دانشمندان ارتباط 'هورمون عشق' با تغییرات فشار خون در هنگام هیپوکسی را کشف کردند
دانشمندان بر این باورند که دو ماده شیمیایی تولید شده توسط مغز، از جمله هورمون عشق، اکسی‌توسین، معمولاً نقش کلیدی در افزایش فشار خون دارند. این مسئله پس از دوره‌های مکرر از سطوح کم اکسیژن اتفاق می‌افتد.
آنها همچنین معتقدند که کم‌خوابی بیشتر با بیماری‌هایی مرتبط است که خطرات مرتبط با قلب را دارند.
اکنون، یک مطالعه اخیر اثبات کرده است که مواد شیمیایی مغز نقش حیاتی در این واکنش زنجیره‌ای دارند که می‌تواند به درمان‌های جدید کمک کند.
دانشمندان نقش ساقه مغز در کنترل فشار خون از طریق نورو‌هورمون‌های کلیدی را بررسی می‌کنند
دانشمندان دو ماده شیمیایی را کشف کرده‌اند که توسط مغز تولید می‌شوند و می‌توانند فشار خون را تحت تأثیر قرار دهند. در میان این مواد، اکسی‌توسین که به نقشی حیاتی در تأثیر بر فشار خون، پیوستگی و ارتباط اجتماعی مشهور است.
از سوی دیگر، هورمون کورتی‌کوتروپین (CRH) نقش مهمی در واکنش به استرس، تأثیر بر رفتار و همچنین التهاب دارد.
این مطالعه که در مجله فیزیولوژی منتشر شده است، به بررسی نقش این دو نورو‌هورمون در تأثیر بر ساقه مغز که ساختاری در پایین مغز است و وظایفی مانند کنترل فشار خون را بر عهده دارد، پرداخته است. آنها معتقدند که بیمارانی که دچار کم‌خوابی هستند، در حین تنفس قطع می‌شوند، و این باعث می‌شود بدن از اکسیژن محروم شود. این وضعیت بدن را در حالت هیپوکسی، یا سطوح پایین اکسیژن، قرار می‌دهد.
دکتر دیوید کلاین، استاد دانشگاه میسوری در کالج پزشکی دامپزشکی که این مطالعه را نظارت کرده است، معتقد است که وقتی بدن دچار کمبود اکسیژن می‌شود، حالتی به نام هیپوکسی باعث می‌شود یک واکنش رفلکس ایجاد شود که ما می‌خواهیم تنفس را افزایش دهیم، که سطح اکسیژن ما را برمی‌گرداند.
او به Live Science گفت: «این همچنین باعث یک واکنش رفلکس برای افزایش فشار خون ما می‌شود تا خون اکسیژن‌دار به جایی که نیاز دارد، برود.»
مطالعه نقش مواد شیمیایی مغز در فشار خون در شرایط اکسیژن پایین را فاش می‌کند
این یک واقعیت معروف است که اکسی‌توسین و CRH هر دو می‌توانند به تغییر فشار خون کمک کنند. ویژگی‌های منحصر به فرد آنها محققان را به انجام آزمایشات با موش‌های آزمایشگاهی ترغیب کرد. آنها موش‌ها را به دو گروه تقسیم کردند – یکی در سطوح عادی اکسیژن نگهداری شد، در حالی که دیگری در شرایط کم‌اکسیژن قرار گرفت.
آنها آزمایش را به مدت 10 روز انجام دادند و بعد از آن، دانشمندان نمونه‌هایی از ساقه مغز موش‌ها جمع‌آوری کردند. دانشمندان همچنین می‌خواستند فعالیت‌های نورونی آنها را با استفاده از تکنیک‌های مختلف تحلیل کنند.
مشخص شد که هر دوی این مواد شیمیایی تأثیر زیادی بر فعالیت ساقه مغز موش‌های هیپوکسی داشتند. این در مقایسه با موش‌هایی بود که در سطوح عادی اکسیژن نگهداری شده بودند. این‌گونه بود که افزایش در ترشح مواد شیمیایی از PVN یافت شد. آنها همچنین افزایش در تعداد گیرنده‌ها را یافتند هنگامی‌که به ساقه مغز متصل شد.
بر اساس این یافته‌ها، کلاین کشف کرد که بعد از دوره‌های هیپوکسی، ترشح مواد شیمیایی افزایش می‌یابد و فشار خون نیز بالاتر می‌رود. آنها همچنین مناطقی را که مواد شیمیایی اثر افزایش دهنده‌ای داشتند، فاش کردند.
کلاین گفت: «من فکر می‌کنم همه این تحقیقات پایه واقعاً ما را به مسیرهای جدیدی هدایت خواهد کرد که می‌تواند توسط پزشکان و شرکت‌های داروسازی مورد استفاده قرار گیرد.» اما او همچنین توصیه کرد که هنوز راه طولانی‌ای برای ترکیب یافته‌های آنها به یک روش درمانی برای بیماران انسانی وجود دارد.
