زیردریایی‌های چین اکنون قادر به شناسایی هواپیماهای بلندپرواز با رادار قدرتمند عمق دریا هستند
پژوهشگران چینی ادعا دارند که حسگر زیرآبی جدیدی توسعه داده و آزمایش کرده‌اند که قادر است هواپیماها را از فاصله‌های زیادی شناسایی کند. اگر این گزارشات درست باشند، این فناوری جدید می‌تواند برای نیروی دریایی ارتش آزادی‌بخش خلق چین، به ویژه ناوگان زیردریایی‌هایش، یک دارایی ارزشمند محسوب شود.
بر اساس گزارش‌ها، رادار جدید شامل آرایه حسگر صوتی خاصی است که می‌تواند در عمق ۳,۲۸۰ فوت (۱,۰۰۰ متر) مستقر شود. هنگام آزمایش، این حسگرها می‌توانستند هواپیماهای ورودی را در ارتفاع ۵,۰۰۰ متر شناسایی و پیگیری کنند.
اینچنین فناوری می‌تواند بقای زیردریایی‌ها را در مواجهه با هواپیماهای ضد زیردریایی به طرز چشمگیری بهبود بخشد. این هواپیماها اغلب حسگرهای پیشرفته‌ای برای شناسایی زیردریایی‌های مخفی شده، تعقیب و از بین بردن آنها با تورپیدوها یا بمب‌های عمق‌دار دارند.
حسگرهای صوتی زیردریایی می‌توانند به زیردریایی‌ها در شناسایی تهدیدات ورودی کمک کنند، و حتی ممکن است به آنها این امکان را بدهند که به تهدیدات با شلیک موشک‌های دریا به هوا پاسخ دهند و آنها را خنثی کنند. اما، چنین فناوری به مدت طولانی غیرعملی در نظر گرفته می‌شد زیرا امواج صوتی به تمایل دارند که از سطح دریا منعکس شوند و فقط بخشی جزئی به ستون آب نفوذ می‌کند.
کمک به زیردریایی‌ها برای مقابله
اما مشکلات به اینجا ختم نمی‌شوند. حتی اگر امواج صوتی بتوانند از آب عبور کنند، اغلب هنگام عبور از لایه‌های آب تغییر شکل می‌دهند، به‌ویژه زمانی که تغییرات دما، چگالی و شوری وجود دارد، چه رسد به جریانات اقیانوسی و گرداب‌ها.
با این حال، South China Morning Post (SCMP) گزارش می‌دهد که دانشمندان چینی پس از دهه‌ها تحقیق و توسعه بر این چالش‌ها غلبه کرده‌اند. آرایه حسگر جدید برای تشخیص اهداف پرواز کم‌ارتفاع در آب‌های کم‌عمق قابل‌اعتماد است.
با وجود این دستاورد چشمگیر، تیم دریافت که استفاده از این فناوری، استقرار عمیق یا تشخیص هدف از ارتفاعات بالا، همچنان غیرممکن است.
پیش از توسعه، تیم موسسه آکوستیک آکادمی علوم چین بر این باور بودند که بخشی از امواج صوتی تولید شده توسط هواپیماهای با پرواز کم ارتفاع به بستر دریا برخورد کرده، به سطح دریا بازتاب می‌شوند و سپس دوباره باز می‌گردند.
این باور داشتند که حتی می‌تواند مسافت‌های نسبتاً طولانی را طی کند. اگر این سیگنال‌ها قابل دریافت باشند، می‌توانند برای تعیین سرعت و سمت اهداف هوایی مورد استفاده قرار گیرند. این ایده‌ای ساده روی کاغذ بود که اثبات آن بسیار چالش برانگیز بود.
کارهای بیشتری باید انجام شود
طبق گزارش SCMP ، آزمایش، مشکل سیگنال‌های غلطی را نشان داد که به طور چشمگیری از کارآیی آن کاست. با این حال، آزمایش‌های گسترده و پالایش سرانجام در سال ۲۰۲۲ نتیجه داد.
این آزمایش هواپیماهایی را که به فاصله ۱۰.۵ مایل (۱۷ کیلومتر) از رادار عمق دریا نزدیک شدند شناسایی کرد؛ ردیاب موقعیت تقریبی هدف را در عرض چند ثانیه به دست آورد، با حاشیه خطایی کمتر از ۰.۶ مایل (۱ کیلومتر).
این فناوری تحت پوشش قرار نگرفت تا کنون، و این فناوری بسیار محرمانه در این ماه در یک مقاله علمی در ژورنال چینی Acta Acustica منتشر شد. با وجود موفقیت‌ها، تیم اشاره می‌کند که داده‌های حاصل دارای نقص‌های بزرگی همچون دامنه تشخیص نسبتاً کوتاه کمتر از ۱۲.۴ مایل (۲۰ کیلومتر) هستند.
این فناوری همچنین قادر به تشخیص هواپیماهای در حال پرواز مستقیم در بالای سر نیست. تیم در حال حاضر در تلاش برای غلبه بر این مشکلات است، اما هیچ اطلاعات به‌روزی در مقاله فاش نشده‌است.
