کاهش زمان ساخت چترهای سلطنتی تایلند از ماه‌ها به روزها با استفاده از لیزر دی اکسید کربن در 113 ساعت
یک مطالعه جدید از موسسه فیزیک آمریکایی نشان می‌دهد که چگونه علم می‌تواند یک هنر در حال انقراض را نجات دهد. با کاهش تعداد صنعتگران، یک فیزیکدان به یک لیزر دی‌اکسید کربن روی آورده است تا ساخت و تعمیر یکی از مهم‌ترین اشکال هنری تایلند را تسهیل کند: چاتراها.
چاتراها، یک «چتر طبقه‌دار» پر زرق و برق، از بالای پاگوداها و کاخ‌ها می‌درخشند و فضای داخلی سالن‌های بودایی را با برنج و سایه‌های سفید، حتی طلا و جواهرات تزئین می‌کنند.
شباهت آنها به چترهایی که در لایه‌های تک عددی چیده شده‌اند، یکی از تزئینات قابل مشاهده تایلند است که قدمت آن به قرن‌های یازدهم تا شانزدهم قبل از میلاد مسیح می‌رسد، و نابودی چنین میراثی غیرقابل تصور است.
با این حال، یک چتر «چات» ممکن است تا شش ماه به‌صورت دستی ساخته شود و با کاهش تعداد صنعتگران، این هنر بی‌قیمت در آستانه انقراض قرار دارد. یک مطالعه جدید که تازه در مجله Journal of Laser Applications منتشر شده است ممکن است این وضعیت را تغییر دهد.
پیشتاز این مطالعه، پیچت لیمسوان، تکنیکی با استفاده از لیزر CO2 توسعه داده است که زمان تولید را کاهش می‌دهد، به امید آن که احیای این هنر و ترمیم چترهای آسیب‌دیده را تشویق کند.
قوی‌ترین لیزر موج پیوسته هنر را با CO2 می‌سازد
لیزر CO2 که توسط کومار پاتل از آزمایشگاه‌های بل در سال 1964 اختراع شد، یکی از اولین لیزرهای گازی است. به عنوان یک ابزار کارآمد، این لیزر قدرتمندترین لیزر موج پیوسته در بازار است. اگرچه واریاسیون‌هایی وجود دارد، لیمسوان از یک مدل تجاری برای طراحی و ساخت یک چتر از فولاد زنگ نزن به جای برنج به دلیل محدودیت‌های لیزر استفاده کرد.
او یک چتر طبقه‌دار قدیمی و فرسوده را از معبد چدی وات ذات تونگ در تایلند برداشت و الگوها را به‌صورت دستی بازسازی کرد. پس از تبدیل آنها به یک نمودار دیجیتالی، طرح را به سیستم برش لیزری اتوماتیک فرستاد که صفحه‌ها را ساخت.
صفحات به شکل دایره‌ای رول شده و انتهاها به هم جوش داده‌شدند. او هفت طبقه را به سیستم رسوب قوس کاتودی یا یک محفظه خلأ بارگیری کرد. قوس‌های الکتریکی فیلم نیترید تیتانیوم را اتم به اتم روی سطح قرار دادند. او نتوانست از برنج استفاده کند، اما می‌توانست فولاد زنگ نزن را با استفاده از ابزارهای موجود در فیزیک به گونه‌ای تصفیه کند که شبیه به برنج به نظر برسد.
فیزیک هم تاریخ‌ساز است
تولید یک چتر «چات» به‌صورت دستی حدود شش ماه طول می‌کشد، اما فرآیند خودکار آن زمان را به تنها 113 ساعت کاهش می‌دهد. علاوه بر این، تولید با لیزر امکان الحاق هنرهای دستی را نیز فراهم می‌کند و به این ترتیب این سنت را حفظ می‌کند. برخی از چترهایی که در معرض دسترس عناصر و سال‌ها هستند نیاز به تعمیر دارند؛ این سیستم مشکل نبود صنعتگران را حل می‌کند.
چترهای طبقه‌دار که قدمت آنها به 1400 سال می‌رسد، مترادف با معماری تایلندی یا هنرهای تزئینی با مفاهیم سلطنتی هستند؛ بنابراین دارای معانی تاریخی و سیاسی‌اند. در یک ملاقات علمی و تاریخی، لیمسوان آداب مربوط به طراحی و تولید آنها را مورد مطالعه و ثبت کرد و به این ترتیب نماد مقدس را به صورت مکتوب حفظ کرد.
لیمسوان در یک بیانیه مطبوعاتی گفت: «ما امیدواریم راه جدیدی را نشان دهیم که می‌تواند به حفظ هنر و فرهنگ در تایلند کمک کند.»
کاربردهای لیزری در هنر و فرهنگ: مثالی از ساخت چترهای طبقه‌دار در مجله Journal of Laser Applications منتشر شده است.
