سربازان فوق هوشمند مجهز به هوش مصنوعی ارتش آمریکا چه معنایی برای دشمنان دارند
ایده سربازان فوق بشری مجهز به اسکلت‌های خارجی با تکنولوژی پیشرفته — یادآور مرد آهنین یا ستاره سربازان — از مدت‌ها پیش ذهن استراتژیست‌های نظامی و نویسندگان علمی-تخیلی را به خود مشغول کرده است.
ارتش ایالات متحده برای چندین دهه در پی تجهیز نیروهای ویژه خود به زره‌های پیشرفته‌تری بوده که محافظت و مزایای تاکتیکی بیشتری را فراهم می‌کند. اما اکنون، این رویای قدیمی از «لباس‌های مرد آهنین» به چیزی عملی‌تر تکامل یافته است: استفاده از هوش مصنوعی برای کمک‌های تاکتیکی.
فرماندهی عملیات ویژه آمریکا (SOCOM) چندین سال پیش تمرکز خود را به توسعه اپراتورهای فرابشری (HEO) منتقل کرد. این سرباز نسل بعدی از هوش مصنوعی پیشرفته در میدان نبرد برای تصمیم‌گیری سریعتری، حرکت بهتر و پیشی گرفتن از رقبای خود استفاده می‌کند. این تحول نشان‌دهنده تغییری عمده در استراتژی نظامی مدرن است، جایی که تسلط اطلاعات بیش از نیروی بدنی اهمیت دارد.
از زره‌ها تا الگوریتم‌ها: تغییر در تفکر نظامی
در سال ۲۰۱۳، SOCOM پروژه لباس اپراتور سبک حمله تاکتیکی (TALOS) را راه‌اندازی کرد. هدف آن ایجاد زره‌هایی بود که بتوانند در برابر آتش‌سلاح‌های کوچک مقاومت کنند، خستگی را کاهش دهند و عملکرد رزمی را بهبود بخشند. این ابتکار پس از از دست دادن یک اپراتور نیروی ویژه نیروی دریایی آمریکا در جریان عملیاتی برای آزادسازی گروگان‌ها در افغانستان آغاز شد.
علیرغم تلاش فراوان، TALOS نتوانست سیستم‌های پیچیده خود را به یک لباس عملی تبدیل کند و برنامه در سال ۲۰۱۹ متوقف شد. با این حال، درس‌های آموخته شده راه را برای اپراتور فرابشری (HEO) هموار کرد.
به جای تمرکز بر نیروی بدنی، HEO بر پردازش داده‌های لحظه‌ای و آگاهی میدان نبرد تأکید دارد، به سربازان این امکان را می‌دهد تا رقبای خود را پیش ببرند. به گفته مقامات SOCOM، هدف ارائه «اطلاعات صحیح به شخص صحیح در زمان صحیح» است.
قدرت HEO: هوشمندتر، نه قوی‌تر
HEO آینده‌ای را نشان می‌دهد که در آن توانایی شناختی، نه نیروی بدنی، موفقیت میدان نبرد را تعریف می‌کند. در جنگ لحظه‌ای، سیستم‌های هوش مصنوعی محیط را تحلیل کرده و داده‌های عملی را به سربازان ارائه می‌دهند و به آنان مزیت حیاتی می‌دهند.
فکر کنید از آن مانند ابزار UAV در بازی‌هایی مانند Call of Duty: Warzone باشد که به بازیکنان اطلاعاتی درباره موقعیت‌های دشمن ارائه می‌دهد و به تصمیمات تاکتیکی هوشمندانه‌تری منجر می‌شود. سیستم HEO به دنبال ارائه مزیت مشابهی در جنگ واقعی است.
تصور کنید یک اپراتور در حال اسکن یک منطقه شلوغ است که با استفاده از هوش مصنوعی بین فعالیت‌های محلی عادی و تهدیدات احتمالی تفاوت قائل شود. به جای تکیه بر تصورات درونی، هوش مصنوعی بینشی‌هایی فراهم می‌کند که به سربازان کمک می‌کند تصمیمات سریع‌تر و اطلاعاتی بگیرند. در حالی که هوش مصنوعی جایگزین یار باوفای یک سرباز (مانند یک سگ باوفا) نمی‌شود، به سرعت به همراه ضروری آنان در میدان نبرد تبدیل شده است.
حلقه OODA و تسلط شناختی
حلقه OODA — مشاهده، جهت‌دهی، تصمیم‌گیری و عمل — توسط سرهنگ نیروی هوایی جان بوید بر اساس تجربیات خود در جنگ‌های هوایی کره‌آی توسعه یافت. این مدل بازخورد نشان می‌دهد که موفقیت در میدان نبرد به سرعت و دقت تصمیم‌گیری بستگی دارد.
HEO قصد دارد این روند را با استفاده از هوش مصنوعی برای کمک به سربازان در مشاهده و واکنش سریع‌تر از دشمنان خود، بهبود بخشد، و به اصطلاح «تسلط شناختی» را به دست آورد.
با برخورداری از اطلاعات بهتر، سربازان می‌توانند اقدامات دشمنان را پیش‌بینی کنند، با سرعت بیشتری پاسخ دهند و همیشه یک قدم جلوتر باشند. در واقع، HEO میدان نبرد را به یک بازی شطرنج لحظه‌ای تبدیل کرده است، جایی که تصمیمات هوشمندانه جنگ‌ها را می‌برد.
فناوری‌های کلیدی که HEO را قدرت می‌بخشند
برای تبدیل این چشم‌انداز به واقعیت، SOCOM به فناوری‌های پیشرفته متکی است:
- محاسبات مرزی : سربازان به سیستم‌های قابل حمل نیاز دارند که حتی در مکان‌های دورافتاده داده‌ها را پردازش کنند. محاسبات مرزی تحلیل لحظه‌ای را بدون وابستگی به شبکه‌های خارجی ممکن می‌سازد و از بینش‌های سریع و عملیاتی اطمینان حاصل می‌کند.
- حسگرهای پیشرفته : HEO به حسگرهایی وابسته است که همه چیز را از شرایط محیطی تا داده‌های بیومتریک مانند ضربان قلب و تشخیص چهره تشخیص دهند. این حسگرها اطلاعات مهمی را برای تحلیل هوش مصنوعی جمع‌آوری می‌کنند.
- ترجمه زبان : سیستم HEO شامل یک ابزار ترجمه به نام دستیار ترجمه هوشمند همه‌جانبه (VITA) است که زبان‌های خارجی را در لحظه، حتی از ورودی‌های تصویری مانند گرافیتی، ترجمه می‌کند و به سربازان امکان می‌دهد به‌طور یکپارچه محیط‌های مختلف را کاوش کنند.
- ارتباطات فراسوی دید خطی (BLoS) : در شرایط شلوغ که اتصالات ماهواره‌ای ممکن است شکست بخورند، این سیستم به سربازان امکان می‌دهد که متصل بمانند و ارتباطات را حتی زمانی که شبکه‌های سنتی به خطر می‌افتند، حفظ کنند.
منطقه خاکستری: جایی که HEO عمل خواهد کرد
جالب اینجاست که توانایی‌های HEO فراتر از جنگ‌های متعارف هستند. مقامات SOCOM بر این باورند که استفاده بعدی بزرگ از HEO در «منطقه خاکستری» خواهد بود — فضایی بین صلح و جنگ، که نیازی به مبارزه مستقیم همیشه نیست. در این موقعیت‌ها، سربازان از فناوری HEO برای مخلوط شدن با جمعیت محلی، جمع‌آوری اطلاعات با ارزش، و حفاظت از غیرنظامیان استفاده می‌کنند، همه در حالی که کم‌نویسی پروفایل را حفظ می‌کنند.
این توانایی برای عمل در محیط‌های مبهم می‌تواند HEO را برای مأموریت‌های آینده که در آن دقت و جمع‌آوری اطلاعات از برخورد فیزیکی مهم‌تر است، حیاتی کند.
چالش‌های پیش رو: آیا HEO موفق خواهد بود؟
در حالی که وعده HEO هیجان‌انگیز است، توسعه آن با چالش‌های قابل توجهی همراه است. ایجاد یک سیستم سبک‌وزن که بتواند مقدار زیادی داده را به‌سرعت پردازش کند کار آسانی نیست. همچنین نگرانی‌هایی درباره اینکه آیا سربازان می‌توانند با فناوری سازگار شوند یا خیر — به‌ویژه اگر آن پیچیده یا حواس‌پرت‌کننده شود.
همان‌طور که نویسنده رابرت ای. هاینلاین در ستاره سربازان نوشت، «اگر پای گل‌آلود را با بسیاری از ابزارهایی بار کنید که باید آنها را زیر نظر داشته باشد، کسی که به‌طور ساده‌تری مجهز است — مثلاً با یک تبر سنگی — ممکن است به او نزدیک شود و سرش را خرد کند در حالی که او مشغول خواندن یک ورنیر است.» این احساس تنبیهی نشان‌دهنده تعادلی است که ارتش باید بین پیشرفت تکنولوژیکی و سادگی حفظ کند.
با این حال، حتی اگر فقط برخی از این فناوری‌ها به مرحله اعزام برسند، وعده بالا بردن قابلیت‌های نظامی به ارتفاعات جدید را می‌دهند.
