ارسال سیگنال کاوشگر خورشیدی پارکر ناسا پس از نزدیک‌ترین مواجهه تاریخی با خورشید
تیم مأموریت آزمایشگاه فیزیک کاربردی جان هاپکینز (APL) در لورل، مریلند، سیگنال کاوشگر را دقیقاً پیش از نیمه شب به وقت شرقی ایالات متحده در ۲۶ دسامبر دریافت کرد.
تماس در نزدیکی‌ترین گذر 24 دسامبر از دست رفت. داده‌های دقیق تله‌متری وضعیت فضاپیما در ۱ ژانویه انتظار می‌رود، که ناسا آن را تأیید کرد.
کاشوگر خورشیدی پارکر به سرعت ۴۳۰،۰۰۰ مایل در ساعت رسید
کاشوگر خورشیدی پارکر با پرواز به ارتفاع تنها ۳.۸ میلیون مایلی از سطح خورشید، رکورد جدیدی را ثبت کرد و با سرعت بی‌سابقه‌ای برابر ۴۳۰،۰۰۰ مایل در ساعت به سریع‌ترین جسم ساخت بشر در تاریخ تبدیل شد. این پرواز، اولین از بسیاری از پروازها در این فاصله، امکان سنجش‌های علمی پیشگام را فراهم می‌کند که می‌تواند درک ما از خورشید را متحول کند.
بر اساس گفته‌های نیکی فاکس، که هدایت اداره مطالعه علمی ناسا در واشنگتن را بر عهده دارد، پرواز به این نزدیکی از خورشید یک مقطع تاریخی در اولین ماموریت بشریت به یک ستاره را نشان می‌دهد.
“با مطالعه نزدیک خورشید، ما می‌توانیم اثرات آن را در سرتاسر سیستم خورشیدی خود بهتر درک کنیم، از جمله بر روی فناوری‌ای که روزانه بر روی زمین و در فضا استفاده می‌کنیم، و همچنین درباره عملکرد ستارگان دیگر در جهان بیاموزیم تا به جستجوی ما برای دنیای قابل سکونت فراتر از سیاره خانه‌مان کمک کند.” فاکس توضیح داد.
در طول شش سال گذشته، کاوشگر خورشیدی پارکر برای این مقطع آماده شده است. از زمان پرتاب آن در سال ۲۰۱۸، فضاپیما هفت پرواز نزدیک به زهره را انجام داده است و با استفاده از جاذبه سیاره به تدریج به خورشید نزدیک‌تر شده است. آخرین پرواز نزدیک به زهره در ۶ نوامبر ۲۰۲۴، آن را به مدار بهینه‌اش رسانده است.
مدار بیضی شکل فضاپیما هر سه ماه یک بار آن را به نزدیکی خورشید می‌آورد—تا به اندازه‌ای نزدیک باشد که فرآیندهای آن را بررسی کند اما به اندازه کافی دور باشد که از گرما و تابش شدید جلوگیری شود. این فضاپیما در این مدار تا پایان ماموریتش باقی خواهد ماند.
کاوشگر استانداردهای جدیدی در کاوش خورشیدی تعیین می‌کند
فضاپیما که توسط APL در لورل، مریلند طراحی، ساخته و اجرا شده است، یک عصر جدیدی از کاوش فضایی را پیش‌رو دارد و اسرار طولانی مدت خورشید را کشف می‌کند.
نزدیک خورشید، فضاپیما از یک سپر فوم کربنی استفاده می‌کند تا آن را از گرمای شدید تاج خورشیدی، که می‌تواند بیش از ۱ میلیون درجه فارنهایت برسد، محافظت کند. سپر طراحی شده است تا در دماهای تا ۲،۶۰۰ درجه فارنهایت—گرمایی که می‌تواند فولاد را ذوب کند—پایدار بماند و ابزارهای فضاپیما را در دمای امنی نگهداری کند. در محیط گرم ولی کم‌تراکم تاج، سپر انتظار می‌رود به دمای ۱،۸۰۰ درجه فارنهایت برسد.
با پرواز در تاج خورشیدی، کاوشگر خورشیدی پارکر داده‌هایی را جمع‌آوری می‌کند که به دانشمندان در درک اینکه چرا این ناحیه چنین داغ است، ردیابی منبع باد خورشیدی (جریان پیوسته‌ی مواد از خورشید)، و یادگیری چگونه ذرات پرانرژی به نصف سرعت نور شتاب می‌گیرند، کمک می‌کند.
“این یک مقطع عظیم است که بتوان یک فضاپیما را اینقدر نزدیک به خورشید رساند. این چالشی است که جامعه علمی فضایی از سال ۱۹۵۸ خواهان مقابله با آن بوده و دهه‌ها برای پیشرفت فناوری به منظور ممکن ساختن آن تلاش کرده است.” جان ویرزبورگر، مهندس سیستم‌های مأموریت کاوشگر خورشیدی پارکر در APL گفت.
