تکنولوژی

وویجر 1 زنده است: فضاپیمای ناسا ۱۵ میلیارد مایل دورتر از زمین بیدار می‌شود

فضاپیمای وویجر 1 که در حال کاوش در فضای بین‌ستاره‌ای است، پس از یک وقفه کوتاه دوباره با زمین ارتباط برقرار کرد. این فضاپیما در تاریخ ۱۶ اکتبر به‌طور غیرمنتظره‌ای سیستم حفاظت از خطا را فعال کرد و ارتباط را مختل نمود. تیم مأموریت ناسا با تحلیل داده‌های تله‌متری تلاش کردند ارتباط را بازسازی کنند. پس از یک خاموشی غیرمنتظره، تصمیم گرفته شد که فرستنده S-band، که بیش از چهار دهه استفاده نشده بود، فعال شود. تمرکز اصلی بر روی جمع‌آوری داده‌های حیاتی برای شناسایی دلیل مشکل فعلی و بازگرداندن وویجر 1 به حالت عملیاتی معمول است.

وویجر 1 در حال کاوش عمیق در فضای بین‌ستاره‌ای است. اما اخیرا این فضاپیمای قدیمی با چالشی خاموش مواجه شد.

پس از یک سکوت کوتاه، این فضاپیمای دوردست در تاریخ ۲۴ اکتبر دوباره با زمین ارتباط برقرار کرد.

در تاریخ ۱۶ اکتبر، سیستم حفاظت از خطای وویجر 1 فعال شد، که یک اقدام ایمنی برای حفظ توان محدود فضاپیما طراحی شده است. این عمل غیرمنتظره باعث ایجاد اختلال در ارتباط شد و تیم مأموریت را در مورد وضعیت آن نامطمئن گذاشت.

طبق گفته ناسا، یکی از فرستنده‌های رادیویی فضاپیما دچار نقص فنی شده و مهندسان در حال بررسی علت آن هستند. فرستنده توسط سیستم حفاظت از خطای فضاپیما به‌طور خودکار غیرفعال شد.

سیستم خودکار فضاپیما با خاموش کردن سیستم‌های غیرضروری از خودش محافظت می‌کند.

خاموشی غیرمنتظره

تیم پرواز در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا به‌سرعت به کار افتاد و داده‌های تله‌متری را تجزیه و تحلیل کرده و استراتژی برای بازسازی ارتباط ابداع کردند.

تیم پرواز دستورات را از طریق شبکه فضای عمیق به وویجر 1 ارسال کرده و به واکنش این فضاپیما تجزیه و تحلیل کردند.

این ارتباط رفت و برگشتی تقریبا دو روز طول می‌کشد. یک سیگنال به‌تنهایی ۱۵ میلیارد مایل (۲۴ میلیارد کیلومتر) از زمین حرکت می‌کند و تقریبا ۲۳ ساعت طول می‌کشد تا به وویجر 1 برسد و ۲۳ ساعت دیگر برای بازگشت.

در تاریخ ۱۶ اکتبر، یک دستور معمولی منجر به خاموشی غیرمنتظره سیستم‌های فضاپیما شد. قرار بود یکی از بخاری‌های فضاپیما فعال شود.

وبلاگ ناسا اشاره کرد: "در حالی که وویجر 1 باید قدرت کافی برای راه‌اندازی بخاری داشته باشد، این دستور سیستم حفاظت از خطا را تحریک کرد. تیم زمانی از این مشکل مطلع شد که شبکه فضایی عمیق نتوانست سیگنال وویجر 1 را در تاریخ ۱۸ اکتبر تشخیص دهد."

فضاپیما معمولا از طریق فرستنده رادیویی باند X با زمین ارتباط برقرار می‌کند.

سیستم حفاظت از خطا نرخ انتقال داده فرستنده باند X را کاهش داد تا توان را حفظ کند. این تغییر در نرخ داده سیگنال خاص باند X را که شبکه فضایی عمیق برای دریافت تنظیم کرده بود، تغییر داد و یافتن سیگنال وویجر 1 را دشوار کرد.

همانطور که اعلام شده بود، "مهندسان در همان روز سیگنال را پیدا کردند و وویجر 1 به نظر می‌رسید که در حالت پایدار است زیرا تیم شروع به تحقیق در مورد آنچه اتفاق افتاده کرده‌اند."

فعال‌سازی باند S در وویجر 1

با این حال، مشکل در آنجا متوقف نشد. وویجر 1 در تاریخ ۱۹ اکتبر دوباره خاموش شد .

پرواز تیم معتقد بود که سیستم حفاظت از خطا دو بار دیگر فعال شده و فرستنده باند X را کاملاً غیرفعال کرده است.

یک تصمیم حیاتی گرفته شد: که به فرستنده باند S، سیستمی پشتیبان که بیش از چهار دهه استفاده نشده بود، تغییر یابد.

این فرستنده باند S با توان کمتری عمل می‌کند و سیگنال بسیار ضعیف‌تری منتشر می‌کند.

با وجود چالش‌های فاصله و سیگنال ضعیف‌تر، شبکه فضایی عمیق به‌خوبی سیگنال باند S را شناسایی کرد.

تمرکز اصلی اکنون بر روی جمع‌آوری داده‌های حیاتی برای شناسایی علت اصلی فعال‌سازی سیستم حفاظت از خطا و بازگرداندن وویجر 1 به حالت عملیات معمولی است.

وویجر 1 و 2 تنها فضاپیماهایی هستند که در حال اکتشاف فضای بین‌ستاره‌ای هستند. با افزایش سن فضاپیما، نرخ خرابی و ناهنجاری‌های اجزا نیز افزایش می‌یابد.

باید توجه داشت که وویجر 1 امسال چندین بار با مشکلات ارتباطی مواجه شده است.

توسط
Interesting Engineering
منبع
Interesting Engineering
نمایش بیشتر

اخبار مرتبط

بازگشت به بالا