استخوانهای بریتانیا در عصر برنز: شواهدی از آدمخواری برای بیانسانسازی دشمنان
باستانشناسان شواهدی از داستانی هولناک از خشونت و بیرحمی را کشف کردهاند که تصویر صلحآمیز غالباً مرتبط با بریتانیا در دوران پیشاتاریخی را در هم میشکند.
بقایای حداقل ۳۷ نفر شامل مردان، زنان و کودکان نشان میدهد که آنان به طرز خشونتآمیزی کشته، تکهتکه و احتمالاً توسط دشمنانشان آدمخوار شدهاند.
پس از این اقدام هولناک، قربانیان به طور بیرحمانهای به داخل چاهی با عمق ۱۵ متر انداخته شدند.
تیمی از دانشگاه آکسفورد بیش از ۳۰۰۰ تکه استخوان انسانی از محل عصر برنز اولیه در چارتهوس وارن در سامرست، انگلیس را تحلیل کردند.
بقایای موجود نشاندهنده تلاشی عمدی برای بیانسانسازی قربانیان بوده است.
این کشف روایت غالب از عصر برنز اولیه صلحآمیز بریتانیا را به چالش میکشد و واقعیتی تاریکتر و پیچیدهتر را آشکار میکند.
ریک شولتینگ، نویسنده اصلی از دانشگاه آکسفورد، میگوید: "این تصویری به مراتب تاریکتر از این دوره را به نمایش میگذارد که شاید بسیاری انتظارش را نداشتند."
نشانههای برش و شکستگی
در سالهای ۱۹۷۰، بقایای اسکلت انسانی در چاهی به عمق ۱۵ متر در چارتهوس وارن کشف شد.
تنوع سنی و جنسی در این مجموعه نشان میدهد که قربانیان احتمالاً نماینده مقطعی از یک جامعه محلی بودهاند.
تحلیل اولیه بقایای اسکلت شواهدی از مرگ خشونتبار، بهویژه ضربههای شدید به جمجمهها را نمایان کرد. این الگوی آسیب از روشهای معمول دفن زمان آن دوره منحرف بود و به مرگی خشونتآمیز و غیرطبیعی برای این افراد اشاره دارد.
برای درک ماهیت این خشونت، پژوهشگران تحلیلی دقیق از بقایای اسکلت انجام دادند.
تحلیل استخوانها نشانههای متعددی از برشها و شکستگیهای نگرفته در نزدیکی زمان مرگ را آشکار کرد. این شواهد قوی نشان میدهند که اجساد عمداً پس از مرگ تکهتکه شده و احتمالا حتی بخشی از آنها خورده شدهاند.
پیش از این، صدها اسکلت انسانی در بریتانیا یافت شدهاند که به عصر برنز اولیه (حدود ۲۵۰۰-۱۵۰۰ ق.م.) برمیگردند، اما یافتن شواهد مستقیم از چنین اعمال خشونتآمیزی از این دوره نسبتاً نادر بود.
ریک شولتینگ اضافه کرد: "در واقع ما شواهد بیشتری از آسیبهای وارده به اسکلتهایی از دوره نوسنگی در بریتانیا پیدا میکنیم نسبت به عصر برنز اولیه، بنابراین چارتهوس وارن به عنوان چیزی بسیار نامتعارف میدرخشد."
تنشهای اجتماعی محلی
حضور آدمخواری در عصر برنز اولیه بریتانیا سوالاتی را درباره انگیزههای آن برانگیخته است.
برخلاف زمینههای احتمالی آیینی آدمخواری در محل پارینه سنگی گوف، شواهد چارتهوس وارن به انگیزهای متفاوت اشاره میکند.
این یک درگیری ساده نبود؛ این یک اقدام حسابشده برای بیانسانسازی بود. با خوردن گوشت دشمنانشان، انجامدهندگان تلاش داشتند تا آنان را به سطح حیوانات کاهش دهند، انسانیشان را پاک کنند.
بررسی علل قتلعام نشان میدهد که عوامل اجتماعی احتمالاً آن را تحریک کردند.
تیم فرض میکند که تنشهای اجتماعی مانند دزدی، توهین یا دیگر نارضایتیهای بین فردی میتوانسته در آن دخیل بوده باشد. افزون بر این، کشف طاعون در دو کودک نشان میدهد که این بیماری ممکن است موجب افزایش تنشها شده باشد.
این قتلعام به عنوان "بزرگترین نمونه خشونت بین فردی از پیشاتاریخ بریتانیا" گفته میشود.
ریک شولتینگ گفت: "چارتهوس وارن یکی از آن مکانهای باستانشناسی نادری است که طریقه فکر کردن ما به گذشته را به چالش میکشد".
وی افزود: "این یک یادآوری شدید است که مردم در پیشاتاریخ میتوانستند با خشونتهای اخیر مطابقت داشته باشند و بر جنبه تاریک رفتاری انسانی درخششی میاندازد. اینکه بعید به نظر میرسد این یک رویداد یکباره بوده باشد آن را حتی مهمتر میکند که داستانش گفته شود."
یافتهها در مجله Antiquity منتشر شد.