اولین بررسی باستان‌شناسی در ایستگاه فضایی یافت زندگی شناوری 'نامرتب'
یک بررسی «باستان‌شناسی» برای اولین بار در ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) انجام شد.
بیش از دو دهه، ایستگاه فضایی به اندازه میدان فوتبال محل استقرار انسان در مدار بوده است. اما تاکنون فکر کرده‌اید که فضانوردان از چه تعداد بخش‌های این ایستگاه عظیم استفاده می‌کنند؟
برای کشف این موضوع، تیمی از پژوهشگران به رهبری جاستین والش از دانشگاه چپمن، کالیفرنیا، تصمیم به انجام باستان‌شناسی در فضا گرفتند.
آنها تکنیک کلاسیک باستان‌شناسی به نام «آزمون حفر چاهک» را برای ISS تطبیق دادند. البته فضانوردان حفر نکردند؛ بلکه پژوهشگران از آنها خواستند تصاویری روزانه از شش محل خاص در ایستگاه فضایی ثبت کنند.
«فکر می‌کنم اکثر مردم فکر می‌کنند زندگی در فضا مانند تصاویر علمی-تخیلی است – صاف، براق، کارآمد و پیشرفته. واقعیت این است که ISS بهم‌ریخته و نسبتاً بی‌نظم است و به‌طور موقتی سازمان‌دهی شده است،» والش به Interesting Engineering (IE) گفت.
«ما راه‌های جدیدی توسعه دادیم، از جمله استفاده از عکاسی تاریخی از داخل ISS، تا فرهنگ مادی ایستگاه (اشیا و فضاهای ساخته‌شده) را مطالعه کنیم، زیرا این‌ها شواهد اصلی هستند که به‌عنوان باستان‌شناس استفاده می‌کنیم تا به پرسش‌هایمان پاسخ دهیم،» او اضافه کرد.
فضانوردان به مدت 60 روز تصاویر ثبت کردند
تیم از حفر چاهک‌ها که یک تکنیک استاندارد باستان‌شناسی برای ارزیابی سریع پتانسیل باستان‌شناسی یک منطقه است، استفاده کرد.
در سال 2022، به مدت 60 روز، فضانوردان هر روز از همان شش نقطه در ایستگاه فضایی عکس‌برداری کردند. این تصاویر بینشی به نحوه واقعی تعامل فضانوردان با محیط اطرافشان ارائه داد.
«برای مطالعه ما بسیار مهم بود که نشان دهیم باستان‌شناسی یک علم سیستماتیک و دقیق است. ما پنج منطقه با ابعاد و اشکال شناخته‌شده را برای مستندسازی خدمه تعیین کردیم و آنها بر اساس تصمیم خود یک منطقه ششم را انتخاب کردند که فکر می‌کردند جالب باشد،» والش ذکر کرد.
این مطالعه دو منطقه را تحلیل کرد: نگهداری تجهیزات و منطقه‌ای نزدیک به حمام و ناحیه ورزش. با مقایسه تصاویر تاریخی با مشاهده پیوسته، پژوهشگران تضادی آشکار بین عملکرد تعیین‌شده منطقه و استفاده واقعی از آن پیدا کردند.
ترکیب شواهد تصویری با گزارش‌های فضانوردان، مطالعه نشان داد که منطقه حمام و ورزش به یک محفظه ذخیره‌سازی برای وسایل بهداشتی، کیسه‌ها و کامپیوتری که کمتر استفاده می‌شد، تبدیل شده بود. برعکس، منطقه نگهداری عمدتاً برای ذخیره‌سازی استفاده می‌شد و فعالیت‌های نگهداری کمی در آن انجام می‌شد.
طبق اطلاعیه مطبوعاتی، آنها بیش از 5,438 مورد از «اشیا» را در استفاده‌های مختلف پیدا کردند، از قلم‌ها تا هدست‌های واقعیت مجازی.
«ما توانستیم تفاوت بین فعالیت‌هایی که تصاویر تاریخی در یک منطقه تعیین‌شده برای نگهداری نشان می‌دهند (افرادی که روی نگهداری تجهیزات یا تحقیقات علمی کار می‌کنند) با آنچه که واقعاً در دوره‌ای دو ماهه مشاهده شد (هیچ نگهداری، علوم کمی، ولی تعداد زیادی از اقلام ذخیره‌شده) را نشان دهیم،» او اضافه کرد.
ایستگاه‌های فضایی آینده
نویسنده بر شکاف قابل‌توجهی بین استفاده نظری و استفاده عملی از فضا، به ویژه در تامین فضاهای ذخیره‌سازی تاکید می‌کند.
بنابراین، این مطالعه برای آینده اکتشافات فضایی چه معنایی دارد؟ ایستگاه مداری انتظار می‌رود تا پایان این دهه بازنشسته شود، و چندین ایستگاه تجاری برای پرتاب در سال‌های آینده در حال توسعه هستند.
این مطالعه نشان می‌دهد که نیاز به گزینه‌های بهتر ذخیره‌سازی در طراحی‌های آینده محل‌های زندگی وجود دارد تا بتواند اشیاء شخصی و اشیاء مشترک را جا دهد.
«یافته‌های خاص این آزمایش تقویت می‌کند که زمان آن رسیده تا از بقا به عنوان هدف در طراحی‌های جدید فضاپیماها فراتر برویم و به سمت واقعی‌تر شدن زندگی فضاپیماها حرکت کنیم،» والش به IE گفت.
«وقتی فضانوردان به‌درستی تنظیم می‌شوند و بر زندگی خود مانند آنچه که روی زمین به‌خاطرش تلاش می‌کنیم تسلط دارند، آنان خوشحال‌تر، سالم‌تر و کارآمدتر خواهند بود.
این پژوهش نشان می‌دهد که روش‌های سنتی باستان‌شناسی می‌توانند برای کاوش محیط‌های دور یا چالش‌برانگیز اعمال شوند.
یافته‌ها در مجله PLOS ONE منتشر شده‌اند.
