استخوان‌های کشتی غرق‌شده قرن شانزدهم تاثیر دستی بودن بر استخوان ترقوه را نشان می‌دهند
پژوهشگران دانشگاه لنکستر استخوان‌های باقی‌مانده از کشتی جنگی انگلیسی قرن شانزدهم ماری رز را بررسی کرده‌اند.
تیم به‌ویژه به مطالعه استخوان ترقوه در بقایای اسکلت کشتی ماری رز پرداختند. این مطالعه به آن‌ها کمک کرد تا بفهمند شیمی استخوان ترقوه با گذر زمان چگونه تکامل می‌یابد.
تحقیق نشان داد که شیمی استخوان‌های ترقوه در بازوی راست (که معمولاً بازوی غالب برای افراد راست‌دست است) با شیمی استخوان بازوی چپ متفاوت است. این تفاوت به احتمال زیاد به فشار و استرسی که به بازوی غالب به دلیل فعالیت‌های تکراری وارد می‌شود، مربوط است.
این مسئله نشان می‌دهد که نیازهای فیزیکی کار بر رشد و تغییر استخوان‌ها در طول زمان تاثیر داشته است.
«این مطالعه نور جدیدی بر آنچه که درباره ترقوه و مینرالیزاسیون آن می‌دانیم می‌تابد. ترقوه نقشی حیاتی در اتصال اندام فوقانی به بدن ایفا می‌کند و یکی از معمول‌ترین استخوان‌های شکسته‌شده است.» پروفسور آدام تیلور این را در اطلاعیه مطبوعاتی گفت.
بررسی 12 باقی‌مانده اسکلت
ماری رز، یک کشتی جنگی تودور، در سال ۱۵۴۵ هنگام حمله به کشتی‌های فرانسوی در نبرد سولنت غرق شد. کشتی در سال ۱۵۱۱ به آب انداخته شد و به مدت ۳۴ سال در جنگ‌های مختلف، از جمله علیه فرانسه، اسکاتلند و برتانی خدمت کرد.
این کشتی در سولنت، کانالی در شمال جزیره وایت، غرق شد.
بقایای خوب حفظ‌شده آن در اواخر قرن بیستم حفاری شد. از طریق این بررسی، پژوهشگران بینش‌های باارزشی درباره زندگی، شکل ظاهری و سلامت خدمه آن به دست آورده‌اند.
در این کار جدید، تیم بقایای اسکلت ۱۲ عضو خدمه مرد را که همگی بین ۱۳ تا ۴۰ سال سن داشتند، تحلیل کرد.
اطلاعیه مطبوعاتی اشاره کرد که «این کار بررسی کرد که چگونه شیمی استخوان ممکن است در پاسخ به فعالیت فیزیکی و پیری تنظیم شود، بنابراین شیمی استخوان هر فرد می‌تواند سرنخ‌هایی درباره سبک زندگی آن‌ها ارائه دهد.»
استفاده از طیف‌بینی رامان
از تکنیک طیف‌بینی رامان برای تجزیه و تحلیل شیمی استخوان، به‌ویژه پروتئین‌های آلی و مواد معدنی غیرآلی در استخوان استفاده شد.
این مطالعه نشان داد که محتوای مواد معدنی با افزایش سن افزایش یافته، در حالی که محتوای پروتئین کاهش می‌یابد. جالب اینجاست که ترقوه‌های راست تغییر شیمی استخوان مرتبط با سن بیشتری نسبت به ترقوه‌های چپ نشان دادند.
مطالعه تأکید دارد که درصد قابل توجهی از جمعیت به‌طور طبیعی راست‌دست هستند، و در قرن شانزدهم، چپ‌دستی معمولاً با خرافات و معانی منفی همراه بود.
اطلاعیه مطبوعاتی اشاره کرد: «بنابراین، با فرض تمایل راست‌دستی در میان خدمه، این یافته نشان می‌دهد که دستی بودن ممکن است بر شیمی ترقوه آن‌ها تأثیر گذاشته باشد، شاید از طریق وارد کردن فشار بیشتر به سمت راست در حین فعالیت‌های تکراری مرتبط با کشتی.»
در حالی که تحقیقات بیشتری مورد نیاز است، این مطالعه دیدگاه‌های ارزشمندی درباره تأثیر دستی بودن بر شیمی استخوان و پیری ارائه می‌دهد. این یافته‌ها می‌تواند برای درک سلامت استخوان و بیماری‌هایی مانند آرتروز مفید باشد.
یافته‌ها در مجله PLOS ONE. منتشر شدند.
