کشف نیش کروکودیل نادر بر روی پتروسور جوان ۷۶ میلیون ساله
فسیل یک خزنده پرنده جوان شواهد غیرقابل انکار از یک برخورد مرگبار را نشان میدهد.
یک موجود کروکودیلمانند که در آبهای باستانی کمین کرده بود، دندانهایش را در این نوزاد بیدفاع فرو کرده است که حدود ۷۶ میلیون سال پیش زندگی میکرد.
این میتواند نشان دهد که حیوانات در جهان باستان چگونه شکار میشدند و شکار میکردند.
تیمی بینالمللی از دیرینشناسان مهره گردن این فسیل که در پارک استانی دایناسور، آلبرتا، کانادا کشف شد را تحلیل کردند.
در این مطالعه، محققانی از موزه سلطنتی تایلر دیرینشناسی (کانادا)، دانشگاه ردینگ (بریتانیا) و دانشگاه نیو انگلند (استرالیا) شرکت داشتند.
علامتهای دایرهای روی استخوان
پتروسورها خزندگان پرندهای بودند که از اواخر تریاس تا انتهای دوره کرتاسه در آسمان پرواز میکردند.
پتروسورها اولین مهرهدارانی بودند که پرواز نیرویی را تکامل دادند. فسیلهای آنها در سراسر جهان یافته شدهاند، که اطلاعات کلیدی درباره تکامل و رفتار آنها ارائه دادهاند.
در این مطالعه جدید، محققان مهرههای پتروسور جوان را بررسی کردند.
مهرههای فسیل شده متعلق به پتروسور جوانی از گونه آزدارکید، بهخصوص گونه کریودراکون بوریاس بود. پتروسور جوان احتمالاً بالهایش حدود ۲ متر گسترده بودهاند.
اما به عنوان یک نوزاد، او در مقابل خطرات دنیای ماقبل تاریخ آسیبپذیر بود.
پتروسور کریودراکون بوریاس بالغ بود و اندازههای چشمگیری با گسترش بال تا ۱۰ متر داشت. این امر آنها را به اندازه زرافهها تبدیل میکرد وقتی که روی زمین میایستادند.
در طول بررسی، یک علامت دایرهای خاص به قطر چهار میلیمتر در استخوان پیدا شد. محققان تقریباً مطمئن هستند که این علامتها توسط نیش یک کروک قدیمی بجا مانده است.
کشف نیش بر روی استخوان پتروسور اطلاعات ارزشمندی درباره چگونگی تعامل شکارچیان و طعمهها با یکدیگر در آن اکوسیستم باستانی در دوره کرتاسه ارائه میدهد.
"نیشها به مستندسازی تعاملات گونهها از این دوره کمک میکنند. ما نمیتوانیم بگوییم که پتروسور زنده یا مرده بود وقتی که گزیده شد ولی نمونه نشان میدهد که کروکودیلیانها به صورت گاهبهگاه بر روی پتروسورهای جوان، شکار یا مردار بهره میجستند در آلبرتای ماقبل تاریخ بیش از ۷۰ میلیون سال پیش." – دکتر برایان پیکلز، نویسنده همکاری از دانشگاه ردینگ.
دایناسورها در دوره کرتاسه در متنوعترین حالت خود بودند. مثالهای معروف شامل تیرانوسوروس رکس ، تراسروپ و ولسیراپتور بودند.
استفاده از تکنیکهای پیشرفته
با این حال، یافتن شواهد مستقیم از شکار در رکورد فسیلی نادر است زیرا حفظ بافت نرم (مانند پوست یا نشان نیش) نادر است.
"استخوانهای پتروسور بسیار ظریف هستند – بنابراین یافتن فسیلهایی که در آن حیوان دیگری به وضوح گاز گرفته است، بسیار نادر است. این نمونه که جوان است، آن را حتی نادرتر میکند." – دکتر کالب براون، نویسنده اصلی از موزه سلطنتی تایلر دیرینشناسی، در نشریه خبری.
محققان از تکنیکهای پیشرفته استفاده کردند تا اطمینان حاصل کنند که نشان نیش واقعی است. آنها استخوان را با جزئیات با استفاده از اسکنهای میکرو CT بررسی کردند و آن را با دیگر استخوانهای پتروسور مقایسه کردند.
تحلیل جامع به آنها کمک کرد تا احتمال پوسیدگی در طی فرآیند فسیلسازی یا حفاری را رد کنند و تأیید کردند که این نشان به واقع توسط یک حیوان دیگر گذاشته شده است.
این تأیید یک کشف بزرگ برای دیرینشناسی به شمار میآید.
جالب است که این اولین شواهد از شکار پتروسورهای باستانی به دست کروکودیلیانهای باستانی در آمریکای شمالی را ارائه میکند. نشانهای نیش مشابه کروکودیلیان بر روی استخوانهای پتروسور آزدارکید در رومانی نیز پیدا شده است.
تیم پیشنهاد میکند که این شکارچیان باستانی تغذیهکنندگان فرصتطلب بودند و بر روی یا از بین رفته این موجودات پرنده باشکوه استفاده میکردند.
این یافتهها در مجله دیرینشناسی منتشر شدهاند.