جنگل‌های پنهان چین در گودال‌های عظیم در تاریکی به طرز مرموزی رشد می‌کنند
یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که گیاهانی که در گودال‌های عظیم چین رشد می‌کنند، دارای نرخ رشد سریعی هستند که به سطوح بالای مواد مغذی نسبت داده می‌شود.
منطقه کارست جنوب غربی چین دارای گودال‌های عمیق 100 متری به نام تیانکن است. واژه تیانکن از ماندارین گرفته شده و به معنی 'گودال‌های آسمانی' است.
این گودال‌ها محل جنگل‌های باستانی و گیاهان منحصربه‌فردی هستند. با این حال، دانشمندان برای مدت‌ها در تعجب بوده‌اند که چگونه این گیاهان می‌توانند در چنین زیستگاهی منزوی شکوفا شوند.
دانشمندان یک راز موفقیت آنها را کشف کرده‌اند: یک انفجار مواد مغذی.
استراتژی بقا
گودال‌ها اغلب علامت فاجعه هستند، اما برخی مانند تیانکن، حفاظت از طبیعت را فراهم می‌کنند.
گودال‌های تیانکن به‌طور طبیعی در مناطق کارستی ایجاد می‌شوند، که با سنگ‌های قابل انحلال مانند سنگ آهک، دولومیت و ژیپس مشخص می‌شوند. برخی از آنها حداقل 100 متر (328 فوت) عمق دارند.
این گودال‌ها گیاهانی را در خود جای می‌دهند که در محیط‌های مرطوب و سایه‌دار شکوفا می‌شوند، با برخی گونه‌ها که منحصراً در این منطقه یافت می‌شوند. طبق گزارشی از Livescience ، این گودال‌ها محل گیاهانی مانند لورل، گزنه و سرخس هستند. علاوه بر این، تیانکن محل گیاهان مدرن جنگل‌های کارستی، مانند آلو نپالی و زنگ چینی هستند.
گیاهان در گودال‌ها، برخلاف گیاهان سطح زمین، دسترسی آسانی به نیتروژن، فسفات، پتاسیم، کلسیم و منیزیم دارند.
این مواد مغذی ضروری، که اغلب در سطح زمین کمیاب هستند، رشد سریع را تقویت می‌کنند و به گیاهان اجازه می‌دهند که به نور محدود خورشید در اعماق دسترسی پیدا کنند.
'گیاهان می‌توانند با تنظیم محتوای مواد مغذی خود، به محیط‌های نامساعد سازگار شوند,' مطالعه اشاره کرد.
'به دلیل صخره‌های بلند و زمین شیب‌دار تیانکن، کمتر توسط فعالیت‌های انسانی تحت تأثیر قرار گرفته است,' مطالعه ذکر کرد. طبق مطالعه، زمین غیرقابل دسترس تیانکن از آن در برابر مداخلات انسانی بزرگ محافظت کرده است.
بررسی گونه‌های مختلف گیاهان در گودال‌ها
محققان 64 گونه گیاهی را از داخل و خارج 30 گودال در شهرستان لیه، چین مقایسه کردند. تمرکز مطالعه بر تجزیه و تحلیل سطوح کربن و مواد مغذی بود تا تفاوت در استراتژی‌های رشد گیاهان را تعیین کند.
'مطالعه ما شیمی‌استوکیومتری کربن(C)، نیتروژن(N)، فسفر(P)، پتاسیم(K)، کلسیم(Ca) و منیزیم(Mg) را در برگ گیاهان داخل و خارج گروه تیانکن در داشیوی، گوانگشی مقایسه کرد,' مقاله ذکر کرد.
این گیاهان احتمالاً این استراتژی منحصربه‌فرد را برای بقا در این شرایط کم‌نور تکامل داده‌اند.
آنها محتوای کربن خود را کاهش داده‌اند و به جای آن بر افزایش جذب مواد مغذی تمرکز کرده‌اند. این به آنها اجازه می‌دهد تا بدون نیاز به ساختارهای حفظ آب گسترده در محیط مرطوب شکوفا شوند.
از سوی دیگر، کربن برای گیاهان سطح زمین حیاتی است، چون ضمن حمایت ساختاری، در حفظ آب نیز کمک می‌کند. و به همین دلیل است که گیاهان سطح زمین بیشتر کربن دارند.
'جنگل خارج از گودال دارای شدت نور بالا، تبخیر سریع آب، خاک ضعیف، دخالت بیشتر فعالیت‌های انسانی و از دست دادن آسان خاک است,' نویسندگان در مقاله تحقیقاتی ذکر کردند. آنها افزودند: 'بر اساس تجزیه و تحلیل خوشه‌ای، 64 گیاه به گیاهان دوستدار کلسیم و مقاومت بالا در برابر خشکی، گیاهان متعادل و گیاهان با تولید بالا تقسیم می‌شوند.'
یافته‌ها در مجله چینی اکولوژی گیاه منتشر شده‌اند.
