محتوای معده فسیل ۱۲۰ میلیون‌ساله نشان می‌دهد که پرنده‌ای میوه‌خوار بوده است
در یکی از توسعه‌های اخیر، محققان دانه‌های فسیل شده در معده یکی از قدیمی‌ترین گونه‌های پرندگان را کشف کرده‌اند که نشان می‌دهد این پرندگان میوه‌ها را مصرف می‌کردند.
این مسئله باور طولانی‌مدت که این گونه پرندگان عمدتاً ماهی می‌خوردند، و همچنین نظریه‌های جدیدتر که پیشنهاد می‌کردند آن‌ها از حشرات تغذیه می‌کنند به دلیل دندان‌های بسیار قوی‌شان، را به چالش می‌کشد.
Longipteryx chaoyangensis ، که 120 میلیون سال پیش در شمال شرقی چین امروزی زندگی می‌کرد، نه تنها یکی از قدیمی‌ترین پرندگان شناخته شده بلکه یکی از عجیب‌ترین آن‌ها نیز هست.
“ Longipteryx یکی از فسیل‌های پرنده محبوب من است، زیرا آنقدر عجیب است - جمجمه بلندی دارد و دندان‌هایی فقط در نوک منقار خود دارد”، گفت جینگمای اوکانر، نویسنده اصلی مطالعه.
پرنده‌ای با منقار دندان‌دار
Longipteryx برای اولین بار در سال 2000 کشف شد و در آن زمان محققان پیشنهاد کردند که جمجمه بلند و شبیه ماهی‌گیرک نشان دهنده رژیم ماهی‌خوار است. با این حال، این نظریه توسط چندین دانشمند، از جمله اوکانر، مورد تردید قرار گرفت.
او اشاره کرد که پرندگان فسیلی دیگر، مانند Yanornis ، شناخته شده بود که ماهی می‌خوردند زیرا محتوای معده‌شان حفظ شده بود و فسیل‌های ماهی تمایل به باقی ماندن خوبی دارند. علاوه بر این، پرندگان ماهی‌خوار دندان‌های متعددی در طول منقار خود داشتند، در حالی که Longipteryx فقط در نوک دندان داشت، که نظریه ماهی‌خواری را نامحتمل می‌کرد.
با این حال، دانشمندان قبلاً قادر به تأیید رژیم غذایی Longipteryx نبودند، زیرا هیچ نمونه‌ای با محتوای معده حفظ شده پیدا نشده بود - تا کشف اخیر باقی‌مانده‌های میوه در محتویات معده یک نمونه.
اوکانر و تیمش اعتقاد دارند که با توجه به اقلیم معتدل Longipteryx، احتمالاً رژیم متنوعی داشته و در فصل‌هایی که میوه‌ها کمیاب بودند، به حشرات یا منابع غذایی دیگر روی می‌آورد.
نه ماهی، بلکه میوه؟
Longipteryx به گروه بزرگ‌تری از پرندگان باستانی معروف به انانتیرنیتین‌ها تعلق دارد. این کشف اخیر اولین موردی است که دانشمندان محتوای معده یک انانتیرنیتین را در بایوتای جئول چین پیدا کرده‌اند، با وجود هزاران فسیلی که از این منطقه کشف شده‌اند.
“همیشه عجیب بود که نمی‌دانستیم آن‌ها چه می‌خورند، اما این مطالعه همچنین به مشکلی بزرگ‌تر در دیرینه‌شناسی اشاره می‌کند، که ویژگی‌های فیزیکی فسیل همیشه کل داستان را درباره اینکه حیوان چه خورده یا چگونه زندگی کرده نمی‌گویند”، اوکانر در بیانیه خبری گفت.
با داشتن شواهدی که نشان می‌دهد Longipteryx ماهی‌خوار نبوده، محققان اکنون متعجب هستند که منقار بلند و نوک تیز و دندان‌های غیرمعمول قوی‌اش برای چه استفاده می‌شده است. محققان اشاره کردند که مینای ضخیم دندان‌هایش برای مقاصد تغذیه معمولی بسیار قدرتمند به نظر می‌رسید، و حدس زدند که ممکن است برای استفاده دیگری سازگار شده باشد.
آن‌ها پیشنهاد کردند که منقار و دندان‌های Longipteryx ممکن است به عنوان سلاح تکامل یافته باشند، احتمالاً بواسطه انتخاب اجتماعی یا جنسی.
تحقیق درباره رفتارهای پیچیده پرندگان ماقبل تاریخ
محققان تاکید می‌کنند که کارشان فراتر از کشف جزئیات درباره زندگی یک پرنده خاص ماقبل تاریخ است. آن‌ها امیدوارند که به بحث‌های گسترده‌تر در دیرینه‌شناسی درباره اعتبار ویژگی‌های اسکلتی در تفسیر رفتار حیوانات کمک کند.
اوکانر توضیح داد که هدف این است که دیرینه‌شناسان را به در نظر گرفتن پیچیدگی رفتارهایی که این پرندگان اولیه ممکن است انجام می‌دادند، تشویق کنند، فراتر از فقط رژیم غذایی‌شان. او اشاره کرد که باید ویژگی‌هایی مانند منقار با دقت بیشتری مورد بررسی قرار گیرند، زیرا عوامل مختلفی ممکن است بر توسعه آن‌ها تأثیر گذاشته باشند.
“ما سعی می‌کنیم یک حوزه جدید از تحقیق برای این پرندگان اولیه باز کنیم و دیرینه‌شناسان را به نگاه کردن به این ساختارها، مانند منقار، و فکر کردن به پیچیدگی رفتارهایی که این حیوانات ممکن است درگیر آن بوده‌اند فراتر از فقط چیزی که می‌خوردند، دعوت کنیم”، اوکانر نتیجه‌گیری کرد.
این مطالعه در مجله Current Biology منتشر شده است.
