نظریه‌ای عجیب پیشنهاد می‌دهد که تمدن‌های بیگانه می‌توانند سامانه‌های ستاره‌ای کامل را هدایت کنند
همانطور که جهان پیر میشود، ستاره‌های آن نیز تغییر می‌کنند. خورشید، ستاره حیات‌بخش ما، در نهایت محو خواهد شد و زمین را به زمستانی ابدی خواهد برد.
با این حال، ممکن است تمدن‌های بیگانه فراتر از فهم ما وجود داشته باشند که بتوانند محدودیت‌های چرخه حیات ستاره‌ای را پشت سر بگذارند.
یک راه‌حل جسورانه، تبدیل ستاره به یک موتور عظیم برای هدایت آن در سراسر کهکشان به یک سامانه جدید و زنده است. این مفهوم عجیب به عنوان 'موتور دوگانه ستاره‌ای' شناخته میشود.
یک مقاله جدید، که هنوز به داوری نرسیده است، این ایده نظری را پیشنهاد می‌کند.
یک موتور دوگانه ستاره‌ای می‌تواند یک راه‌حل بالقوه برای یک تمدن طولانی‌مدت باشد تا به سامانه ستاره‌ای جدیدی مهاجرت کند زمانی که ستاره خانگی‌اش پیر میشود.
«یک تمدن طولانی‌مدت نهایی باید به سوی ستاره‌ای نزدیک‌تر مهاجرت کند زمانی که ستاره خانگی‌اش سوخت هسته‌ای‌اش را از دست می‌دهد. یک روش برای انجام چنین مهاجرتی، تبدیل ستاره به یک موتور ستاره‌ای و کنترل حرکت آن در کهکشان است،» کلمان ویدال، محقق و فیلسوف دانشگاه وری لندن در بلژیک، در مقاله نوشت،
ستاره‌های فوق‌السرعت
Space.com گزارش داد که تمدن‌های پیشرفته ممکن است برای دلایل مختلف، مانند فرار از یک ستاره در حال مرگ یا کاوش منابع جدید، به سفر میان‌ستاره‌ای بپردازند. با این حال، مقیاس فواصل میان‌ستاره‌ای سفر مستقیم تمدنی را غیرقابل اجرا می‌کند.
بنابراین، تمدن بیگانه ممکن است به راه‌حلی رادیکال فکر کند: جابجایی کل سیستم ستاره‌ای دوگانه خودشان.
به عنوان مثال، اخترشناسان مدت‌ها است که ستاره‌های فوق‌السرعت را که با سرعت‌های فوق‌العاده بالا حرکت می‌کنند، مورد بررسی قرار داده‌اند. به طور شگفت‌انگیزی، این اجرام آسمانی جذاب ممکن است حتی از کهکشان کاملاً خارج شوند.
سرعت‌های شدید آن‌ها باعث ایجاد محدودیت‌هایی درباره منشأ آن‌ها شده است، از جمله امکان پیشرانه مصنوعی از سوی تمدن‌های پیشرفته مخفی.
دشواری در شناسایی تکنوسیناتورهایی است که ممکن است حضور هوش فرازمینی را نشان دهد. به همین دلیل، تا کنون، هیچ کاندیدای قانع‌کننده‌ای پیدا نشده است که به گونه‌های بیگانه نسبت داده شود.
«ما نتیجه می‌گیریم که جستجو برای تکنوسیناتورهای موتورها ستاره‌ای دو راه را طی کرده است: از نظر مشاهده‌ای، ستاره‌های فوق‌السرعت هدف این جستجوها بوده‌اند، اما بدون کاندیداهای خوب. از نظر نظری، مفاهیم موتور ستاره‌ای پیشنهاد شده‌اند، اما با تکنوسیناتورهای قابل مشاهده به خوبی مرتبط نشده‌اند،" ویدال، تنها نویسنده، نوشت.
کاوش سامانه‌های ستاره‌ای دوگانه
در یک مقاله جدید، ویدال به پتانسیل سامانه‌های ستاره‌ای دوگانه به عنوان سکوهایی برای تمدن‌های پیشرفته اشاره می‌کند.
سامانه‌های ستاره‌ای دوگانه، جایی که دو ستاره به دور یکدیگر می‌چرخند، در کهکشان ما شایع هستند. زندگی می‌تواند به طور بالقوه در سیاراتی که به دور هر ستاره می‌چرخند، شکل بگیرد.
این اشاره دارد که یک تمدن در چنین سیستمی ممکن است کل سیستم دوگانه خود را برای سفر میان‌ستاره‌ای مهندسی کند.
مدل مطالعه جدید، ستاره نوترون و همدم کم‌جرم آن را بررسی کرد.
«ما مکانیزم‌هایی برای شتاب‌دهی، کاهش سرعت، هدایت در صفحه مداری و خارج از صفحه مداری پیشنهاد می‌کنیم،» مطالعه اشاره کرد.
یک کاندیدای جالب برای موتور دوگانه ستاره‌ای، یک پالسار عنکبوتی است. این سیستم عجیب شامل یک ستاره نوترونی در حال چرخش سریع و یک ستاره همدم کم‌جرم است. تابش شدید ستاره نوترونی مواد را از همدم آن لخت می‌کند.
برای راندن سیستم ستاره‌ای دوگانه خود، یک تمدن پیشرفته باید تخلیه جرم ستاره را دستکاری کند.
این می‌تواند از طریق روش‌هایی مانند میدان‌های مغناطیسی نامتقارن یا پرتوهای انرژی متمرکز به دست آید، که باعث میشود ستاره مواد بیشتری را به یک سمت نسبت به سمت دیگر بیرون دهد. این عدم تعادل نیروی پیشرانه‌ای ایجاد می‌کند که کل سیستم را به جلو می‌راند.
با بهره‌گیری از گرانش عظیم ستاره نوترونی، یک تمدن پیشرفته می‌توانست سیستم دوگانه خود را به دقت هدایت کند.
برخی سیستم‌های دوگانه واقعی، مانند پالسارهای 'بیوه سیاه' و 'ردبک'، شتاب نشان می‌دهند. در حالی که بعید است که این شتاب‌ها به مهندسی بیگانه مربوط باشند، مطالعه آن‌ها می‌تواند بینش‌های ارزشمندی درباره رفتارهای بالقوه سیستم‌های ستاره‌ای ارائه دهد.
این مطالعه هنوز در یک ژورنال علمی منتشر نشده و می‌تواند در یک سرور پیش‌چاپ یافت شود.
