کوازار در فاصله ۱۲ میلیارد سال نوری، ۱۴۰ تریلیون برابر آب زمین را در خود دارد

در یک کشف حیرت‌انگیز، اخترشناسان یک مخزن عظیم آب را در اطراف یک کوازار که بیش از ۱۲ میلیارد سال نوری فاصله دارد، شناسایی کرده‌اند.

این کشف پیشگامانه نگاهی بی‌سابقه به اوایل جهان ارائه می‌دهد، با نور این کوازار که از مدت کوتاهی پس از بیگ بنگ در فضا سفر کرده است.

این مخزن بزرگ آب دارای حجم تقریبی ۱۴۰ تریلیون برابر آب اقیانوس‌های زمین است.

این مخزن در نزدیکی یک سیاه‌چاله فوق‌العاده بزرگ واقع شده است که حدود ۲۰ میلیارد برابر از خورشید ما سنگین‌تر است.

کوازار APM 08279+5255 مقدار فوق‌العاده‌ای انرژی منتشر می‌کند—برابر با مقدار انرژی تولید شده توسط یک هزار تریلیون خورشید.

کوازار دوردست

مت برادفورد، یک دانشمند ناسا که در این پژوهش دخیل بود، بر اهمیت این کشف تأکید کرد.

“محیط اطراف این کوازار فوق‌العاده است، زیرا مقدار قابل توجهی آب تولید می‌کند،” او توضیح داد. “این نشان می‌دهد که آب حتی در لحظات اولیه جهان حضور داشته است.”

برادفورد و همکارانش کوازار APM 08279+5255 و سیاه‌چاله مرکزی آن را تحلیل کردند.

سیاه‌چاله گاز و گرد و غبار نزدیک را مصرف می‌کند و محیطی به شدت گرم ایجاد می‌کند که به دانشمندان اجازه می‌دهد مولکول‌های آب را در چنین فاصله‌های گسترده‌ای برای اولین بار کشف کنند.

کوازارها ستاره‌های معمولی شما نیستند. بیش از نیم قرن پیش کشف شده‌اند، آنها اجرام نوری فوق‌العاده‌ای هستند که در هسته‌های انرژی بالای کهکشان‌های دوردست یافته شده‌اند و تمام ستارگان نزدیک را روشن می‌کنند.

این نیروگاه‌های سماوی دارای سیاه‌چاله‌های فوق‌العاده بزرگی هستند که ماده اطراف را جذب کرده و گرمای شدید تولید می‌کنند و انرژی زیادی را آزاد می‌کنند.

این انرژی تمام طول موج‌ها را در بر می‌گیرد، که کوازارها را به برخی از روشن‌ترین و انرژی‌زا‌ترین پدیده‌های مشاهده شده در جهان تبدیل می‌کند.

مطالعه آنها بینش‌هایی درباره اوایل جهان، توزیع مواد کیهانی و تشکیل کهکشان‌ها فراهم می‌کند.

۱۴۰ تریلیون برابر بیشتر آب

مشاهدات اخیر بخار آب را در اطراف کوازار نشان داده‌اند که برای صدها سال نوری امتداد دارد.

در حالی که این گاز طبق استانداردهای زمینی پراکنده است، نسبت به نواحی مشابه در کهکشان راه شیری غیرعادی گرم و متراکم است.

دمای این گاز حدود ۶۳- درجه فارنهایت است.

هرچند ۳۰۰ تریلیون برابر کمتر از چگالی جو زمین، اما پنج برابر گرمتر و صدها برابر چگال‌تر از گاز بین کهکشانی معمولی است.

بخار آب نشان‌دهنده انتشار تابش توسط کوازار است، که گاز اطراف را گرم نگه می‌دارد.

دانشمندان همچنین مولکول‌های دیگری مانند منوکسید کربن را شناسایی کرده‌اند، که نشان‌دهنده پتانسیل مواد است که می‌تواند سیاهچاله را تغذیه کند.

این سیاه‌چاله ممکن است جرم خود را به شش برابر افزایش دهد، هرچند نتیجه دقیق همچنان ناشناخته است.

برخی از این گاز ممکن است به تشکیل ستاره‌های جدید کمک کند، در حالی که سایر اجزا ممکن است دوباره به فضا رانده شوند.

درک جهان

این کشف نوری بر شرایط اوایل جهان می‌افکند، با بخار آب در چنین فواصل دوری، که نشان می‌دهد عناصر تشکیل‌دهنده زندگی مدت‌ها قبل از زمان ما در دسترس بوده‌اند.

آب نقش حیاتی در تکامل ستاره‌ها و کهکشان‌ها بازی می‌کند—خنک کردن ابرهای گاز که می‌توانند فروپاشی کرده و ستاره‌ها را شکل دهند.

به‌طور کلی، یافتن این مخزن دوردست آب به‌طور قابل‌توجهی درک ما را از چگونگی تکامل کهکشان‌ها همانطور که جهان بزرگ‌تر شد، افزایش می‌دهد.

این بر دسترسی اولیه به عناصر ضروری حیات تأکید می‌کند و بینش‌های مهیجی ارائه می‌دهد به تاریخ طولانی کیهان.

به‌طور خلاصه، این کشف شگفت‌انگیز دانش ما را از اوایل جهان گسترش می‌دهد و بر اهمیت عناصر اساسی زندگی موجود در مکان‌هایی تأکید می‌کند که هرگز فکر به جستجو در آنها نبوده‌ایم.

پیامدها برای درک ما از تاریخ کیهانی عمیق است و دانشمندان را به کاوش در اینکه جهان چه چیزهای دیگری ممکن است آشکار کند، مشتاق می‌کند.