تنهایی با بی‌مزه شدن غذا در فضا مرتبط است، نتیجه‌گیری اولین مطالعه در جهان
گزینه‌های غذایی در فضا محدود هستند. فضانوردان عمدتاً با وعده‌های غذایی از پیش تهیه شده که در پاکت‌ها بسته‌بندی شده‌اند تغذیه می‌کنند. این وعده‌های غذایی برای ماندگاری طولانی مدت یخ خشک، کم‌آب یا گرمادهی شده‌اند. فضانوردان با افزودن آب یک وعده غذایی گرم یا سرد را تهیه می‌کنند.
اما این وعده‌ها طعم بی‌مزه‌ای دارند و فضانوردان اغلب درست خوردن کافی در طول اقامت خود در ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) ندارند.
اکنون، مطالعه‌ای از دانشگاه RMIT پیشنهاد داده که بوهای غذا ممکن است کلید فهمیدن این باشد که چرا فضانوردان برای لذت بردن از وعده‌های غذایی خود تلاش می‌کنند. مطالعه نشان داد که محیط خود می‌تواند چگونگی ادراک انسان از بوها و طعم‌ها را تغییر دهد.
جولیا لو، محقق ارشد، گفت: «احساس تنهایی بیشتر و ایزوله بودن نیز ممکن است نقش داشته باشد و این مطالعه تأثیرات این موضوع بر بو و طعم غذاها را نشان می‌دهد.»
رایحه وانیل، بادام، لیمو
همه می‌دانیم که بو بخش بزرگی از طعم است. اما وانیل، بادام و لیمو در فضا چگونه بو می‌دهند؟ برای پیدا کردن این موضوع، محققان ۵۴ شرکت‌کننده را آزمایش کردند.
این مطالعه منحصر به فرد از واقعیت مجازی (VR) برای مشاهده تغییر ادراک رایحه‌های غذایی معمولی در فضا استفاده کرده است. VR برای شبیه‌سازی ISS برای شرکت‌کنندگان استفاده شد.
محققان دریافتند که رایحه‌های وانیل و بادام در ایستگاه فضایی شبیه‌سازی‌شده «شدیدتر» می‌شوند. اما رایحه لیمو «بدون تغییر» باقی می‌ماند.
مسبب پشت بوهای قوی‌تر وانیل و بادام می‌تواند یک ماده‌شیمیایی شیرین به نام بنزالدهید باشد. این مسئله، همراه با حساسیت فردی به بوها، می‌تواند تغییرات در ادراک را توضیح دهد.
لو گفت: «یکی از اهداف بلندمدت تحقیق، تهیه غذاهای بهتر برای فضانوردان و همچنین افرادی است که در محیط‌های ایزوله هستند، به منظور افزایش دریافت غذایی آنها نزدیک به ۱۰۰٪.»
علم پشت
تنهایی و ایزوله بودن نیز ممکن است در نحوه تجربه غذا توسط فضانوردان نقش داشته باشد. این مطالعه اولین مورد بررسی ادراک بو و طعم در گروه‌های بزرگ (۵۴ نفر) تحت شرایط ایزوله است.
کمبود گرانش مایعات را از بدن پایین به بالا می‌کشاند. این موضوع می‌تواند باعث تورم صورت و گرفتگی بینی شود، مشابه یک سرماخوردگی شدید. در نتیجه، حس بویایی و چشایی فضانوردان کمتر حساس می‌شود.
با این حال، این اثرات معمولاً موقتی هستند و در چند هفته‌ای روی ایستگاه فضایی از بین می‌روند.
«فضانوردان هنوز هم پس از برطرف شدن اثرات تغییر مایع، از غذای خود لذت نمی‌برند، که نشان می‌دهد چیز دیگری در میان است.» لو در بیانیه مطبوعاتی گفت.
با مأموریت‌هایی مانند آرتمیس که به سمت ماه می‌روند، فضانوردان مدت‌های طولانی‌تری در فضا خواهند بود. تغذیه مناسب برای سلامت آنها حیاتی است. یافته‌های جدید نشان می‌دهد که غذای فضایی آینده ممکن است نیاز به تنظیمات داشته باشد تا این مشکل لحاظ شود.
گایل ایلس، مربی سابق فضانوردان و همکار تحقیقاتی از دانشگاه RMIT گفت: «چیزی که در آینده با مأموریت‌های آرتمیس خواهیم دید، مأموریت‌های طولانی‌تری است که سال‌ها طول می‌کشند، به‌ویژه زمانی که به مریخ برویم، بنابراین واقعاً باید مشکلات با رژیم غذایی و غذا و چگونگی تعامل خدمه با غذای خود را فهمید.
بر روی زمین، این تحقیقات برای بهبود رژیم غذایی افرادی که در مراکز نگهداری از سالخوردگان و سایر محیط‌های ایزوله هستند، نویدبخش است.
یافته‌ها در مجله بین‌المللی علوم و فناوری غذا منتشر شده‌اند.
