سرمایه‌گذاران Zap Energy در دور اخیر ۱۳۰ میلیون دلاری شامل صندوق Soros و کلکتیو Emerson لارین پاول جابز بودند
رقابت برای انرژی همجوشی تجاری در حال داغ شدن است.
سرمایه‌گذاران طی سال‌های اخیر به سرمایه‌گذاری در استارتاپ‌های همجوشی پرداخته‌اند و یکی از جدیدترین بهره‌مندان از بخشش آنها Zap Energy ، یک استارتاپ مستقر در اورت، واشینگتن است که به دنبال روشی هوشمندانه برای بهره‌برداری از نیروی ستارگان است. این شرکت به تازگی دور سرمایه‌گذاری ۱۳۰ میلیون دلاری را به پایان رسانده است، طبق یک پرونده SEC، مجموع سرمایه دریافتی به ۳۲۷ میلیون دلار رسیده است، طبق اطلاعات PitchBook. تنها چهار استارتاپ همجوشی بیشتر از این مبلغ جمع‌آوری کرده‌اند.
این دور جدید توسط Soros Fund Management هدایت شد و با مشارکت سرمایه‌گذاران جدیدی مانند BAM Elevate، Emerson Collective، گروه مالی Mizuho و Xplor Ventures انجام شد. سرمایه‌گذاران موجود نیز دوباره به میدان آمدند، از جمله Breakthrough Energy Ventures، Chevron Technology Ventures، Energy Impact Partners، Lowercarbon Capital و Shell Ventures. ممکن است سرمایه‌گذاران بیشتری بعداً نام‌گذاری شوند.
عبارتی هوشمندانه درباره قدرت همجوشی این است که همیشه «یک دهه دورتر» است و احتمالاً هنوز هم چنین است. اما سرمایه‌گذاران با توجه به پیشرفت‌های اخیر از جمله پیشرفت ۲۰۲۲ در مرکز احتراق ملی، امیدوار شده‌اند که نمایش‌های مقیاس تجاری ممکن است در کمتر از ده سال دست‌یافتنی شوند.
انگیزه آنها روشن است: فرصت برداشتن تکه‌ای از بازار جهانی انرژی چند تریلیون دلاری در حالی‌که بخش‌های زیادی از اقتصاد را کربن‌زدایی می‌کنند.
در حالی‌که شرکت‌های مختلف روش‌های مختلفی برای ایجاد و کنترل واکنش‌های همجوشی دارند، همه آنها همان اصل اساسی را به اشتراک می‌گذارند: استفاده از منابع سوخت امن و به وفور موجود و همجوشی هسته‌های آنها، بهره‌برداری از نیروی حاصله برای تولید برق یا حرارت (یا هردو).
روش Zap را می‌توان به بهترین شکل به عنوان «رعد و برق در یک بطری» توصیف کرد. این تکنیک که به نام «ثابت‌سازی جریان برشی Z-pinch» شناخته می‌شود، جریان الکتریکی را از میان پلاسما می‌فرستد. این تعامل یک میدان مغناطیسی ایجاد می‌کند که پلاسما را فشرده می‌کند و نیاز به آهن‌رباها یا لیزرهای گران‌قیمتی که سایر شرکت‌ها و محققان برای ایجاد شرایط لازم برای همجوشی استفاده کرده‌اند را از بین می‌برد.
وقتی ایزوتوپ‌های دوتریوم و تریتیوم هیدروژن در پلاسما به هم می‌پیوندند، نوترون‌ها و حرارت آزاد می‌کنند. آن انرژی توسط فلز مذابی که اطراف محفظه واکنش قرار دارد جذب می‌شود، که سپس می‌توان از آن برای تولید برق استفاده کرد. Zap این روند را بارها و بارها تکرار می‌کند، بسیار شبیه به سیلندری که در یک موتور احتراق داخلی شلیک می‌کند.
به طور کلی، راکتور و پوشش فلز مذاب فقط ۱۰ فوت عرض دارند و در مقیاس تجاری ۵۰ مگاوات برق تولید خواهند کرد، که برای تامین برق حدود ۵۰,۰۰۰ تا ۶۰,۰۰۰ خانه کافی است. برای بارهای بزرگتر، شرکت می‌گوید که چندین راکتور می‌توانند کنار هم قرار گیرند.
دور جدید 130 میلیون دلاری کمی کمتر از 160 میلیون دلار سر�مانه‌گذاری سری C است که شرکت در 2022 جمع‌آوری کرد. چندین سرمایه‌گذار موجود شرکت کردند، گرچه دو استثنا قابل‌توجه بودند: DCVC و Valor Equity Partners.
اگرچه این دور کوچکتر است، احتمالاً کمک خواهد کرد که شرکت قسمت‌های اصلی راکتور خود را ثابت کند. مانند بسیاری از شرکت‌های فناوری اقلیمی که در حوزه سخت‌افزار تخصص دارند، Zap در میانه آنچه برخی «دره مرگ تجاری» می‌نامند، است. آنجا، استارتاپ‌هایی که ثابت کرده‌اند که علم و مهندسی پشت فناوری آنها معتبر است، هنوز باید مقادیر قابل‌توجهی برای رسیدن به مقیاس تجاری هزینه کنند.
اخیراً، سرمایه‌گذاران فناوری اقلیمی با چگونگی پیمایش در زمین نامشخص در حالی که شرکت‌های با نوید بیشتری از پرتفوی آنها وارد دره می‌شوند، دست و پنجه نرم می‌کنند. برخی سرمایه‌گذاری‌های شرکتی به عنوان گزینه‌ای مطرح کرده‌اند، در حالی‌که برخی دیگر به سهام رشد یا تامین مالی پروژه به عنوان راه حل اشاره کرده‌اند. اضافه شدن Soros Fund Management و حمایت مداوم شرکت‌هایی مانند Chevron Technology Ventures و Breakthrough Energy Ventures و سایرین نشان می‌دهد که Zap هنوز از مجموعه‌ای از سرمایه‌گذاران حمایت می‌کند.
