آیا فضانوردان می‌توانند از سیارک‌ها به عنوان غذا استفاده کنند؟ دانشمندان وعده غذایی فضایی نوآورانه‌ای پیشنهاد کردند
پژوهشگران ایده جالبی ارائه داده‌اند: استفاده از سیارک‌ها به عنوان منبع غذایی برای ماموریت‌های آینده.
البته، فضانوردان مستقیماً سنگ‌های فضایی را نمی‌خورند. بلکه از طریق فرآیند شیمیایی و فیزیکی مواد قابل‌خوردنی از آن‌ها استخراج می‌شود.
در حال حاضر، فضانوردان ایستگاه فضایی بین‌المللی وابسته به مأموریت‌های تأمین مجدد از زمین هستند. با این حال، این کار برای پروازهای طولانی مدت به مناطق عمیق‌تر منظومه شمسی عملی نخواهد بود.
پژوهشگران مؤسسه کاوش زمین و فضا دانشگاه وسترن پیشنهاد کرده‌اند که از مواد آلی سیارک‌ها برای تولید غذا برای فضانوردان در مأموریت‌های فضایی طولانی استفاده شود.
با شکست دادن ترکیبات آلی موجود در سیارک‌ها، فضانوردان ممکن است بتوانند باکتری‌ها را برای تولید زیست‌توده خوراکی استفاده کنند.
“برای کاوش عمیق در منظومه شمسی، لازم است کمتر به خطوط تأمین مجدد از زمین وابسته شویم. یکی از روش‌های بررسی شده در این مطالعه تبدیل هیدروکربن‌های موجود در سیارک‌ها به غذای قابل‌خوردن انسانی است.,” همانطور که در مطالعه آمده است.
فرآیند تولید غذای سیارکی
سیارک‌ها ممکن است شامل مواد آسمانی با ارزشی باشند که آن‌ها را به هدفی جذاب برای کاوش‌های فضایی و تحقیقات علمی تبدیل می‌کند. پژوهشگران پیشنهاد می‌کنند که با استفاده از فرآیند حرارت بالا به نام پیرولیز، ترکیبات آلی در سیارک‌ها شکسته می‌شوند.
این واکنش به تولید هیدروکربن‌ها منجر خواهد شد. سپس، این هیدروکربن‌ها می‌توانند به عنوان منبعی برای باکتری های میکروبی استفاده شوند که در نهایت زیست‌توده‌ای با ارزش غذایی برای مصرف انسانی تولید می‌کند.
این مطالعه بر روی سیارک‌های کربنی مانند بنو, که مقادیر زیادی مواد آلی و ۱۰.۵٪ آب دارند تمرکز کرده است. بنو یک کپسول زمانی است که می‌تواند نگاهی به سال‌های شکل‌گیری منظومه شمسی فراهم کند. مأموریت OSIRIS-REx ناسا نمونه‌های قیمتی از سیارک بنو را به زمین در تاریخ ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۳ برگرداند.
در این مطالعه نظری، شهاب‌سنگ مرچیسون به عنوان نقطه‌ی مرجع برای تعیین حد پایین مقدار مواد آلی که می‌تواند به غذا تبدیل شود استفاده شده است. این به ارائه یک دامنه واقعی از پتانسیل تولید کمک می‌کند.
محاسبات نشان می‌دهد که سیارک‌هایی مانند بنو ممکن است بتوانند بین ۵۰ تا ۶۵۵۰ تن متری از زیست‌توده خوراکی تولید کنند. جالب این که این مقدار ممکن است برای حمایت یک فضانورد به مدت ۶۰۰ سال کافی باشد.
علاوه بر این، تخمین زده می‌شود که بین ۵۵۰۰ تا ۱۷۵۰۰۰ تن ماده سیارکی لازم است تا یک فضانورد را برای یک سال تغذیه کند.
“وزن زیست‌توده خوراکی استخراج شده از سیارک بنو بین 1.391 × ۱۰۹ گرم تا 6.556 × ۱۰۹ گرم متغیر است. این مقدار می‌تواند بین 5.762 × ۱۰۸ و 1.581 × ۱۰۱۰ کالری فراهم کند که برای پشتیبانی بین ۶۰۰ و ۱۷۰۰۰ سال فضانوردی کافی است،” پژوهشگران در مقاله مطالعه نوشتند.
ایده علمی-تخیلی نیاز به تحقیقات زیادی دارد
فضانوردان آینده نمی‌توانند تنها به غذاهای خشک شده یا باغ‌های داخل سفینه برای نیازهای تغذیه‌ای خود در طول مأموریت‌های فضایی طولانی مدت تکیه کنند.
به همین دلیل، استخراج سیارک‌ها ممکن است سفرهای فضایی بلند مدت را با امکان تولید غذای خود به جای وابستگی به تأمین‌ها از زمین، بهبود بخشد.
گرچه نتایج امیدوارکننده است، تحقیقات بیشتری برای تعیین کارایی و بهره‌وری این روش مورد نیاز است.
“با توجه به این نتایج، این روش استفاده از کربن در سیارک‌ها برای تأمین منبع غذای توزیع شده برای انسان‌ها امیدوار کننده به نظر می‌رسد، اما مناطق زیادی برای کارهای آتی وجود دارد,” مقاله‌ی مطالعه اشاره کرد.
این یافته‌ها در ژورنال بین‌المللی آستروبیولوژی منتشر شده است.
