سوابق فسیلی نشان‌دهنده‌ی رقابت تسلیحاتی شکارچی و طعمه ۵۱۷ میلیون ساله است
پژوهشگران قدیمی‌ترین نمونه شناخته شده از رقابت تسلیحاتی شکارچی و طعمه را بر اساس مطالعه فسیل‌های قدیمی کشف کرده‌اند.
این رابطه قدیمی شکارچی و طعمه ۵۱۷ میلیون سال پیش در اقیانوسی که زمانی منطقه استرالیا جنوبی را پوشش می‌داده رخ داده است.
طعمه یک حیوان کوچک صدفی بوده که از بستگان دور بریوپودهای امروزی به شمار می‌رفته. این حیوان ساده در یک بازی مرگبار شکار و گریختن با یک شکارچی حیله‌گر یعنی نرم‌تن یا کرم نرم‌بدن گیر افتاده بود.
با تکامل توانایی شکارچی در سوراخ کردن پوسته Lapworthella، طعمه نیز با تکامل زره‌های ضخیم‌تر و قوی‌تر پاسخ داد.
بر اساس پژوهشگران موزه تاریخ طبیعی آمریکا، این مطالعه نخستین شاهد قطعی از وقوع رقابت تسلیحاتی تکاملی در دوران کامبرین را ارائه می‌دهد.
راسل بیکنل، محقق پسادکتور در بخش پالئونتولوژی موزه و نویسنده اصلی مطالعه گفت: «تعاملات شکارچی و طعمه اغلب به عنوان یک نیروی محرک اصلی انفجار کامبرین تلقی می‌شوند، خصوصاً در ارتباط با افزایش سریع در تنوع و فراوانی ارگانیسم‌های زیستی-معدنی در این زمان. با این حال، شواهد تجربی کمی وجود داشته که نشان دهد طعمه به طور مستقیم به شکار واکنش نشان داده است و بالعکس.»
رقابت تسلیحاتی تکاملی
رقابت تسلیحاتی تکاملی مانند یک رقابت مستمر بین دو گونه است، که هر کدام به طور پیوسته تکامل می‌یابند تا بر دیگری فائق آیند.
برای مثال، یک شکارچی ممکن است یک تکنیک شکار جدید، مانند پنجه‌های تیزتر یا سرعت بیشتر را توسعه دهد. برای بقاء، گونه طعمه اقدام به توسعه ضد تدابیر مانند صدف‌های قوی‌تر می‌کند. شکارچی، که اکنون دچار نقص شده، پاسخ می‌دهد با تکامل بیشتر برای حفظ مزیت شکارچیانه خود.
این چرخه تطبیق و مقابله تطابق به صورت بی‌پایان ادامه می‌یابد، و هر دو شکارچی و طعمه را به تکامل مداوم وادار می‌کند.
پژوهشگران مجموعه بزرگی از صدف‌های فسیلی متعلق به یک حیوان اوایل کامبرین به نام Lapworthella fasciculata را بررسی کردند. این صدف‌ها بسیار کوچک هستند—کمی بزرگتر از یک دانه شن یا برخی کوچکتر از یک دانه سیب. این صدف‌های فسیلی شده از تشکیل مرنمرنا، کوه‌های فلندرز در استرالیا جنوبی به دست آمده‌اند.
این صدف‌ها سوراخ‌هایی نشان دادند که به شدت نشان دادند که مورد حمله یک شکارچی قرار گرفته‌اند. پژوهشگران فرض کردند که این شکارچی به احتمال زیاد یک حیوان نرم‌بدن، مانند یک نرم‌تن یا کرم، قادر به سوراخ کردن صدف‌ها بوده است.
طعمه صدف‌های ضخیم‌تری در طول زمان تکامل یافت
این رقابت تسلیحاتی تکاملی هر دو گونه را به دستاوردهای چشمگیر تطبیق واداشت.
پژوهشگران صدف‌های فسیلی Lapworthella fasciculata را به‌واسطه سن زمین‌شناسی آن‌ها تحلیل کردند. آن‌ها یک الگوی مهم و بحرانی مشاهده کردند: با افزایش تعداد صدف‌هایی که سوراخ‌هایی که توسط شکارچی ایجاد شده بود، ضخامت دیواره‌های صدف نیز به طور قابل‌توجهی ظرف مدت زمان کوتاهی افزایش یافت.
این الگو به شدت نشان داد که یک رقابت تسلیحاتی تکاملی در جریان بوده است. L. fasciculata به فشار شکارچی با تکامل صدف‌های ضخیم‌تر برای حفاظت بهتر واکنش داد.
در پاسخ، شکارچی به احتمال زیاد مکانیزم‌های قوی‌تری توسعه داد که ممکن است ساختارهای سوراخ‌کننده قوی‌تری باشد،
«این سابقه تکاملی بسیار مهم، برای نخستین بار نشان می‌دهد که شکار در نقش اساسی در انتشار اکوسیستم‌های اوایل حیوانی بازی کرده و سرعت سریع این تغییرات فنوتیپی که در طول انفجار کامبرین رخ داد را نشان می‌دهد»، بیکنل در بیانیه مطبوعاتی گفت.
این مطالعه شامل پژوهشگرانی از دانشگاه نیوانگلند و دانشگاه مک‌کواریه است.
یافته‌ها در مجله Current Biology. منتشر شده است.
