رمز موفقیت انسان قوی‌ترین جهان در مطالعه جدید کشف شد
ادی هال، قوی‌ترین مرد سابق جهان، نماد قدرت است. اما چه چیزی او را اینگونه فوق‌العاده کرده است؟
دانشمندان دانشگاه لاگبورو به دنبال کشف اسرار پشت قدرت بی‌نظیر ادی بودند. ادی، مکانیک کامیون از استافوردشایر، در سال ۲۰۱۷ به عنوان قوی‌ترین مرد جهان شناخته شد.
با مطالعه ادی، محققان توانستند عواملی را که به قدرت فوق‌العاده او کمک می‌کنند شناسایی کنند. این دانش می‌تواند به افراد مختلف کمک کند تا عملکرد عضلات خود را بهبود بخشند.
تام بالشاو از دانشکده ورزش، تمرین و علوم بهداشتی دانشگاه گفت: «درک علمی از قدرت عضلانی به دلیل نقش آن در عملکرد ورزشی، پیشگیری از آسیب و پیری سالم اهمیت دارد. اما دانش ما در مورد قدرت انسانی افراطی محدود است.»
قوی‌ترین مرد جهان و عضلات بزرگ 'طناب راهنما' او
از طریق مجموعه‌ای از آزمایش‌ها و اسکن‌ها، محققان ساختار عضلات و تاندون‌های ادی را با ورزشکاران مختلف، از جمله تمرین‌دیده و تمرین‌ندیده مقایسه کردند.
یافته‌ها شگفت‌آور بود و استفاده عضلات زیر بنایی را نشان داد.
جرم عضلات پایین تنه ادی تقریباً دو برابر (۹۶٪ بیشتر) از مردان تمرین‌ندیده بود.
در مقایسه با مردان تمرین‌ندیده، عضلات ساق پا (فلکسورهای کف پا) ادی و سه عضله 'طناب راهنما' ۱۲۰-۲۰۲٪ بزرگتر بودند.
عضلات سارتوریوس، گراسیلیس و سمی‌تندینوسوس، که اغلب به عنوان عضلات طناب راهنما شناخته می‌شوند، نقش مهمی در تثبیت لگن و ران دارند. گزارش‌ها حاکی از آن است که این عضلات به ادی هال کمک کردند تا رکورد جهانی مرده‌برداری ۵۰۰ کیلوگرم را ثبت کند که معادل بلند کردن یک شتر است.
علاوه بر این، چهارسر ران ادی – عضلات بزرگ جلوی ران او – دو برابر اندازه عضلات مردهای تمرین‌ندیده بودند.
در مقایسه با ورزش‌های دیگر، مسابقات قوی‌مردان این عضلات را به شکل استثنایی نیاز دارند.
پروفسور جاناتان فولاند گفت: «با ادی، یک قوی‌مرد و قهرمان مرده‌برداری، ما انتظار داشتیم که عضلات بزرگ درگیر در تمدید زانو و لگن بیشترین توسعه را نشان دهند.»
فولاند توضیح داد: «درحالی که این عضلات قطعاً به خوبی توسعه یافته بودند، ما متعجب شدیم که بزرگترین توسعه عضلانی در عضلات نازک و بلند 'طناب راهنما' که لگن و ران را تثبیت می‌کنند، بود. این نشان می‌دهد که این عضلات تثبیت‌کننده ممکن است برای بلند کردن و حمل اجسام سنگین مهم‌تر از آنچه قبلاً فکر می‌کردیم باشند.
عضلات کمتر موردنیاز نه چندان بزرگ
محققان همچنین دریافتند که عضلات ادی که برای حرکات کمتر نیازمند استفاده می‌شوند، مانند خم شدن لگن، بسیار بزرگ نیستند. این‌ها فقط تفاوت‌های کوچکی، ۲۳-۶۵٪ بزرگتر از مردان تمرین‌ندیده، داشتند.
علاوه بر این، تاندون پاتلا – تاندونی که چهارسر ران را به استخوان پا متصل می‌کند – فقط ۳۰٪ بزرگتر بود. این نشان می‌دهد که عضلات نسبت به تاندون‌ها به تمرینات بیشتر تطبیق‌پذیر هستند.
این یافته‌ها نشان می‌دهد که همه می‌توانند از طریق تمرینات هدفمند عملکرد و قدرت عضلات خود را بهبود بخشند.
بالشاو در بیانیه مطبوعاتی گفت: «به طور کلی، نتایج نشان می‌دهد که سیستم عضلانی چقدر قابل تطبیق است، با بزرگترین توسعه عضلانی در عضلاتی که ادی بیشتر تمرین و استفاده می‌کند. این نشان می‌دهد که همه ما می‌توانیم سیستم عضلانی خود را تغییر و توسعه دهیم تا عملکرد و کارایی عضلات خود را بهبود بخشیم.”
یافته‌ها در Journal of Applied Physiology منتشر شد.
