پیدا شدن سزیوم-137 رادیواکتیو در نزدیکی روسیه، نگرانی‌هایی درباره آزمایش‌های هسته‌ای مشابه اوپنهایمر را برانگیخته است
مقام‌های نروژی در اداره ایمنی هسته‌ای و پرتوزای نروژ (DSA) آثاری از سزیوم-137 رادیواکتیو در نزدیکی مرز روسیه در سوآن‌هد و ویکسیوفجل کشف کرده‌اند.
سطح ایزوتوپ‌های رادیواکتیو در هوا ‘بسیار پایین’ است؛ با این حال، این موضوع نشان‌دهنده افزایش فعالیت‌های هسته‌ای روسیه می‌باشد.
فیلترهای ویکسیوفجل و سوآن‌هد یک بار در هفته در واحد آمادگی اضطراری در پاسویک تحلیل می‌شوند.
ردیابی سزیوم-137 در بازه زمانی ۹ تا ۱۲ سپتامبر انجام شده است.
سطوح بالاتر سزیوم-137
بردو مولر از واحد آمادگی اضطراری DSA گفت: “سطوح بالاتر از حد معمول است اما هیچ خطری برای انسان یا محیط زیست ندارد.”
“ما ۵ میکروبکوری در هر متر مکعب در ایستگاه فیلتری سوآن‌هد برای هفته ۳۷ (۹-۱۶ سپتامبر) و همین مقدار در ایستگاه فیلتری ویکسیوفجل در هفته ۳۶/۳۷ (۵-۱۲ سپتامبر) اندازه‌گیری کرده‌ایم.” او توضیح می‌دهد.
بردو مولر اعلام کرد که DSA طی روزهای آتی تحلیل‌های بیشتری انجام خواهد داد.
“ما تعجب نخواهیم کرد اگر نتایج مشابه آنچه که امروز دیده‌ایم باشد.”
فعالیت هسته‌ای روسیه
مدیر سایت آزمایش‌های هسته‌ای روسیه در ۱۷ سپتامبر اعلام کرد که تأسیسات مخفی آماده انجام آزمایش‌های هسته‌ای به دستور مسکو هستند.
این اظهارات نادر احتمالاً نگرانی‌ها درباره ریسک فزاینده انجام چنین اقدامی را افزایش می‌دهد.
مسکو از سال ۱۹۹۰، سال قبل از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، آزمایش هسته‌ای انجام نداده است. برخی تحلیل‌گران غربی و روسی می‌گویند که ولادیمیر پوتین ممکن است به منظور ارسال پیامی از ترساندن به غرب، آزمایشی انجام دهد تا اگر اوکراین اجازه استفاده از موشک‌های دوربرد خود برای حمله به روسیه را داشته باشد.
با این حال، DSA اعلام کرد که هیچ ایزوتوپ رادیواکتیو دیگری در بررسی فیلترها پیدا نشده است.
همچنین باید مشخص شود که آیا اندازه‌گیری‌ها در سمت روسی مرز نتایج مشابه داشته‌اند یا خیر.
هیچ فیلتر دیگری در شمال نروژ یا لپلند فنلاند در هفته گذشته افزایش سزیوم را نشان نداده است.
سزیوم-137 به عنوان یک محصول شکافت در اثر فعالیت یک راکتور هسته‌ای تشکیل می‌شود.
اولین بار پس از آزمایش هسته‌ای اوپنهایمر منتشر شد
سزیوم-137، که با نام Cs-137 نیز شناخته می‌شود، اولین بار در طول آزمایش ترینیتی اوپنهایمر در ۱۶ ژوئیه ۱۹۴۵، که نشان دهنده انفجار اولین بمب اتمی بود، به جو منتشر شد.
در نتیجه این آزمایش، مقادیر کمی از سزیوم-137 به طور جهانی منتشر شد.
مطالعات انجام شده سزیوم-137 را در نمونه‌های خاک هیروشیما و ناگاساکی برای ارزیابی باقیمانده پرتوزایی از بمباران‌های اتمی ۱۹۴۵ در طول جنگ جهانی دوم تشخیص داده‌اند.
پس از حادثه چرنوبیل در سال ۱۹۸۶، این ایزوتوپ به کشورهای مختلف اروپایی منتقل شد.
سزیوم-137 یک ایزوتوپ رادیواکتیو است که می‌تواند در صورت وقوع یک حمله هسته‌ای خطر جدی برای سلامت ایجاد کند.
مواجهه با مقادیر زیادی از سزیوم-137 می‌تواند منجر به سوختگی‌های شدید پوستی، بیماری پرتویی و مشکلات جدی بهداشتی مرگبار شود.
همچنین، مواجهه داخلی با سزیوم-137 می‌تواند خطر ابتلا به انواع مختلف سرطان را افزایش دهد.
این ایزوتوپ دارای نیمه عمر فیزیکی طولانی تا ۳۰ سال می‌باشد و دارای حل‌شوندگی بالا در آب است.
اگر در دماهای بالا آزاد شود، می‌تواند به راحتی فرار کند و در فواصل طولانی در جو پخش شود.
