دانشمندان کوچک‌ترین سیارک ۱۶ اینچی شناخته شده را پس از رویداد شهاب‌سنگی نیاگارا کشف کردند
در یک مطالعه بین‌المللی به رهبری دانشگاه وسترن و رصدخانه لووِل، دانشمندان رویکردی نوین برای مطالعه سیارک‌های نزدیک به زمین ایجاد کرده‌اند.
این رویکرد از رویداد شهاب‌سنگی نوامبر ۲۰۲۲ که شهاب‌سنگ‌هایی در منطقه نیاگارا به‌جا گذاشت، نمایش داده شد.
این تحقیق بر روی سیارک 2022 WJ1 (WJ1) که در وارد شدن به جو زمین ترک خورد، متمرکز است.
با مقایسه مشاهدات تلسکوپی مستقر در آریزونا با ویدئوی ضبط‌شده توسط دوربین‌های شبکه شهاب‌سنگی جنوب انتاریو از این شهاب‌سنگ در ۱۹ نوامبر ۲۰۲۲، تیم ترکیب و اندازه WJ1 را تعیین کرد.
سیارک ۱۶ اینچی
در مطالعه‌ای که در ژورنال علوم سیاره‌ای منتشر شده، جزئیات مهمی درباره WJ1، کوچک‌ترین سیارک شناخته شده تا به امروز، فاش شده است. این تحقیق همچنین روش جدیدی برای مطالعه اشیاء فضایی تاثیرگذار آینده ایجاد می‌کند.
این اولین مورد است که در آن مشاهدات تلسکوپی و ضبط‌های دوربینی زمینی برای مطالعه یک جسم نجومی ترکیب شده است.
اندازه WJ1 با استفاده از تلسکوپ اکتشافی ۴.۳ متری لووِل (LDT) در آریزونا ارزیابی شد. مشاهدات نشان داد که سطح WJ1 غنی از سیلیکا است و احتمالاً دارای آلبدو متوسط تا بالا (نور منعکس‌شده) است.
ستاره‌شناسان از این نور منعکس‌شده برای تخمین قطر آن استفاده کردند که بین 40 تا 60 سانتیمتر (16 تا 27 اینچ) در نوسان بود، وضعیتی که آن را به کوچک‌ترین سیارک ثبت‌شده تبدیل کرد.
دنیس ویدا، استاد مفوض فیزیک و نجوم در وسترن، گفت: "این فقط ششمین سیارکی است که قبل از برخورد کشف شده است."
تکنولوژی جدید
ترکیب مشاهده فضایی و پایش دوربینی زمینی تأیید کرد که برآوردهای ویژگی‌های WJ1 با استفاده از متدولوژی‌های مختلف هماهنگ هستند.
با استفاده از شبکه دوربین‌های شهاب‌سنگی وسترن، دانشمندان تصاویری از سیارک را هنگام ورود به جو بالای لندن، انتاریو به دست آوردند و پایان نزول آن نزدیک به سینت کاترین، انتاریو بود.
مدل‌سازی داده‌ها از مشاهدات شهاب‌سنگی با برآوردهای LDT تطابق داشت، و در نتیجه ارزیابی‌های منسجمی از قطر، ترکیب و مسیر مداری WJ1 قبل از برخورد ارائه شد.
تدی کارتا، همکار پسا دکتری در رصدخانه لووِل، گفت: "این فقط دومین بار است که یک سیارک به طور معنی‌داری با تلسکوپ قبل از برخورد با زمین مورد بررسی قرار گرفته است." وی بر همکاری میان دانشمندان برای حفاظت از زمین در برابر برخوردهای احتمالی تأکید کرد.
داده‌های تلسکوپی و دوربینی نشان می‌دهد که WJ1 به دسته S-chondrite، شامل اجسام سنگی غنی از سیلیکا، تعلق دارد. این اجسام جزء قدیمی‌ترین در منظومه شمسی هستند و به نوع غالب شهاب‌سنگ‌هایی تبدیل می‌شوند که به زمین می‌افتند.
کارا ابراز خوشبینی کرد که این مطالعه قابل‌ملاحظه بتواند ویژگی‌های سیارک بعدی که به زمین برخورد می‌کند، با جزئیات بیشتری تعیین کند.
کوچک‌ترین سیارک تاریخ
پژوهشگران معتقدند که همه قطعات WJ1 در ورود به جو نسوخته‌اند.
اگرچه جستجوهای اولیه در منطقه نیاگارا هیچ یافته‌ای به دست نداده‌اند، اما ساکنان آشنا به شناسایی شهاب‌سنگ همچنان به دنبال تکه‌ها هستند.
فیل مک‌کازلند، استاد مفوض علوم زمین در گروه فیزیک شهاب‌سنگی وسترن، اشاره کرد که احتمالاتی از افتادن باقی‌مانده‌ها روی زمین وجود دارد، اما همچنان احتمال یافتن کشف‌های آینده وجود دارد.
WJ1 برای اولین بار در نوامبر ۲۰۲۲ توسط برنامه رصد آسمان کاتالینا در توسان، آریزونا شناسایی شد. مدت کوتاهی پس از آن، ستاره‌شناسان برخورد آن با زمین را در عرض سه ساعت پیش‌بینی کردند و این امکان را فراهم کردند که مشاهدات تلسکوپیک در حالی که سیارک هنوز در فضا بود، انجام شود. این هشدار پیشرفته، تعیینات دقیقی از نقطه ورود آن بر فراز دریاچه‌های بزرگ می‌داد.
پروفسور پاول ویگرت، استاد فیزیک و نجوم وسترن و نویسنده همکار مطالعه، ورود شهاب‌سنگی را شاهد بود. این رویداد تاریخی بود زیرا برای اولین بار بود که ناظران به‌طور پیش‌دستانه برای مشاهده یک شهاب‌سنگ طبیعی اطلاع داده شدند.
