کشف فسیل‌های ۳ بعدی به‌جا مانده به سبک 'پمپی' از ۵۰۰ میلیون سال پیش
پژوهشگران به بررسی یکی از بهترین فسیل‌های تریلوبیت با حفظ سه‌بعدی پرداخته‌اند که حدود ۵۰۰ میلیون سال قدمت دارد.
این فسیل‌های خوب‌حفظ‌شده و سه‌بعدی که از اطلس بزرگ مراکش به‌دست آمده‌اند توسط پژوهشگران به‌عنوان تریلوبیت‌های 'پمپی' به دلیل کیفیت استثنایی‌شان شناخته می‌شوند.
فرآیند فسیل‌سازی شامل خاکستر آتشفشانی در محیط‌های دریایی کم‌عمق به حفظ سه‌بعدی منجر شده است.
فرآیند فسیل‌سازی
به گفته پژوهشگران، تریلوبیت‌ها یکی از بهترین فسیل حیوانات دریایی مورد مطالعه هستند به دلیل اسکلت بیرونی سخت و کلسیمی آن‌ها که اغلب خوب حفظ شده‌اند.
تا به امروز، دیرین‌شناسان در دو قرن گذشته بیش از ۲۰,۰۰۰ گونه را توصیف کرده‌اند.
با این حال، درک علمی جامع از گروه متنوع تریلوبیت‌ها با کمیابی نسبی حفظ بافت نرم مانع شده است. اما کشف اخیر به این جستجوی طولانی‌مدت پایان داده است.
طبق مقاله پژوهشی، تریلوبیت‌های مراکشی در خاکستر داغ دریایی محصور شده بودند که منجر به فسیل‌سازی سریع بدن‌هایشان شده است چون خاکستر تبدیل به سنگ شده است.
«قالپاق‌های خاکستر هر بخش از بدن آن‌ها، پاهایشان و حتی ساختارهای مویی مانند که در امتداد پیوست‌ها قرار داشتند را حفظ کردند. دستگاه گوارشی تریلوبیت‌ها نیز پس از پر شدن از خاکستر حفظ شد. حتی ‘صدف‌های لامپ’ کوچکی که به اسکلت بیرونی تریلوبیت‌ها متصل بودند با ساقه‌های گوشتی متصل باقی ماندند همان‌طور که در زندگی بودند»، این مقاله می‌گوید.
این سرنوشت، مشابه سرنوشت ساکنان پمپی پس از فوران وزوو، منجر به نامگذاری 'تریلوبیت‌های پمپی' شد.
دکتر گرگ ادکامب، دیرین‌شناسی در موزه تاریخ طبیعی، گفت، «من تقریباً ۴۰ سال است که تریلوبیت‌ها را مطالعه می‌کنم، اما هرگز احساس نکرده‌ام که به اندازه این تریلوبیت‌ها به حیوانات زنده نگاه می‌کنم.»
«من قسمت‌های نرم تریلوبیت‌ها را زیاد دیده‌ام، اما حفظ سه‌بعدی در اینجا واقعاً شگفت‌آور است.»
یافته‌ها از فسیل‌های تریلوبیت 'پمپی'
با استفاده از اسکن CT و مدل‌سازی رایانه‌ای از قسمت‌های مجازی X-ray، پژوهشگران دریافتند که پیوست‌هایی که در لبه دهان قرار دارند پایه‌های قاشقی منحنی داشتند اما آن‌قدر کوچک بودند که در فسیل‌های با حفظ کمتر، شناسایی نشده بودند.
در واقع، قبلاً فرض بر این بود که تریلوبیت‌ها سه جفت پیوست سر در پشت آنتن‌های بلند خود داشتند، اما هر دو گونه مراکشی در این مطالعه نشان دادند که چهار جفت دارند.
برا اولین بار، یک لوب گوشتی که دهان را می‌پوشاند، به نام لابرم، در تریلوبیت‌ها مستند شد، همه به خاطر نمونه‌های مراکشی.
نویسنده اصلی، پروفسور عبدالرزاق الالبانی، گفت، «فکر می‌کنم رسوبات آذرآواری باید به اهداف جدیدی برای مطالعه تبدیل شوند، با پتانسیل استثنایی برای حفظ و به‌دام انداختن بقایای زیستی، از جمله بافت‌های نرم حساس.»
«این یافته‌ها به کشف‌های مهمی درباره‌ی تکامل حیات در سیاره زمین منجر خواهند شد.»
هم‌نویسنده هری برکس از دانشگاه بریستول گفت که نتایج نشان دهنده تجمع جفت‌های پای تخصصی در اطراف دهان بود، «که تصویر واضح‌تری از چگونه تریلوبیت‌ها تغذیه می‌کردند به ما داده است.»
«پیوندهای سر و بدن با باتری متراکم خارهای رو به داخل، مانند خرچنگ نعل اسبی امروزی، پیدا شدند،» برکس افزود.
این مقاله اصلی در مجله علم منتشر شد.
