شنا در تاریکی: کولهپشتی لاکپشتهای کوچک راز زندهماندن آنها را فاش میکند
تحقیقات اخیر با استفاده از شتابسنجهای مینیاتوری، اطلاعات جدیدی در مورد رفتار لاکپشتهای کوچک دریایی سبز که از لانههای خود به سوی اقیانوس حرکت میکنند، ارائه کرده است.
این موجودات کوچک در اولین روزهای زندگی خود بسیار آسیبپذیر هستند و سفر آنها برای بقای آنها حیاتی است.
فهمیدن اینکه چگونه نوزادان پس از خارج شدن از تخمهای خود که در عمق زیر زمین دفن شدهاند، از میان شنها حرکت میکنند، میتواند بهبود استراتژیهای حفاظتی را تسهیل کند.
نیاز به درک بهتر
نوزادان از تخمهایی که در عمق 12 تا 30 اینچی شن دفن شدهاند متولد میشوند و پس از تولد با وظیفه بزرگی به نام حرکت به سوی سطح مواجه میشوند.
محققان دانشگاه نیو ساوت ولز (UNSW) به بررسی این مرحله حیاتی از زندگی یک نوزاد لاکپشت به منظور بهبود تلاشهای حفاظتی پرداختهاند.
تا کنون، محققان از فناوری لازم برای مشاهده این مرحله حیاتی در زندگی لاکپشتها برخوردار نبودند. به گفته دیوید در، که این مطالعه را به عنوان بخشی از دکترایش انجام داده است: "ما متوجه شدیم که نوزادان به طور شگفتانگیزی جهتگیری سر به سمت بالا دارند، علیرغم اینکه در تاریکی کامل و در میان شنها قرار دارند."
این کشف فرضیات قبلی درباره چگونگی هدایت نوزادان در محیطشان را به چالش میکشد. توانایی آنها در خودیابی و حرکت به سمت بالا بدون نشانههای بصری، غرایز فوقالعادهای که این لاکپشتهای کوچک دارند را نشان میدهد.
روش تحقیق
این مطالعه در جزیره هرون، یک سایت لانهگذاری طولانیمدت برای لاکپشتهای سبز در جنوب صخرههای بزرگ مرجانی انجام شد. محققان ده لانه را پیدا کردند و به طور دقیق آنها را نظارت کردند تا زمانی که نوزادان آماده خروج شوند. آنها به دقت به درون لانهها حفاری کردند تا نوزادان نزدیک به سطح را انتخاب کنند.
برای جمعآوری دادهها، تیم شتابسنجهای مینیاتوری سبک وزن به لاکپشتها متصل کردند. دیوید در توضیح میدهد: "اصول ساده نوع شتابسنجی که استفاده کردیم این است که شتاب را از سه زاویه مختلف اندازهگیری میکند."
بنابراین، میتواند تغییر در سرعت حرکت به جلو و عقب، حرکت بالا و پایین و حرکت از طرف به طرف را اندازهگیری کند.
این روش نوآورانه به محققان اجازه داد تا اطلاعات ارزشمندی درباره حرکات نوزادان به دست آورند. پس از اتصال شتابسنجها، محققان به آرامی شنها را جایگزین کردند و منتظر شدند تا نوزادان بیرون بیایند.
دیوید در میگوید: "ما سایت لانه را هر سه ساعت یکبار بررسی کردیم و وقتی نوزادان بیرون آمدند، شتابسنج را از روی نوزادی که آن را حمل میکرد بازیابی کردیم." این فرایند به آنها اجازه داد تا حرکات و رفتارهای لاکپشتها را در دوره بحرانی زندگیشان ردیابی کنند.
پیامدها برای حفاظت
یافتههای این تحقیق پیامدهای مهمی برای مدیریت حفاظت از لاکپشتهای دریایی دارد. استراتژیهای جاری اغلب شامل تغییر ویژگیهای لانه مانند رطوبت و عمق شنها برای بهبود بقاء نوزادان است.
با این حال، این مداخلات ممکن است عواقب ناخواستهای داشته باشند که دانشمندان هنوز به طور کامل نمیدانند.
دیوید در میگوید: "این بدان معنی است که آگاهی از رفتار نوزادان در ستون شن - و ارتباط آن با موفقیت نوزادان - کلیدی برای آینده تلاشهای حفاظتی است." درک بهتر نحوه تعامل نوزادان با محیط میتواند به بهبود این روشها و تضمین موفقیت تلاشهای حفاظتی کمک کند.
نتایج این مطالعه در مجله Proceedings of the Royal Society B منتشر شده است.