تحقیقات جدید تنهایی را به عنوان علت اصلی بسیاری از بیماری‌های غیر روانی رد می‌کند
تنهایی— تجربه‌ی ذهنی عدم ارتباط اجتماعی— اکنون به‌طور گسترده به‌عنوان یک عامل خطر برای سلامتی شناخته شده است.
با این حال، ارتباطات بین تنهایی و بیماری‌های متعدد که با آثار سببی سازگار باشند، همچنان تا حد زیادی مورد بررسی قرار نگرفته است.
طبق یک مطالعه‌ی اخیر توسط یک تیم از پژوهشگران پزشکی، تحلیل داده‌های بیماران از منابع مختلف نشان می‌دهد که بسیاری از بیماری‌هایی که قبلاً به تنهایی نسبت داده شده‌اند، احتمالاً به دلایل دیگری مربوط می‌شوند.
ارتباط با مشکلات غیر روانی
گروهی از پژوهشگران از بیمارستان مغز وابسته، دانشگاه پزشکی گوانگژو، با همکاران خود از بیمارستان سوم وابسته دانشگاه سان یات-سن، بیمارستان مردمی استان گوانگ‌دونگ در چین و دانشکده بهداشت عمومی و پزشکی گرمسیری دانشگاه تولین آمریکا همکاری کردند.
مطالعات قبلی نشان داده‌اند که احساس تنهایی و مشکلات مختلف روانی، از جمله افسردگی، اضطراب، و بی‌خوابی ارتباط قوی‌ای دارند.
این یافته‌ها بر تأثیرات قابل توجه تنهایی بر رفاه روانی تأکید می‌کنند و اهمیت پرداختن به انزوای اجتماعی به‌عنوان یک عامل خطر بالقوه برای مشکلات روانی را برجسته می‌سازند.
برخی مطالعات نشان داده‌اند که استرس می‌تواند فراتر از سلامتی روانی تأثیرات گسترده‌تری داشته باشد. پیشنهاد شده است که استرس ممکن است به مشکلات سلامتی جسمی مانند فشار خون بالا، مشکلات گوارشی، و حتی افزایش خطر مرگ زودرس کمک کند.
در این مطالعه، پژوهشگران شواهدی کشف کرده‌اند که نشان می‌دهد مشکلات سلامتی خاصی که قبلاً به تنهایی نسبت داده شده بودند، احتمالاً دلایل اساسی دیگری دارند.
پژوهشگران به طور کامل به بررسی پایگاه‌های داده بی‌پزشکی مختلف در تحقیقات خود درباره‌ی ارتباط بین تنهایی و مشکلات غیر روانی پرداختند.
این پایگاه‌های داده حاوی داده‌های بسیاری از بیماران از ایالات متحده، چین، و بریتانیا بودند و مجموعه‌ای گسترده و متنوع برای تحلیل آن‌ها فراهم کردند.
تنهایی تنها عامل نیست
طبق گفته‌ی پژوهشگران، افرادی که احساس تنهایی می‌کردند به نظر می‌رسید که بیشتر احتمال داشت ۳۰ مورد از ۵۶ شرایط از پیش تعیین شده را توسعه دهند.
پژوهشگران تحلیل آماری را بر روی ۲۶ مورد از ۳۰ شرایط متمرکز نمودند و به خصوص بر روی بیمارانی که داده‌های ژنتیکی آنان در دسترس بود تمرکز کردند.
پژوهشگران دریافتند که بسیاری از بیماری‌هایی که قبلاً به تنهایی نسبت داده شده بودند، توسط عوامل دیگری ایجاد و یا تشدید شده بودند.
بیشتر این موارد به نظر می‌رسید که به تنهایی مرتبط باشند تا اینکه توسط آن ایجاد شوند.
مطالعه‌ای اندکی شواهد برای ارتباطات بین تنهایی و بیشتر بیماری‌های خاصی که در تحلیل‌های مشاهده‌ای شناسایی شده بودند، نشان می‌دهد، مانند بیماری‌های قلبی عروقی، دیابت نوع ۲، چاقی، بیماری‌های مزمن کبد، بیماری‌های مزمن کلیوی، و بیشتر بیماری‌های عصبی.
این مطالعه افزود که این مشاهدات جمعی نشان می‌دهد که تنهایی ممکن است یک نشانگر جانشین بالقوه باشد ولی نه یک عامل خطر سببی برای بیشتر بیماری‌های آزموده شده.
نتیجه‌گیری تیم نشان می‌دهد که تنهایی می‌تواند به بیماری‌های روانی مختلف کمک کرده و همچنین ممکن است با توسعه التهاب و تغییرات در سطح هورمون‌ها مرتبط باشد که می‌تواند باعث مشکلات سلامتی مختلفی شود.
تحقیق نشان می‌دهد که تحقیقات بیشتری لازم است تا تفاوت بین مشکلات سلامتی وابسته به تنهایی یا انزوای اجتماعی و آن‌هایی که صرفاً تصادفی هستند، تعیین شود.
