دانشمندان شبیه‌سازی حملات هسته‌ای در آزمایشگاه برای منحرف کردن سیارک‌های قاتل دایناسورها
تهدید برخورد ویرانگر سیارک با زمین یک خطر واقعی و همیشگی است. دانشمندان و جامعه فضایی مدت‌هاست که در مورد چگونگی دفاع از سیاره ما در برابر چنین فاجعه‌ای تعجب کرده‌اند.
اکنون محققان آزمایشگاه‌های ملی سندیا در آمریکا گامی مهم جهت محافظت از زمین در برابر سنگ‌های فضایی بزرگ برداشته‌اند.
آن‌ها یک آزمایش جدید برای بررسی قابلیت استفاده از سلاح‌های هسته‌ای به منظور منحرف کردن سیارک‌ها انجام داده‌اند.
ناتان مور، فیزیکدان، گفت: «برای اکثر مردم، خطر از سوی سیارک‌ها به نظر دور است. اما سیاره ما هر روز توسط سیارک‌هایی به اندازه BB ضربه می‌خورد. ما آن‌ها را شهاب‌سنگ می‌نامیم. ما نمی‌خواهیم منتظر ظهور یک سیارک بزرگ باشیم و سپس به دنبال روش مناسب برای منحرف کردن آن بگردیم.»
آزمایش‌ها با استفاده از ماشین قدرتمند
دانشمندان تأکید می‌کنند که دفاع سیاره‌ای با کمک هسته‌ای می‌تواند به ویژه برای سیارک‌های بزرگتر به خصوص وقتی که زمان واکنش محدود است مؤثر باشد.
به جای نابود کردن فیزیکی سیارک، همانطور که در فیلم آرماگدون نشان داده شده است، این تکنیک پیشنهادی شامل انفجارهای هسته‌ای در فاصله‌ای ایمن از آن است.
مور و همکارانش با ماشین «Z» که به عنوان قوی‌ترین مولد پالس گسترده دانشته شده است، آزمایش کردند. این امکان را به آن‌ها داد تا ببینند چگونه سیارک‌های مصنوعی به شوک‌های ناگهانی واکنش نشان می‌دهند.
جالب است که این آزمایش‌ها اثرات جاذبه را به طور موقت جبران کردند تا حرکت آزاد سیارک‌ها را بهتر تقلید کنند.
انفجار بخشی از سیارک را بخار می‌کند و نیرویی بسیار عظیم ایجاد می‌کند که آن را از مسیر خود منحرف می‌کند. این مطابق با قانون سوم نیوتن است که هر عمل یک واکنش مساوی و مخالف دارد.
آزمایش‌ها شامل موضوع کردن ماده شبیه‌سازی شده سیارک به پالس‌های قدرتمند ایکس بود که ساختار پشتیبان را تخریب کرده و سطح را به سرعت بخار می‌کرد. این منجر به بیرون‌ریزی نیرویی مواد شد.
برای این آزمایش، محققان مقدار کمی از ماده مشابه سیارک را در یک محفظه که می‌تواند به دماهای بسیار بالا برسد، قرار دادند. ماده با فویل بسیار نازکی نگه داشته شد که هنگام فعال شدن ماشین بخار می‌شد. این به ماده امکان حرکت آزادانه بدون تأثیر جاذبه را داد.
مور گفت: «این یک ایده جدید بود. یک سیارک شبیه‌سازی شده در فضا معلق است. برای سقوط یک نانومتر، ما می‌توانیم جاذبه زمین را برای 20 میلیونوم یک ثانیه نادیده بگیریم زیرا Z یک پالس ایکس تولید می‌کند که سطح سیارک شبیه‌سازی شده را در عرض 12.5 میلیمتر فرا می‌گیرد، تقریباً به عرض یک انگشت.»
مور در اطلاعیه خبری گفت: «ترفند این است که فقط از نیروی کافی برای منحرف کردن سنگ پرنده بدون شکافتن آن به چند بخش به همان اندازه مرگبار که به سمت زمین پیش می‌روند، استفاده کنیم.»
تهدید سیارک
دانشمندان می‌گویند این روش می‌تواند برای سیارک‌هایی تا عرض 2.5 مایل مؤثر باشد، اما امکان منحرف کردن سیارک‌های بزرگتر نیز با زمان کافی برای آماده‌سازی وجود دارد.
اگرچه برخوردهای ویرانگر سیارک‌ها نادر هستند، اما می‌توانند فاجعه‌بار باشند.
سیارکی که دایناسورها را منقرض کرد بسیار بزرگ بود – تقریباً 6 مایل عرض داشت. حدود 66 میلیون سال پیش این سنگ فضایی، دایناسورها را کشت.
اما حتی سنگ‌های فضایی بسیار کوچکتر نیز می‌توانند آسیب‌های قابل توجهی ایجاد کنند، همانطور که شهاب‌سنگ چلیابینسک که بیش از 1200 نفر را در روسیه مصدوم کرد.
خطر وجودی برخوردهای سیارک‌ها باعث تحقیقات در استراتژی‌های دفاع سیاره‌ای شده است. چند سال پیش، مأموریت DART ناسا قابلیت تأیید کنندگان کینتیک برای منحرف کردن سیارک‌ها را تأیید کرد. با این حال، این نیاز به هشدار اولیه از نزدیک شدن سیارک به زمین دارد.
یافته‌ها در مجله Nature Physics. منتشر شد.
