مطالعه‌ای پیوند افزایش 'دزدان دریایی کارائیب' را با کشتی غرق‌شده‌ای در قرن هفدهم بررسی می‌کند
پژوهشگرانی که در حال مطالعه یک کشتی غرق‌شده در باهاما هستند ممکن است بدنه‌ای را کشف کرده باشند که واکنشی را برای تبدیل کردن کارائیب به مرکزی برای دزدان دریایی شروع کرد.
در حقیقت، مشکل به حدی جدی شد که به چندین داستان ترجمه شد که حقایق با افسانه‌ها مخلوط شدند و در نهایت به فیلم معروف 'دزدان دریایی کارائیب' منجر شد.
طبق گزارشی از آلن اکسپلوریشن، همه چیز با غرق شدن کشتی اسپانیایی نوسترا سینیورا د لاس ماراویلاس (بانوی عجایب ما به انگلیسی) در سواحل لیتل باهاما بانک در 4 ژانویه 1656 آغاز شد.
آب‌های کم‌عمق و فقدان فروشگاه‌ها و تأمین‌ها، فرآیند نجات را برای اسپانیایی‌ها پیچیده‌تر کرد و با گذشت زمان تعدادی مستعمره‌نشینان و سوداگران اروپایی را جذب کرد.
پژوهشگران پیشنهاد می‌دهند که می‌توان خطی مستقیم بین غرق شدن ماراویلاس، نجات آن و تولد پناهگاه دزدان دریایی ناساو در جزیره نیو پروویدنس ترسیم کرد.
افزایش دزدان دریایی کارائیب
ماراویلاس در آن زمان در حال حمل محموله‌ای به ارزش بیش از 253 هزار دلار (پنج میلیون پزو) بود، اما این مقدار شامل کالاهای قاچاق و اقلام غیر اعلام‌شده که ممکن است به طور بدون اعلامیه حمل می‌شدند، نمی‌شود.
کشتی 891 تنی، دو عرشه‌ای ماراویلاس بلافاصله پس از غرق شدن به شدت توسط نجات‌دهندگان اسپانیایی جستجو شد.
خیلی زود خدمه انگلیسی و آمریکایی مستعمره‌ای نیز در اوایل دهه 1680 برای یافتن گنج‌های بی‌بازگشته به جستجو پرداختند. به طور کلی، کشتی غرق‌شده حداقل 21 بار بین سال‌های 1656 و 1683 نجات داده شد، طبق گزارش‌ها.
با این حال، تعداد بیشتری از مردم شروع به مهاجرت به جزیره نیو پروویدنس کردند تا امیدوار به کشف طلا، نقره یا اقلام ارزشمند دیگر از خرابه‌ها باشند. این در نهایت به داستان 'دزدان دریایی کارائیب' منجر شد.
وضعیت به قدری بد شد که در ژانویه 1684 اسپانیایی‌ها به نیو پروویدنس حمله کردند تا از استفاده نجات‌دهندگان از چارلز تاون، که بعداً به ناساو تغییر نام یافت، به عنوان پایگاه ملاقات برای شکار نقره ماراویلاس جلوگیری کنند.
تقریباً یک دهه بعد، در سال 1694، اصطلاح دزدان دریایی برای کسانی که هنوز سعی در نجات کالاها از کشتی غرق‌شده داشتند، استفاده می‌شد.
مشکل بدتر می‌شود قبل از اینکه حل شود
براساس گزارش ، بازسازی چارلز تاون در سال 1695 و تغییر نام آن به ناساو نتوانست مانع بدتر شدن مشکل شود.
در واقع، تعداد افرادی که می‌خواستند از نجات کالاهای کشتی غرق‌شده معیشت خود را بیابند به طور قابل توجهی افزایش یافت. حتی انتصاب یک فرماندار جدید نتوانست بخت و اقبال این منطقه را تغییر دهد.
منطقه به مرکزی برای دزدی و سرقت تبدیل شد و بیشتر ساکنان برای معیشت خود وابسته به معاملات با دزدان دریایی بودند. آنها همچنین به به ساحل کشیدن کشتی‌ها و سپس غارت آنها برای ثروت روی آوردند.
دزدان دریایی کارائیب مدت طولانی، بیش از دو دهه، در این منطقه بدون مخالفت فعالیت داشتند.
گزارش می‌گوید: «تهدید دزدان دریایی و دزدان دریایی باهاماس در اکتبر 1703 به طور موقت درهم شکست وقتی نیروهای فرانسوی و اسپانیایی به ناساو حمله کردند، شهر را غارت کردند، توپ‌ها را نابود کردند، بسیاری از مردم را کشتند و زندانی گرفتند.»
با این حال، این وضعیت تا مدت‌ها پس از آن ادامه یافت و انگلیسی‌ها در سال 1718 کاپیتان وودز راجرز، کشتیران خصوصی انگلیسی و تاجر برده، را به نیو پروویدنس فرستادند به امید اینکه مشکل را یک بار برای همیشه حل کنند.
این تصمیم قاطعانه به طور عمده به مشکل دزدان دریایی در منطقه اطراف نیو پروویدنس پایان داد. در دراز مدت، پایان دادن به داستان‌های مربوط به غرق شدن ماراویلاس و ثروت عظیمی که می‌توانست از کشتی غرق‌شده نجات داده شود نیز به دنبال داشت.
