مارول فیوژن ۷۰ میلیون دلار برای شرط‌بندی بر روی همجوشی لیزری جمع‌آوری کرد
وقتی صحبت از انرژی همجوشی می‌شود، دو روش اصلی وجود دارد: یکی، ایجاد یک ستاره کوچک در اینجا بر روی زمین که با میدان‌های مغناطیسی قوی در جای خود نگه داشته می‌شود. دو، استفاده از لیزرهای شدید برای ساخت یک سری ستاره‌های حتی کوچکتر، اما چندین بار در هر ثانیه این فرآیند را تکرار کنید.
موریس فون در لیندن شانس خود را با روش دوم دوست دارد. در دنیایی که به سرعت در حال جدا کردن خود از سوخت‌های فسیلی است، انرژی همجوشی نویدبخش یک منبع انرژی عملاً نامحدود است که با استفاده از مواد به طور گسترده در دسترس، شرایطی را دوباره ایجاد می‌کند که از سطح خورشید گرمتر است.
اما بیشتر تحلیل‌گران معتقدند که انرژی همجوشی تجاری هنوز حداقل یک دهه فاصله دارد و با انرژی‌های تجدیدپذیر و ذخیره‌سازی باتری که هر سال قیمتشان ارزانتر می‌شود، رقابت خواهد کرد. "همجوشی باید سریع و ارزان بیاید." هم‌بنیان‌گذار و مدیر عامل مارول فیوژن به تک‌کرانچ گفت. "وگرنه هیچ کس به آن نیاز نخواهد داشت و هیچ کس حاضر به پرداخت آن نخواهد بود."
مارول فیوژن یکی از چندین شرکت در حال پیگیری روش معروف به همجوشی محبوس کننده اینرسی است. این همان روش پایه‌ای است که در تأسیسات اشتعال ملی، یک آزمایشگاه وزارت انرژی ایالات متحده که در سال 2022 ثابت کرد که واکنش‌های همجوشی کنترل شده می‌تواند انرژی بیشتری نسبت به احتراق دادن آنها تولید کند، استفاده می‌شود. این یک نقطه عطف مفید برای هر استارتاپی است که به دنبال این فناوری تا به امروز الوسیو بوده است.
اما جایی که لیزرهای NIF بر اساس طراحی‌های دهه‌ها گذشته هستند، مارول از فناوری پیشرفته برای بهبود توان و کارآیی لیزرهای خود استفاده می‌کند. استارتاپ به زودی یک مرکز نمایشی را با همکاری دانشگاه ایالتی کلرادو خواهد ساخت، جایی که امیدوار است دو لیزر 100 ژول بتوانند فناوری اصلی خود را ثابت کنند. کارهای ساخت در 16 اکتبر آغاز شده و فون در لیندن انتظار دارد که تا اوایل سال 2027 عملیاتی شود.
این لیزرها سریعتر از چشمک زدن چشم — در محدوده ی فمتوثانیه، یا یک میلیاردیم ثانیه — هدفی با ساختار نانو را با فوتون‌هایی که الکترون‌های آن را دفع کرده و یون‌های باقی‌مانده مثبت را پراکنده می‌کنند، بمباران می‌کنند. سپس این یون‌ها به سوخت مارول ضربه می‌زنند و واکنش همجوشی را مشتعل می‌کنند. در حال حاضر، شرکت از ترکیبی از هیدروژن و بور استفاده می‌کند، هر چند فون در لیندن می‌گوید شرکت رویکرد “سوخت ترکیبی” را در پیش گرفته تا اگر ترکیب بهتری پیدا شد، گزینه‌هایش باز باشد.
در مقایسه با پلت سوخت NIF که در یک حفره طلایی یک سانتی‌متری قرار دارد که تولید و بارگذاری آن دو هفته طول می‌کشد، سوخت و هدف مارول برای تولید انبوه طراحی شده‌اند. سوخت خود در دمای اتاق جامد است، که کار با آن را نسبت به سوخت NIF، که به ایزوتوپ‌های هیدروژن گازی یا فریزشده کرایوژنیک وابسته است، ساده‌تر می‌کند. هدف مارول نیز ساده‌تر است، از سیلیکون ساخته شده، نه طلا.
فون در لیندن گفت: “این مثل یک بیداری بود.” “وقتی فیزیک‌دانان فهمیدند که سیلیکون بهتر کار می‌کند، بچه‌های هدف گفتند، ‘هللویا! ما می‌توانیم از لیتوگرافی استاندارد از تولید تراشه استفاده کنیم.’
