جنگ پهپادی به سبک علمی-تخیلی: ناوشکن چین ناوگان آمریکا را در شبیهسازی منهدم میکند

یک شبیهسازی چینی بهطور ادعا شدهای نشان داد که یک ناوشکن نوع ۰۵۵ و همراهیش میتوانند حملات موشکی ناوشکنهای کلاس آرلی برک را تحمل کنند. این بازی جنگی در اقیانوس آرام غربی، فقط چند صد کیلومتری شرق تایوان تنظیم شد.
در طول شبیهسازی، یک ناوشکن نوع ۰۵۵ در برابر حداقل هشت آرلی برک آزمایش شد. ناوشکن چینی تنها نبود؛ آن با وسایل مادر پهپادی بدون سرنشین همراه بود.
این وسایل مادر با ۳۲ پهپاد و ۱۴ قایق بدون سرنشین مجهز شده بودند. در طول شبیهسازی، کشتیهای آمریکایی ۳۲ موشک ضد کشتی تاماهاوک و LRASM را شلیک کردند که همه بر روی ناوشکن نوع ۰۵۵ هدفگذاری شده بودند.
بر اساس گزارشها، کشتیهای چینی توانستند تهدیدهای وارده را شناسایی کنند و اقدامات متقابل برای رهگیری آنها انجام دهند. پس از یک سری رهگیری موشکی، ناوشکن چینی و همراهش بدون هیچ آسیبی باقی ماندند.
همچنین بر اساس گزارش روزنامه صبح جنوب چین (SCMP) , کشتیها به اندازه کافی موشک برای مقابله با یک حمله دیگر نیز داشتند. این بازی توسط مرکز توسعه و طراحی کشتیهای چین (CSDDC) و دانشگاه علوم و فناوری هوازونگ بهطور مشترک برگزار شد.
بازیهای جنگی اطراف تایوان
این برای نمایش تمایلات چین برای تغییر طبیعت جنگهای دریایی با استفاده گسترده از سلاحهای بدون سرنشین طراحی شد. گزارشهای بازی نشان میدهند که چنین مبادلهای احتمالاً برای چینیها بسیار ارزانتر خواهد بود، با هزینه موشکهای صرف شده برای آمریکا بین ۱ تا ۳ میلیون دلار، بسته به نوع.
از سوی دیگر، موشکهای چین هزینهای فقط با کسری از آن دارند که بین ۴۰۰،۰۰۰ تا ۱،۰۰۰،۰۰۰ دلار است. اما، با اینکه این بازی جنگی تسریع کننده است، اما دارای برخی مشکلات جدی است.
نخستین مورد انتخاب کشتیهای آمریکایی برای بازیها است. کلاس آرلی برک با وجود قوی بودن، یک ناوشکن قدیمی است که اولین بار در دهه ۱۹۸۰ راهاندازی شد.
هر یک از این ناوشکنهای رهگیر موشکی با حداقل ۹۰ موشک مجهز شدهاند و در ضد هوایی، ضدموشکی و حملات تاکتیکی زمینی برتر هستند. آنها از بزرگترین و برجستهترین کشتیهای ناوشکن نیروی دریایی ایالات متحده هستند، با حدود هفتاد و چهار عدد در خدمت فعال.
اما نیروی دریایی در حال توسعه جایگزینی برای آرلی برک به نام DDG(X) است. این کشتیها قرار است تا قبل از سال ۲۰۳۲ به خدمت درآیند، اما جزئیات تواناییهای کشتیها understandably افشا نشدهاند.
ناوشکن نوع ۰۵۵ بسیار جدیدتر است (در سال ۲۰۱۴ راهاندازی شده) و اعتقاد بر این است که بزرگترین کلاس خود در جهان و یکی از پیشرفتهترینها است. این کلاس احتمالاً دارای قابلیت نامرئیسازی بوده و برای وظایف چند ماموریته به عنوان یک ناوشکن موشکی هدایتشده طراحی شدهاست.
نوع ۰۵۵ در برابر طوفان مقاومت میکند
مسئله بعدی طبیعت ناوگان آمریکاست. در حالی که ناوشکنهای آرلی برک میتوانند بهطور مستقل یا بهعنوان وظیفههای کوچک عمل کنند، احتمال زیادی وجود دارد که آنها به عنوان بخشی از یک گروه بزرگتر، یعنی یک گروه حمله حامل (CSG) فعالیت کنند، بهویژه اگر اقدام علیه یک نیروی رزمی پیشبینی شود.
این بهطور دراماتیکی نوع و مقیاس یک پاسخ جنبشی به چین از این دست را افزایش میدهد، احتمالاً شامل پهپادها، زیردریاییها و، البته، هواپیماها نیز خواهد بود.
به هر حال، هدف از بازی جنگی به نظر میرسد که آزمایش چیزی است که نیروی دریایی ارتش آزادیبخش خلق چین (PLA) به عنوان یک "شبکهآراسزنی کمهزینه" نام میبرد. این "شبکه" به ارتش آزادیبخش خلق امکان میدهد تا "اهداف را بهسرعت و با دقت نابود کند و در نتیجه نسبت به دشمن برتری غیرمتقارن بهدست آورد."
همچنین به نظر میرسد که این یک مقابله بسیار عمومی با برنامه پیشنهاد شده ایالات متحده به نام " تکرارشونده " برای تولید مقدار زیادی از پهپادهای ارزان و بهطور موثر غیر قابل استفاده بودن برای چنین سناریویی است. تمرکز اصلی این کار به سمت تئاتر اقیانوس آرام خواهد بود، به خصوص برای دفاع احتمالی از تایوان در صورتی که چین تصمیم به حمله به جزیره بگیرد.