آیا بیگانگان در جهان‌های موازی پنهان شده‌اند؟ دانشمندان نظریه‌ای جسورانه ارائه می‌دهند
دانشمندان مدت‌هاست که درباره یکی از بزرگترین معماهای جهان فکر کرده‌اند: آیا ما تنها هستیم؟
آن‌ها کیهان را جستجو کرده‌اند، اما تاکنون نشانه‌ای از حیات فرازمینی نیافته‌اند. آیا ممکن است بیگانگان در جهان‌های موازی پنهان شده باشند؟
یک مطالعه جدید این ایده هیجان‌انگیز را بررسی می‌کند.
ایده پنهان شدن بیگانگان در یک جهان موازی—اگرچه ظاهراً پوچ به نظر می‌رسد—به عنوان راهی برای پر کردن شکاف بین فیزیک نظری و جستجوی حیات فرازمینی ارائه می‌شود.
برای این منظور، یک تیم به سرپرستی اخترفیزیکدان دانشگاه دورهام به نام دانیله سورینی معادله معروف دریک را بررسی کردند. آن‌ها پارامترهای معادله دریک را با در نظر گرفتن امکان وجود جهان‌های موازی گسترش داده‌اند.
وجود حیات در یک جهان فرضی
در دهه ۱۹۶۰، ستاره‌شناس فرانک دریک این معادله ریاضی را توسعه داد تا تعداد تمدن‌های فرازمینی هوشمندی که می‌توانند در کهکشان خودمان وجود داشته باشند را محاسبه کند.
این معادله عواملی مانند نرخ تشکیل ستارگان، تعداد سیاره‌های قابل‌سکونت، و احتمال اینکه حیات روی این سیارات به هوشمندی برسد را بررسی می‌کند.
سورینی و تیمش پیچشی جدید به این معادله دریک پیشنهاد کرده‌اند.
آن‌ها گفتند: "احتمال ظهور حیات هوشمند در جهان ما—و در هر جهان فرضی فراتر از آن—با مدلی نظری جدید که به معادله معروف دریک شباهت دارد، قابل‌تخمین است."
مفهوم جهان موازی فرضی است و در داستان‌های علمی‌تخیلی و فیزیک نظری مورد بررسی قرار گرفته است، اما تاکنون شواهد علمی ملموسی نداشته است.
آن‌ها پیشنهاد می‌دهند معادله را با در نظر گرفتن امکان وجود "جهان‌های موازی" که ممکن است برای حیات بیگانه مطلوب‌تر باشند، بازبینی کنیم.
این مدل جدید شرایط ایجاد شده توسط گسترش سریع جهان را در نظر می‌گیرد.
این گسترش تصور می‌شود که توسط نیروی مرموزی به نام انرژی تاریک صورت می‌گیرد، که به نظر می‌رسد بیش از دو سوم جهان را تشکیل می‌دهد.
این مدل همچنین نرخ تشکیل ستارگان را اضافه می‌کند. ستارگان مسئول ایجاد عناصر لازم برای حیات به شکل شناخته‌شده ما هستند.
نقش انرژی تاریک
انرژی تاریک، در حالی که باعث گسترش جهان می‌شود، با جاذبه نیز تعامل دارد تا تشکیل ستارگان و سیارات را اجازه دهد.
تیم پیشنهاد می‌دهد که برخی جهان‌ها می‌توانند چگالی انرژی تاریک ایده‌آلی داشته باشند.
این روش نسبت ماده معمولی تبدیل شده به ستاره‌ها در طول تاریخ کیهان را برای چگالی‌های مختلف انرژی تاریک تعیین می‌کند.
به گفته این مدل، جهانی دیگر با چگالی انرژی تاریک که باعث می‌شود ۲۷ درصد ماده معمولی به ستاره تبدیل شود، به احتمال زیاد به ظهور حیات بیگانه اجازه می‌دهد.
این در مقایسه با جهان ما است، جایی که تنها ۲۳ درصد ماده معمولی به ستاره تبدیل می‌شود. این نشان می‌دهد که جهان ما کمتر برای توسعه حیات مناسب است.
سورینی گفت: "پارامترهایی که جهان ما را تنظیم می‌کنند، از جمله چگالی انرژی تاریک، می‌توانند وجود خودمان را توضیح دهند."
وی افزود: "با این حال، به طور شگفت‌آوری، ما دریافتیم که حتی یک چگالی انرژی تاریک به شکل قابل‌توجهی بالاتر نیز با حیات سازگار خواهد بود، که نشان می‌دهد ممکن است در جهان برتر محتمل‌تری زندگی نکنیم."
این یک مفهوم نظری است، اما فرصت جذابی برای بررسی علمی فراهم می‌کند.
لوکاس لومریزر، نویسنده همکار از دانشگاه ژنو، در بیانیه مطبوعاتی نتیجه‌گیری کرد: "تحلیل ظهور حیات در جهان‌های مختلف و بررسی اینکه آیا برخی از پرسش‌های بنیادی که از خود درباره جهانمان می‌پرسیم باید بازتفسیر شوند، هیجان‌انگیز خواهد بود."
یافته‌ها در نشریه Monthly Notices of the Royal Astronomical Society منتشر شده‌اند.
