هستند.

اکنون شرکت‌های دفاعی نیز تلاش‌های خود را افزایش داده‌اند تا با معرفی سلول‌های سوخت هیدروژنی برای تانک‌ها، کشتی‌های جنگی و زیردریایی‌ها به این رقابت بپیوندند.

موتورهای هیدروژنی

ارتش جمهوری کره (RoKA) قصد دارد وسایل نقلیه نظامی خود را از موتورهای احتراقی داخلی به موتورهای هیدروژنی تغییر دهد.

شرکت‌های فناوری برتر جابجایی کره با RoKA برای این ابتکار همکاری کرده‌اند.

شرکت‌های محلی مانند کیا، هیوندای و دوسان در حال توسعه موتورهای هیدروژنی برای تانک‌ها و وسایل نقلیه زرهی RoKA هستند.

هیوندای قصد دارد یک وسیله نقلیه سوخت‌گیری هیدروژنی با نام “H-Moving Station” را برای استفاده نظامی توسعه دهد.

این وسیله نقلیه برای حمل 50 کیلوگرم هیدروژن طراحی شده و می‌تواند در هر جایی سوخت‌گیری کند.

یکی از زیرمجموعه‌های هیوندای، هیوندای روتِم، به توسعه موتورهای هیدروژنی برای تانک‌ها و وسایل نقلیه زرهی اختصاص دارد.

کیا در حال توسعه یک وسیله نقلیه با نیرو هیدروژنی است. هدف تامین 100 کیلووات ساعت با سلول‌های سوخت هیدروژنی است. همچنین در حال کار بر روی یک وسیله نقلیه نظامی هیدروژنی است. دوسان موبیلیتی در حال توسعه هواپیماهای بدون سرنشین (درون) هیدروژنی است.

کارایی تولید برق باعث شد RoKA به انرژی هیدروژنی روی آورد.

توان تولید برق سوخت‌های فسیلی معمولی 28-32٪ کارایی دارند، در حالی که تولید برق با هیدروژن می‌تواند به 47٪ یا بیشتر برسد.

سلول‌های سوخت هیدروژنی کوچکتر و سبک‌تر از باتری‌های الکتریکی معمولی هستند، و تولید برق را در هرجایی که لازم است، برای حفظ تامین برق آسان‌تر می‌کنند.

استفاده از هیدروژن می‌تواند از تشخیص دشمن جلوگیری کند. سر و صدای موتورهای دیزلی و دود آن‌ها می‌تواند به راحتی مکان سربازان ارتش کره را به دشمنان نشان دهد.

علاوه بر این، شرکت‌های مختلفی مانند پاپریتی و هواگرین ایر در حال توسعه موتورهای هیدروژنی برای کشتی‌های جنگی و زیردریایی‌ها هستند.

نجات سیاره

هیدروژن به عنوان منبع انرژی، هیچ صدایی، دود یا حرارتی تولید نمی‌کند. هدف نظامی کاهش انتشار کربن از منابع خود است.

بر اساس گزارش اخیر منتشر شده توسط CCP و اندیشکده بریتانیایی Common Wealth، ارتش‌ها یکی از بزرگترین مصرف‌کنندگان سوخت در جهان هستند و 5.5 درصد از انتشار کربن جهانی را به خود اختصاص می‌دهند.

در مقایسه، هواپیمایی غیرنظامی تقریباً 2 درصد از انتشار کربن را به خود اختصاص می‌دهد، در حالی که نیروهای مسلح آمریکا بزرگترین منتشرکننده‌ها هستند و حداقل سه‌چهارم از حضور نظامی جهانی را به خود اختصاص داده‌اند.

آمار کمیاب است، اما تخمین زده می‌شود که تقریباً 269,230 بشکه نفت روزانه در سال 2017 خریداری شده باشد، که مجموعاً حدود 100 میلیون بشکه در آن سال بوده است.

مصرف متوسط سوخت نسبت به دهه‌ها پیش به طور قابل توجهی افزایش یافته است. در طول جنگ جهانی دوم، متوسط مصرف سوخت یک سرباز آمریکایی 3.8 لیتر (یک گالن) بود، اما در زمان حمله آمریکا به عراق در سال 2003، این رقم به 83.3 لیتر (22 گالن) رسیده بود.

شمارش مدرن شامل تجهیزات نظامی، تامین انرژی تمامی نیازهای مدرن در حومه آمریکا و سراسر جهان خواهد بود.

با این حال، عمده مصرف سوخت توسط وسایل نقلیه نظامی مانند تانک‌ها، کشتی‌ها و هواپیماها بوده و تا 80 درصد آن توسط جت‌های جنگی که در ارتفاعات بالا عمل می‌کنند، مصرف شده است.

آسیب‌ها محدود به زمان جنگ نیستند. از سال 2001 تا 2018، تنها یک سوم از انتشارهای نظامی ایالات متحده مربوط به مناطق عملیاتی اصلی آن، مانند عراق و افغانستان، بوده است.