نظریه ذهن: ارتش آمریکا ساخت هوش مصنوعی برای پیش‌بینی گام‌های بعدی دشمنان را آغاز کرد
آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی ایالات متحده (DARPA) پروژه‌ای بلندپروازانه به نام «نظریه ذهن» را آغاز کرده که هدف آن بهبود تصمیم‌گیری‌های امنیت ملی است.
این پروژه به دنبال توسعه فن‌آوری‌هایی است که تصمیم‌گیران را قادر سازد تا دشمنان بالقوه را بهتر درک و با آنها تعامل کنند و استراتژی‌هایی را برای بازدارندگی و اقدامات مبتنی بر انگیزه بهینه‌سازی کنند.
در یک اعلامیه مختصر، DARPA توضیح داد که برنامه «نظریه ذهن» الگوریتم‌های پیشرفته را با تخصص انسانی ترکیب خواهد کرد.
این ادغام در یک محیط مدل‌سازی و شبیه‌سازی پیچیده انجام خواهد شد تا سناریوهای مختلف امنیت ملی مورد بررسی قرار گیرند.
هدف این است که گزینه‌های تصمیم‌گیران را گسترده‌تر کرده و کارآیی در ارزیابی مسیرهای احتمالی اقدام را بهبود بخشد.
نظریه ذهن
یکی از جنبه‌های کلیدی برنامه تمرکز بر درک نه تنها استراتژی‌های فعلی دشمنان، بلکه چگونگی تکامل آن استراتژی‌ها است.
با تجزیه این استراتژی‌ها به اجزاء بنیادین، DARPA می‌خواهد دید واضح‌تری از چگونگی تغییر رفتار دشمنان تحت شرایط مختلف ارائه دهد.
اریک دیویس که در فوریه ۲۰۲۴ به عنوان دانشمند ارشد این برنامه به DARPA پیوست، برنامه را هدایت می‌کند.
قبل از پیوستن به DARPA، دیویس در هوش مصنوعی، یادگیری ماشینی و همکاری انسان و ماشین در شرکت گالوا، که با نهادهای مختلف دولتی از جمله جامعه اطلاعاتی آمریکا و ناسا همکاری کرده، تخصص داشت.
هرچند دشمنان خاص در این اعلامیه تعریف نشده‌اند، اما پیامدهای توسعه چنین الگوریتمی نگرانی‌هایی را برمی‌انگیزد.
هنگامی که منتشر شود، کنترل چگونگی استفاده از این فناوری ممکن است چالش‌برانگیز باشد.
اصطلاح «دشمن» خود، که در دیکشنری وزارت دفاع تعریف شده، به هر موجودیتی که بالقوه خصمانه تشخیص داده شود اشاره دارد و دامنه را به هر کسی که به عنوان تهدید درک می‌شود، گسترده می‌کند.
تاریخاً، DARPA در تلاش‌هایی برای نظارت، پیش‌بینی و تأثیرگذاری بر رفتار انسانی از طریق جمع‌آوری و تحلیل داده‌های گسترده شرکت کرده است.
این رویکرد مشابه ابتکارات گذشته مانند برنامه «اطلاعات کامل آگاهی» که در سال ۲۰۰۲ پس از حملات ۱۱ سپتامبر راه‌اندازی شد، است.
هدف TIA انقلاب در ظرفیت ایالات متحده برای تشخیص و پیشگیری از فعالیت‌های تروریستی با بهبود توانایی‌های نظارتی بود.
منتقدان، از جمله اتحادیه آزادی‌های مدنی آمریکا (ACLU)، برنامه TIA را یک تداخل بیش از حد تلقی کرده و آن را به برنامه نظارتی «برادر بزرگ» تشبیه کردند.
پیش‌بینی گام‌های بعدی دشمنان
یکی از اجزای اصلی TIA توسعه ابزارهای پردازش داده‌های پیشرفته بود تا بتوان از حجم زیادی از اطلاعات به جستجوی الگوهای مربوط به تهدیدات بالقوه پرداخت.
برنامه جدید «نظریه ذهن» نیز قول دیدی عمیق‌تر به رفتارهای دشمنانه را می‌دهد، اما جزئیات خاصی درباره روش‌شناسی‌ها و چارچوب فناوری آن همچنان محدود است.
پروژه دیگری که در کنار نظریه ذهن وجود دارد، برنامه «لایف‌لاگ» دارپا است که در سال ۲۰۰۳ معرفی شد.
هرچند به نظر می‌رسد که اندکی پس از آغاز متوقف شد، لایف‌لاگ قصد داشت یک پایگاه داده جامع از تجربیات فردی ایجاد کند و به عنوان یک دستیار شخصی پیچیده عمل کند.
هدف نهایی آن کمک به افراد برای درک و مدیریت مؤثر ترجیحات و تجربیاتشان بود - مفهومی که با اهداف نظریه ذهن هماهنگ است.
با پیشبرد این ابتکار جدید توسط DARPA، سؤالات مهمی درباره تعادل بین ارتقاء امنیت ملی و حفاظت از حریم خصوصی و آزادی های مدنی فردی مطرح می‌شود.
پیامدهای احتمالی استفاده از الگوریتم‌های پیشرفته برای تفسیر رفتارهای انسانی ممکن است به معضلات اخلاقی و افزایش نظارت از سوی فعالان حقوق مدنی منجر شود.
به طور خلاصه، برنامه نظریه ذهن دارپا در تقاطع تکنولوژی و امنیت ملی قرار دارد و بر استفاده از یادگیری ماشینی برای بهبود تصمیم‌گیری در سناریوهای پیچیده تمرکز دارد.
در حالی که وعده پیشرفت‌های مهمی در درک استراتژی‌های دشمنانه را می‌دهد، میراث ابتکارات گذشته مانند TIA بر لزوم بررسی دقیق پیامدهای گسترده چنین ابزارهای قدرتمندی تأکید می‌کند.
با توسعه این برنامه، بحث پیرامون تأثیر آن بر جامعه بیش از هر زمان دیگری مهم خواهد بود.
