کشف گیاهان ۱۵۰۰۰ ساله در مراکش و روش‌های درمانی شگفت‌انگیز عصر حجر
موسسه ملی باستان‌شناسی و میراث مراکش یافته مهمی را فاش کرده است که درک ما از روش‌های درمانی باستانی را عمیق تر می کند و بینشی به تاریخچه پزشکی انسان ارائه می‌دهد.
دانشمندان شواهد استفاده از گیاهان دارویی در غار گرت ده پیژون در تفوغال را کشف کرده‌اند، که به ۱۵۰۰۰ سال پیش برمی‌گردد.
از زمان کشف غار تفورالت، که به گرت ده پیژون معروف است، در سال ۱۹۰۸، کاوش‌ها و مطالعات مستمر در این مکان به باستان‌شناسان بینش‌های جدیدی از زندگی در زمان‌های پیشاتاریخ در شمال آفریقا ارائه داده است.
این مکان به عنوان قدیمی‌ترین محل دفن در شمال آفریقا شناخته می‌شود. این مکان شامل حداقل ۳۴ اسکلت ایبروماوروسیایی است که به اواخر عصر حجر (حدود ۱۵۰۰۰ سال پیش) بازمی‌گردد.
روش‌های درمانی
این کشف جدید خلاقیت نیاکان ما در بهره‌برداری از منابع طبیعی را نشان می‌دهد و درک ما از روش‌های دارویی باستانی را بهبود می‌بخشد.
یافته‌های این مطالعه مهم در مجله نیچر منتشر شده است. گیاهان شناسایی‌شده، به ویژه گیاه «افدرا»، اساس این تحقیق هستند.
پژوهشگران وقوع و کاربردهای ممکن افدرا را در اواخر پلئیستوسین با تحلیل ماکروفسیل‌های گیاهی استثنائاً حفظ‌شده‌ای که در لایه‌های باستانی کشف‌شده در غاری در شمال‌شرقی مراکش به حدود ۱۵۰۰۰ سال پیش برمی‌گردد، بررسی کرده‌اند.
افدرا یک گیاه دارویی به‌خوبی شناخته شده است، و بقایای گیاهی در این غار که مربوط به فعالیت انسان می‌باشد، قدیمی‌ترین مواردی است که ثبت شده است.
بقایای گیاه افدرا در بخشی از غار که برای دفن‌ها مطابق با روش‌های خاص خاکسپاری استفاده می‌شد، کشف شدند.
تاریخ‌گذاری مستقیم رادیوکربن از افدرا و بقایای انسانی نشان می‌دهد که آن‌ها در همان زمان وجود داشته‌اند.
پژوهشگران کشف افدرا و قرارگیری آن در سایت دفن را به عنوان نشانه‌هایی می‌دیدند که این گیاه اهمیت زیادی در روش‌های خاکسپاری داشته است.
تحقیقات نشان می‌دهد که جوامع انسانی در آن زمان از این گیاهان برای مقاصد دارویی استفاده می‌کردند، مانند کاهش علائم سرماخوردگی و کاهش خونریزی.
با این حال، در سال ۲۰۰۴، FDA آمریکا مکمل‌های غذایی که حاوی الکالوئیدهای افدرین بودند را به دلیل خطرات ایمنی بزرگ ممنوع کرد.
این مکمل‌ها با موارد حمله قلبی، تشنج، سکته و مرگ ناگهانی مرتبط بودند.
رازهای عصر حجر
این یافته دیدگاه گسترده‌ای درباره توانایی‌های درمانی مردم باستان را به چالش می‌کشد با نشان دادن اینکه انسان‌ها ۱۵۰۰۰ سال پیش دانش وسیعی از چگونگی استفاده از گیاهان داشتند.
مطالعات اولیه نشانه‌هایی از اولین عملیات جراحی شناخته‌شده را در همان غار که نشانه‌هایی از جراحی بر روی یک جمجمه انسانی یافت شد، نشان داد.
این امر نشان می‌دهد که فردی که تحت این جراحی قرار گرفته است زنده ماند و به دلیل استفاده از این گیاهان دردش تسکین داده شد.
مطالعات نشان می‌دهد که این عملیات از تکنیک‌های پیشرفته‌ای استفاده کرده است که بیانگر تخصص بالای پزشکی است.
این کشف فراتر از یک یافته باستان‌شناسی صرف است؛ این کشف درک ما از توانایی انسان برای استفاده از گیاهان برای مقاصد دارویی را ارتقا می‌دهد و دیدگاه ما نسبت به روش‌های اجدادی را دگرگون می‌کند.
درک اینکه این افراد چگونه با محیط خود همزیستی کرده و روش‌های نوآورانه‌ای برای درمان بیماری‌ها ابداع کرده‌اند، توانایی انسان برای سازگاری و خلاقیت را نشان می‌دهد.
