دادههای جامع، حلقه مفقوده بروز نوآوری در صنعت بیمه است
مدیر توسعه کسب‌وکار ریتون شرکت فعال در حوزه فناوری‌های بیمه‌ای، بیمه‌های شخصی‌سازی شده را یکی از ظرفیت‌های اساسی در حوزه بروز نوآوری در صنعت بیمه می‌داند و معتقد است که دسترسی به دادههای جامع و قابل‌اتکا،حلقه مفقوده این زنجیره است.
به گزارش پیوست، حامد بهروز، مدیر توسعه کسب‌وکار ریتون درباره نوآوری و چالش‌های آن در صنعت بیمه در ایران می‌گوید: نوآوری و امکان ایجاد آن در صنعت بیمه چندین بعد دارد، یک سوی آن نرم‌افزار و سخت‌افزار یعنی بعد فنی و زیرساختی است که در کنار هم نوآوری را تسهیل می‌کنند. در کنار اینکه به عنوان راهکار جامع، بحث توسعه کُر اینشورنس (Core Insurance) را هم دنبال می‌‌کنیم.
بهروز توضیح می‌دهد: مبحث تحلیل داده را به عنوان یک خط کسب‌وکاری مهم در ریتون ایجاد کرده‌ایم تا بتوانیم بینش مناسبی از وضعیت موجود برای ذی‌نفعان صنعت ایجاد نموده و در کنار آن سرویس‌های مشتری محور و شخصی‌سازی شده را توسعه دهیم. سرویس‌هایی که مبتنی بر تکنولوژی و فناوری‌های روز باشند و در قالب خدمات آسان و آنلاین سطح پوشش غیرحضوری نیازهای مشتریان بیمه را افزایش دهند و قطعاً در این حوزه صنعت بیمه جای کار زیادی دارد.
طبق گفته بهروز شخصی‌سازی محصولات و خدمات بیمه باعث ترویج و تمایل بیشتر افراد با بیمه می‌شود و دیجیتالی‌سازی این محصولات هم کمک می‌کند تا افراد بدون مراجعه حضوری مراکز خدمت‌دهی بیمه بتوانند از هر نقطه و در هرساعت شبانه‌روز سرویس‌های خود را دریافت کنند. اگر همه اینها در کنار هم قرار گیرد، فضا برای فروش محصولات شخصی‌سازی شده در صنعت بیمه مهیا می‌شود که مسلما به افزایش ضریب نفوذ بیمه در کشور منتج خواهد شد.
او همچنین درباره انحصار در حوزه فناوری صنعت بیمه می‌گوید: وجود فضای رقابتی و توزیع منطقی شرکت‌های ارائه دهنده خدمات و تمرکز بر نیازهای جدید صنعت موجب تسریع و تسهیل در نوآوری است.
مدیر توسعه کسب‌وکار ریتون شرکت فعال در حوزه فناوری‌های بیمه‌ای، بیمه‌های شخصی‌سازی شده را یکی از ظرفیت‌های اساسی در حوزه بروز نوآوری در صنعت بیمه می‌داند و معتقد است که دسترسی به دادههای جامع و قابل‌اتکا،حلقه مفقوده این زنجیره است.
به گزارش پیوست، حامد بهروز، مدیر توسعه کسب‌وکار ریتون درباره نوآوری و چالش‌های آن در صنعت بیمه در ایران می‌گوید: نوآوری و امکان ایجاد آن در صنعت بیمه چندین بعد دارد، یک سوی آن نرم‌افزار و سخت‌افزار یعنی بعد فنی و زیرساختی است که در کنار هم نوآوری را تسهیل می‌کنند. بعد دیگر آن بعد انسانی و ایده برای فعالیت‌‌های نوآورانه و در اصطلاح مغزافزار است، بعد سوم و نهایی آن ارزش‌آفرینی اقتصادی است. در واقع ایده نوآورانه زمانی می‌تواند ایجاد جذابیت کند که بتواند مدل اقتصادی و سودآوری مطلوبی را هم ترسیم کند.
بهروز ادامه می‌دهد: اگر فرض را بر این بگذاریم که یک ایده نوآورانه هر سه عامل را در کنار هم داشته باشد، در نهایت حمایت صنعت بیمه را می‌طلبد که بتواند امکان بروز و ظهور پیدا کند. اما اصلی‌ترین نیازمندی و حلقه مفقوده برای بروز نوآوری، بحث داده است. ما در صنعت بیمه به دادههای جامع و قابل‌اتکا نیاز داریم که بتوانیم بر اساس این داده‌ها رفتار، نیازمندی، ذائقه بیمه‌گذار یا مشتری را شناسایی کنیم. ریتون هم به عنوان شرکت نوآور و فناور در حوزه صنعت بیمه سعی کرده این ابعاد را در خطوط کسب‌وکاری خود مد نظر قرار دهد. در کنار اینکه به عنوان راهکار جامع، بحث توسعه کُر اینشورنس (Core Insurance) را هم دنبال می‌‌کنیم.
بهروز توضیح می‌دهد: مبحث تحلیل داده را به عنوان یک خط کسب‌وکاری مهم در ریتون ایجاد کرده‌ایم تا بتوانیم بینش مناسبی از وضعیت موجود برای ذی‌نفعان صنعت ایجاد نموده و در کنار آن سرویس‌های مشتری محور و شخصی‌سازی شده را توسعه دهیم. سرویس‌هایی که مبتنی بر تکنولوژی و فناوری‌های روز باشند و در قالب خدمات آسان و آنلاین سطح پوشش غیرحضوری نیازهای مشتریان بیمه را افزایش دهند و قطعاً در این حوزه صنعت بیمه جای کار زیادی دارد.
طبق گفته بهروز شخصی‌سازی محصولات و خدمات بیمه باعث ترویج و تمایل بیشتر افراد با بیمه می‌شود و دیجیتالی‌سازی این محصولات هم کمک می‌کند تا افراد بدون مراجعه حضوری مراکز خدمت‌دهی بیمه بتوانند از هر نقطه و در هرساعت شبانه‌روز سرویس‌های خود را دریافت کنند. او در این باره توضیح می‌دهد: ما باید بتوانیم محصولاتی را عرضه کنیم که محصولی مبتنی بر نیاز بیمه‌گذاران باشد. اما در تمام این مسائل یک بعد فناوری و بعد دیگر زیرساخت رگولاتوری و بیمه مرکزی است. ما حالا در صنعت بیمه، رشته‌محور هستیم و رشته‌های بیمه به عنوان خدمات شناخته می‌شوند و زیرساخت فعلی اجازه نمی‌دهد که یک محصول سفارشی و شخصی‌سازی شده در قالب یک بیمه‌نامه صادر شود. برای این کار باید بیمه‌نامه‌های مختلفی صادر شود که پوشش‌های مختلف را در اختیار بیمه‌گذاران قرار دهد. در صورتی که زیرساخت رگولاتوری و بیمه‌گری باید به سمتی برود که از امکان تعریف پوشش‌های مختلف بیمه‌ای در قالب یک محصول سفارشی پشتیبانی کند. ثابت بودن و مشخص بودن رشته‌های بیمه‌ای و کم بودن انعطاف چالش اصلی این مسیر است.
بهروز درباره راهکار این چالش می‌گوید: از سمت رگولاتور به بازنگری آیین‌نامه‌ها و چارچوب‌های حوزه رگولاتوری نیاز داریم. آن هم با حضور و کمک شرکت‌های فناور و افراد خلاق صنعت بیمه، در واقع باید به تدریج تمرین کنیم فراتر از چارچوبی که حالا در آن هستیم، سرویس ارائه کنیم. بعد دوم همراهی شرکت‌های بیمه‌گر به عنوان متولی صدور این بیمه‌نامه‌ها هستند. خبرگان صنعت بیمه باید در کنار شرکت‌های فناور قرار بگیرند، ایده را پروش داده تبدیل به محصول کنند و از عرضه آن حمایت کنند. شرکت‌های فناور از بعد فنی و زیرساختی تمام توان خود را به‌کار گیرند و شرکت‌های بیمه نیز به‌عنوان متولی و ذینفع اصلی این موضوع بایستی در این حوزه سرمایه‌گذاری کنند. اگر همه اینها در کنار هم قرار گیرد، فضا برای فروش محصولات شخصی‌سازی شده در صنعت بیمه مهیا می‌شود که مسلما به افزایش ضریب نفوذ بیمه در کشور منتج خواهد شد.
او همچنین درباره انحصار در حوزه فناوری صنعت بیمه می‌گوید: وجود فضای رقابتی و توزیع منطقی شرکت‌های ارائه دهنده خدمات و تمرکز بر نیازهای جدید صنعت موجب تسریع و تسهیل در نوآوری است. طبیعی است که تعدد شرکت‌های سرویس‌گیرنده امکان انجام کارهای جدید را از شرکت‌های فناور می‌گیرد و فضای فناوری صنعت را درگیر روزمرگی و رفع نیازهای جاری می‌کند و منجر به ایجاد یک فضای ساکن و راکد می‌شود. شرکت‌های بیمه نیز باید حاشیه امن خود را کنار بگذارند و وارد فضاهای جدید شوند و از این موضوع حمایت کنند.
